Random

Aardpeer Avonturen

"Ga jij naar de aarde?" vraagt de paarse aardpeer aan mij. Ik knik. "Ik heb geen keus, toch?" antwoord ik. Anders zou het aardpeer paard Feper worden gedood. Het aardpeer paard is erg belangrijk, omdat wij alleen augurken eten. Er is een ziekte uitgebroken op de planeet van de Aardperen waar augurken niet tegen kunnen. Feper zorgt ervoor dat de augurken bemest blijven, en hij is ook ziek en bendeperen willen de augurken gezond hebben omdat ze vreetperen zijn. Daarom dus.

Dus moet er iemand naar de mysterieuze 'Aarde' om een middel te vinden tegen de augurken ziekte.

"Succes alvast," zegt leider aardpeer die zijn mond vol had van reepjes augurk. Het klinkt neer als 'sjoekjses alvjast'. Ik knik weer. Dan wordt er aan mijn schouder gefrummeld. Ik draai me om en kijk in de ogen van mijn moeder aardpeer. Ze keek bezorgd.

"Doe je voorzichtig?" vraagt ze. "In augurken naam, ik heb u al zó vaak gezegd dat ik voorzichtig doe," zeg ik boos.

"Maar ik wil gewoon dat je veilig terugkomt," zegt mijn moeder. Ik snuif door mijn perenneusgaten. "Ik doe voorzichtig mam," zeg ik.
"Dan gaan we nu de lancering beginnen," zegt het maatje van leider aardpeer. Ik draaide met mijn ogen. Hij raakt altijd in de war met mijn naam en met hetgeen wat naar beneden gaat of naar boven. Hij heet ook letterlijk VerwaPeer.

Ik sta op een loop achter VerwaPeer aan. In de grote ufo zweven we boven de aarde. Het luik naar de aarde staat open. VerwaPeer duwt me een pak in mijn perenhanden, en meteen trek ik het aan. "Je moet aan dat kleine peertje trekken nadat je dertig seconden omhoog gaat. Dan klapt het pak uit en val je als een peer op dat groene spul daar." Hij wappert met zijn perenhandjes naar de Aarde. Ik zag het groene spul, dat blijkbaar 'land' heet.

"Is goed," antwoord ik.

"Succes, DurfPeer," zegt de leider. "We teleporteren je weer terug na een paar dagen."

"Oké," zeg ik.

"Ik ben zo bang," hoor ik mijn moeder zeggen. Ik hoorde VerwaPeer zuchten en LeiderPeer loopt naar me toe. "Doei," zegt hij en geeft me een enorme duw.

Ik gil en wapper met mijn perenhandjes, wat natuurlijk geen peer helpt. Ik suis als een peer naar beneden. Ik zie het groene spul dichterbij komen. Dan begin ik met tellen.

Vijfentwintig, zesentwintig..

Bij dertig klap ik het pak uit dat zich meteen ontvouwt. "Alle peren," scheld ik. Het pak heeft zich ook voor mijn ogen ontvouwd, wat het resultaat geeft dat ik geen aarde noch peer meer zie.

Ik voel mezelf nog steeds vallen. Plots krijg ik het verschrikkelijk heet, en dan hoor ik allemaal vreemde geluiden. Ik hoor dat iemand hoog gilt. Tja, dat gebeurt ook wel eens als mijn moeder de augurken laat overkoken.

Dan voel ik een bonk en wordt er niet gescholden met peren maar met theepotten. Dan voel ik iets intens koud om me heen. Het volgende moment krimpt het pak van een peer en zorgt ervoor dat ik wat kan zien. Ik kijk in een stel peer.. nee bruine ogen. "Alle theepotten, wat is dit nou weer?" hoor ik de peerbruine ogen zeggen.

Is dit het Theepotten land?

Mijn perenoogjes sperren zich wijdopen. Dan voel ik een klap en zie ik allemaal theepotten die trouwen met peren.

De DurfPeer kwam later weer terug op de ufo. Hij vertelde van de theepotten, en de Aardperen noemden het voortaan geen Aarde maar TheePerenLand. Ze kwamen nooit meer terug, want de augurkenziekte was over. Wat moet je op een planeet met alleen maar theepotten als er een augurkenziekte is? De Aardperen vonden dat dat totaal onlogisch was en bleven weg van de rare planeet. De bende werd ook opgerold, en moesten hun leven lang augurken rooien voor de trouwe aardperen.

Voor het WK Extreem schrijven van AardpeerGenootschap

Lol

646 woorden