ARWEN

-9-

Uzun zaman oldu,ha? 5 ay önce ettiğimiz kavga yüzünden yeni bölüm yazmadık.Fakat artık aramız düzeldi ve hikayelere devam etmek istiyoruz.Bize sinirlenip "artık hikayelerinizi okumayacağım" diyenler oldu ama anlayışla karşılamanızı istiyorum.Hem hikayeleri bitirememek içimizde kaldı hem de bizden hala bölüm bekleyen insanlar olduğunu gördük.Eğer hala yanımızda olan varsa bizi takip etmeye devam etmenizi istiyoruz.Sizi seviyoruz,iyi okumalar!

Eylül & Zeynep

_____________________

Uyandığımda saat henüz altıydı.Son birkaç gündür gerçekten erken kalkıyordum.Bunun nedeni çok fazla yorulup erken yatmamdan kaynaklanıyordu.Fakat onca ağır çalışmaya rağmen artık yorulmuyordum.Hatta alışkanlık haline gelmişti,belki bir hobi.Çünkü bunu yaparken eğleniyordum.Yeni kombinasyonlar keşfederek Adam’ı alt etmek hoşuma gidiyordu.

İki gün sonra okul festival bitiyordu ve biz çalışmanın son günündeydik.Adam bana kısa sürede öğretebileceği kadar çok şey öğretmişti.Daha sonra bu işin mantığını kavradığımda onun öğretmediği büyüleri bile yapmaya başladım.Her gün o demeden kalkıyor , bir şeyler atıştırıyor ve daha sonra çalışıyordum.

Bugün bir değişiklik yaparak ikimize kahvaltı hazırlamak istedim.Sonuçta karşılık istemeden benim kendimi geliştirmeme yardım ediyordu.Bu yüzden kendimi ona mahcup hissediyordum.En azından bunu yapabileceğimi düşündüm.

Bir duş aldıktan sonra üzerimi değiştirip aşağıya indim.Adam ortalıkta yoktu.Dolaptan malzemeleri çıkarıp işe koyuldum.

Sofrayı hazırladıktan sonra  Adam’ın odasına gittim.Kapının önüne geldiğimde kapıyı çalıp içeri girmek için izin istedim.Ses gelmeyince uyuduğunu düşünüp içeri girdim.Haklıydım,uyuyordu.Ona baktığımda yüzümün kızarmasına engel olamadım çünkü yarı çıplaktı!

Sağ kolu kafasının yanında uyurken , adeta güneşten gelen parlak bir yaratık gibiydi.Bu kadar güzel bir erkek olmamalıydı.Ona baktığımda ağaçlar oksijen yerine karbondioksit salgılıyormuş gibi hissediyodum.Ciğerlerimle birlikte ben de yanıyordum.Bende bu etkiyi nasıl yarattığı hakkında hiçbir fikrim yoktu ama sadece benim üzerinde yaratmadığına eminim.Hatta hayran kulüpleri bile olabilirdi. Adam Lugosi,bu dünya, hatta bu evren için fazla parlaktı.En basit şekilde,dünyanın içindeki güneş olabilirdi.Bu özellikleriyle beni böylesine etkileyen bu adam,aynı zamanda beni en çok sinirlendirebilen kişiydi.Her duyguyu fazlasıyla tattırıyordu.

Yanına yaklaştım ve ona eğildim.”Adam,uyan artık!” Bir şeyler mırıldandı ama anlamadım.Ona baktıkça saçlarına dokunma isteğim artıyordu.Nasıl olsa uyuyor,diye düşünerek elimi saçlarına yaklaştırdım.Tam dokunacakken kendimi yatakta,Adam’ı ise gülümseyerek tepemde bana bakarken buldum.

“Ah,seni edepsiz kız.” dedi ve kıkırdadı.”Demek ben uyurken beni izliyordun.Bunu her gün yapıyor musun yoksa?” Bu sözüne gözlerimi devirdim. “Kahvaltı hazır,onu haber vermeye geldim.Şimdi üzerimden çekilir misin?”

Gülümseyerek beni sinir etmeye devam etti.”Peki neden elin saçımdaydı?” dediğinde kızarmamış olmayı diledim. Kekelememeye çalışarak  “Saçına dokunulmasından hoşlanmıyordun.Ben de dokunursam uyanacağını düşündüm.Ne yapayım?O kadar ağır uyuyorsun ki, gören de kış uykusuna yattın sanacak!” dedim.Tam olarak yalan sayılmazdı.

Güldü ve kafasını sallayarak yataktan kalkıp banyoya girdi.Ben de aşağıya inip etrafı düzelttim.On dakika sonra o da aşağıya indi ve kahvaltıyı görünce durdu. “Bu şeyleri sen mi yaptın?” dedi kaşlarını kaldırarak.”Evet,neresi garip?”

“Hiç,şaşırdım sadece.” dedi ve sandalyeye oturup omletini yemeye başladı.Onun ardından ben de oturdum .”Sadece teşekkür etmek istedim.Yani…” önümdeki bardaktan su içtim ve devam ettim. “ sonuçta hiçbir karşılık beklemeden bana yardım ediyorsun.En azından kahvaltı hazırlamalıyım diye düşündüm.”