Forever Mine (Leraar/leerling)

Chapter 7

Yve

Ik open mijn ogen en kijk de kamer rond waar ik in lig. Zwarte muren, allerlei posters aan de muur van oude bands en een gitaar en drumstel in de hoek van de kamer naast een donker bruin bureau waar een computer op staat. Ik sta op uit het bed en voel gelijk een zware druk op mijn hoofd. Ineens wordt er op de deur geklopt en wordt die langzaam open geduwd. Meneer White staat in zijn boxer in de deuropening met een dienblad met ontbijt en een glas melk. Wat doe ik in zijn huis? "Goedemorgen." glimlacht hij. Met grote ogen kijk ik hem aan. "Hoe ben ik hier terecht gekomen?" Zijn glimlach verdwijnt als snel weer. Hij zet het dienblad op het bureau en gaat op het bed zitten. "Weet je helemaal niks meer van gisteravond?" "Gisteravond? Hebben we..." "Nee! Nee, er is niks gebeurd." Een opgeluchte zucht verlaat mijn mond. "Was ik dronken?" vraag ik met een kleine grijns die hij niet ziet omdat ik naar de grond kijk. Hij tilt mijn kin ietsjes op met zijn vingers zodat ik hem recht in zijn ogen aankijk. "Ja. Je was zelfs zo dronken dat je me hebt gekust." zegt hij. Mijn mond valt open en mijn ogen worden groot. "I-ik moet gaan." zeg ik en sta op. Ik wil naar de deur lopen maar word tegen gehouden door meneer White. "Gefeliciteerd met je verjaardag, Yve." zegt hij en laat mijn arm weer los. Even kijken we elkaar nog aan maar al snel draai ik me om en loop ik de kamer uit.

Ace

Zonder dat ze nog wat zei is ze de kamer uit gelopen. Gelukkig hoeven we morgen pas weer terug naar school, en gaan we op kamp. Ik kleed mezelf aan en loop de trap af maar zie Yve nog steeds bij de voordeur staan. "Yve?" Ze draait zich om en kijkt me aan. "Ik weet de weg niet." zegt ze en wiebelt een beetje op haar benen. "Ik breng je wel." Ze knikt en trekt haar schoenen en jas aan, net als ik. We lopen de voordeur uit en stappen in mijn auto. Ik start de auto, zet de radio aan en begin te rijden. Het adres heeft Yve al in het navigatiesysteem gezet. ''20 minuutjes rijden vanaf hier.'' zeg ik. Yve knikt en kijkt uit het raam naar alles waar we langs komen. 

Yve

Het voelt raar, hier zo in de auto zitten bij je leraar. We rijden mijn straat in en meneer White stopt voor mijn huis. ''Bedankt meneer.'' glimlach ik vriendelijk. ''Noem me maar gewoon Ace buiten school hoor.'' Ik knik en stap de auto uit. Ik haal mijn huissleutel uit mijn jaszak en open de voordeur. Ik stap naar binnen en zwaai nog even naar Ace die weg rijdt. Snel spring ik even onder de douche en pak ik mijn koffer voor komende week in. Ik kijk op mijn wekker en zie dat het al half 10 is. Snel poets ik nog even mijn tanden en ga daarna in bed liggen. Nog even op Wattpad een paar hoofdstukjes van mijn favoriete boek lezen en daarna slapen.

Ik schrik wakker van mijn wekker die afgaat naast mijn oor. Half 7. Zuchtend sta ik op uit mijn bed en kleed ik mezelf aan. Ik poets nog even mijn tanden en neem daarna mijn koffer mee naar beneden. "Zin in kamp?" vraagt mijn moeder en geeft mijn ontbijt aan mij. Ik knik. "Ja hoor." Eigenlijk weet ik niet echt of ik wel zin heb om te gaan. Ik eet mijn ontbijt op en drink mijn glas melk leeg. Mijn moeder heeft net een aflevering van Cesar Millan op gezet als ik zie dat we moeten gaan. Ik trek mijn schoenen en jas aan en trek mijn moeder mee naar de voordeur. "Ik wil wel op tijd zijn graag." lach ik een beetje. Ook mijn moeder trekt nu haar jas en schoenen aan en helpt me mijn spullen in de auto te laden. Als alles erin ligt start ze de auto en rijden we naar school toe.

7:45

We komen aan op school en parkeren de auto bij de ingang van de school. Mijn moeder en ik laden alle spullen weer uit en brengen het naar de bus toe waar al een paar leraren staan om alle spullen in de bus te laden. Zelf lopen we de school binnen waar Luna en Caeli me al op staan te wachten. Ze rennen op me af en vliegen met om de nek. "Ik heb zoveel zin in het kamp!" roept Luna enthousiast. Caeli, mijn moeder en ik schieten in de lach. Als ik ineens een hand op mijn schouder voel draai ik uit schrik om. Ace staat voor me met een glimlach. "Klaar om te gaan?" vraagt hij. Luna en Caeli knikken maar ik blijf alleen maar voor me uit staren. "Yve? Kom je, we gaan."