ARWEN

ARWEN -6-

Önceki bölümün bu kadar çabuk okunmasına çok sevindik! Yorum da olsaydı daha mutlu olurduk ama,herneyse.Birazdan yeni hikayemiz olan Sahi'nin giriş bölümünü atacağım.Daha önce dediğim gibi hikaye Eylül ve beni anlatıyor.Ana karakter olan 2 kız biziz yani.Umarım seversiniz.Multimediadaki Arwen,şarkıyı da dinleyin.İyi okumalar!

-Arwen-

Uyandığımda ellerim bağlı bir şekilde sandalyede oturuyordum.Etrafıma bakmaya çalıştığımda zifiri karanlık yüzünden görebildiğim sadece bir çift parlak gözdü.Kime ait olduklarını seçmeye çalışıyordum ama bu lanet karanlıkta hiçbir şey anlaşılmıyordu.Gözler bana gittikçe yaklaşmaya başladığında çığlık atmak için ağzımı açtım.

Birden çalan alarm,yataktan çığlık içinde fırlamama neden oldu.Yatağın içinde biraz bekledikten sonra kendimi o kabustan arındırmayı düşünerek lavaboya gidip yüzümü yıkadım.Havluyu almak için başımı kaldırdığımda gözlerim aynı rüyadaki gibi parlaktı.Buna alışmıştım fakat doğum günüm yaklaştıkça korkum giderek artıyordu.Neden normal bir insan olamıyordum?Tüm bu büyü işi...Benim için fazlaydı.Tanrım!Doğum günümde nasıl bir acı çekeceğimi bile bilmiyordum.

Odama geri döndüğümde üzerime siyah bir pantolon ve gri çizgili siyah bir kazak giydim.Bu aralar biraz karamsardım.Telefonumu ve gerekli olan defterlerimi koyduğum çantamı alıp dışarı çıktım.Kulaklıklarımı takıp okula yürürken,son 4 aydır yaşadıklarımı düşünüyordum.Tüm ailem öldürülmüş,büyücü gibi birşey olduğumu ve aynı zamanda benim de öldürülecekler listesinden olduğumu öğrenmiştim.Beni asıl korkutan şey,benden ne istediklerini bilmememdi.Sadece eskisi gibi normal olmak istiyordum.

Düşüncelerimi bir kenara bırakıp okula girdim.Kulaklıklarımı çıkarıp ilerlerken Adam'ı gördüm.Bana bakıyordu.Ona gülümsediğimde başını diğer tarafa çevirdi.Yine ne sorunu vardı bunun?Hızlı adımlarla ona doğru yürürüken yanındaki sarışın çocuğu fark ettim.Adam'ın yanına vardığımda yanındakinin abisi olduğunu anlamıştım.Hiç benzemiyorlardı doğrusu.

"Yine neyin var senin Adam?" diye hoşnutsuzluğumu belirttiğimde "Ne saçmalıyorsun sen?" diyerek suratıma bile bakmadan yürümeye başladı."Gerizekalı."

Yanımda kıkırdayan Adam'ın kardeşine döndüm."Duyguları sorunlu kardeşim için üzgünüm.Ben Steve." Gülümsedim. "Arwen,sen Adam'ın abisisin sanırım." Kafasını salladı. " Tanıştığıma memnun oldum." dedim."Bende.Senin gibi güzel kızlar genelde benim etrafımda olur.Adam bu sefer şanslı çıktı."Kıkırdadım."Teşekkürler,ama Adam sadece yakın arkadaşlarımdan birisi."

Kafasını yana yasladı ve "Ah,güzel.Şanslıyım o zaman..." biraz bekledikten sonra ekledi. "Okuldan sonra takılmaya ne dersin?" dedi.Bu da neydi şimdi? "Üzgünüm,büyükannemin yasını tutmalıyım." Ellerini cebine soktu ve "Hadi ama,insan 18 yaşına kaç kere gelir ki?" Haklıydı,nasılsa üç gün sonra hayatım berbat bir hale dönecekti.Sanki çok güzeldi de... "Pekala,olur."diyerek teklifini kabul ettim."Tamam o zaman,seni çıkışta kapının önünden alırım." Gülümseyerek kafamla onayladım ve "Görüşürüz" diyerek yanından ayrıldım.

--------------------

Bugün Adam ile ortak dersimiz yoktu.Sabahtan beri onu hiç görememiştim zaten.Şanslıydım ki bütün gün Eva ile ortak derslerimiz vardı.Bu sayede biraz muhabbet ettik ve ona Steve'den bahsettim.Bana verdiği cevap "Seni onlardan birine kaptıracağımı biliyordum!" olmuştu.

Çıkış zili çaldığında saçımı düzeltip kapıya doğru ilerledim.Steve,siyah Audi'sine yaslanmış beni bekliyordu.Yanına gidip "Selam," dedim."Selam,gidelim mi?" Başımı salladım ve arabaya bindim."Ee,nereye gidiyoruz?" Gülümsedi ve "Sürpriz" dedi.

Yol boyunca muhabbet etmiştik.Nereye gittiğimizi merak etmeye başlamıştım çünkü artık karanlık çöküyordu."Hey,hala gelmedik mi?" Arabayı eski binanın önünde durdurdu."İn." Fazla ciddiydi.Az önceki Steve'den eser yoktu.Dediğini yapıp indim.Arabadan çıkıp yanıma geldi. "Geldik,güzellik" dediğinde gözlerim karardı ve kendimi o boşluğa bıraktım.Lanet olsun,yine neler dönüyordu?