Random

De adelijke mug

Rigg wreef met zijn hand over haar haar. Ze zaten op het bed van Frex, zijn vriendin. Haar schouders schokten weer.

"Hoe kan dit?" vroeg ze meer aan haarzelf dan aan Rigg.

"Weet ik veel, misschien stopte het gewoon."

"Stopte?" Frex gooide haar hoofd omhoog.

"Ja, dat kan toch," zei Rigg. Hij haalde zijn schouders op en keek in de betraande ogen van zijn vriendin.

"Wat stopte? Hij was gezond!" zei Frex en haalde nog een keer uit en snikte. Rigg moest moeite doen om niet in lachen uit te barsten.

"Zijn hart, of misschien is hij platgemaakt," zegt Rigg zuchtend.

"Platgemaakt?" riep Frex alsof Rigg had verteld dat er een atoombom was ontploft.

Riggs hart sloeg een slag over. Hij mompelde iets dat Frex niet in zijn oor moet gillen en zei: "Dat kan toch. Je moet niet zo een drama gaan maken om een mug."

"Het was een schat!" riep Frex in paniek. Ze stond op en begon met haar armen te zwaaien. "Kijk dan, als ze zó gevlogen zou hebben en toen viel ze naar beneden.. Ze had wel dood kunnen zijn!"

"Ze ìs dood," verbeterde Rigg haar.

"Maar dat is toch verschrikkelijk!" zei ze en pakte Riggs handen vast. "Stel je voor dat jij daar vloog.."

"Ik kan niet vliegen."

"Dan drink je Red Bull. Maar dan zou jij toch ook niet dood uit de lucht willen vallen?" vroeg Frex aan hem. Hij zag haar smekende ogen. Hij rolde een keer met zijn grijsbruine ogen en stond op.

"Laten we de mug gaan begraven," zei hij en liep naar de badkamer. Frex liep ontdaan achter hem aan. Rigg pakte een washandje en maakte hem nat. Frex pakte zijn arm beet en begeleidde hem naar de o zo dierbare mug met adellijk bloed.

Rigg knielde.

"Voorzichtig," zei Frex. Rigg rolde nog een keer met zijn ogen en wipte de dode mug op de washand. "Je hebt hem pijn gedaan!" riep Frex en slaakte een gilletje.

"Ze is dood, dus ze voelt geen pijn," zei Rigg.

"Bedankt, schat," zei Frex en drukte een klapzoen op zijn wang.

Rigg trok een erg vies gezicht en droeg de dode mug op het rode washandje naar buiten.

"Pak jij even een schep?" vroeg hij aan Frex. Ze knikte heftig en rende weg. Na een tijdje kwam ze terug met een miniatuur schepje.
Een halve centimeter lang en breed.

Rigg legde even de washandje neer en veegde de klapzoen van zijn wang. Daarna zuchtte hij opgelucht.

Zeer gefocust begon hij het gat te graven.

Twee centimeter lang, breed en diep. Ondertussen voelde hij de ogen van Frex op zijn rug branden die af en toe een traan wegpinkte en een medelijdende blik op de mug wierp. Toen Rigg één grond korreltje per ongeluk op de mug wierp, begon Frex te gillen en hij tuimelde bijna over het graf van de adellijke mug. "Alle aardperen," scheldde hij en krabbelde weer overeind.

Toen het eindelijk na een kwartier klaar was, stond Rigg op. "Jij de eer om de mug in zijn graf te leggen," zei hij.

Dat had hij beter niet kunnen doen, want Frex begon meteen weer te janken.

Frex liet een paar kilozware tranen op de mug vallen alsof deze eerst schoon moest worden om begraven te kunnen worden. Daarna schoof ze het halve centimeter brede en lange blad van het miniatuur schepje onder de mug en legde ze haar er uiterst behoedzaam in. Daarna dekte ze het graf met grond en zette ze er een bordje bij, waar ik stond: 'R.I.B. adellijke mug'.

"Rust in blokfluit." Frex legde er nog een miniatuur madeliefje bij.
Daarna stond ze op en haakte haar arm in die van Rigg. Hij wierp een blik die zeker een kilo zwaar was op het tuintje.

Tachtig muggen.

Hij kan er niet eens onkruid planten.

"Zullen we verder gaan met chips eten?" vroeg Frex.

Daarna liepen Frex en Rigg naar binnen en herhaalde dit verhaal zich nog minstens dertig keer.

Voor de wedstrijd van AardpeerGenootschap

Voor oktober!