ARWEN

ARWEN-2-

Ertesi gün okula gitmek ölüm gibi gelmişti. Bir önceki gecenin şokunu daha üstümden atamamıştım. Okula gittiğimde ilk dersimin edebiyat olduğunu bildiğimden doğruca sınıfa gidip kendime boş bir yer aramaya başladım. Bu dersi Eva’yla birlikte almıyorduk.

Ders başladığı sırada kapı açılıp içeri bir çocuk girdi. Doğruca elindeki kağıt ile öğretmenin yanına gittiğine bakılırsa yeni gelmiş olmalıydı. Sınıfa isminin Adam olduğunu söyleyerek kendini tanıttıktan sonra öğretmenin yönlendirmesiyle sınıfta tek boş yer benim yanım olduğu için diğer kızların kıskanç bakışları eşliğinde gelip yanıma oturdu.

Bu çocuk gözüme bir yerden tanıdık geliyordu ama hatırlamıyordum. Elini masaya koyduğunda eklem yerlerindeki kızarıklık dikkatimi çekti. Sanki bir yere vurulmuş gibiydi. Yada birine yumruk attıktan sonra hasar almış gibi. Bir saniye.. Ne dedim ben ? yumruk mu ? bu dün gece beni Chris’in elinden kurtaran çocuktu.

Fark ettirmeden ona bakmaya çalıştığımda göz ucuyla bana baktığını görmüştüm. Hemen kafamı önüme eğip düşündüm. Evet oydu. Zil çaldığında kalkıp gitmesine fırsat vermeden konuşmaya başlayıp “Sen o’sun.” dedim. Şaşırmış gözlerle bana bakıp alayla “Kimim ? Seçilmiş çocuk mu ? ah evet belki olabilirim.” dedi. Ona anlamayan gözlerle baktığımda. “ Neden bahsettiğin hakkında en uzak bir fikrim yok.” dedi bu sefer.

Ne demek şimdi bu ? Adam gerçekten de tuhaf biriymiş. ”Beni dün Chris’in elinden sen kurtardın.” dedim inatla. Bıkkın bir şekilde bakıp “Sürekli üstüme gelerek bunu yaptığıma pişman edeceksin sanırım ?” dedi. Gerçekten uyuzun tekiydi. “Hayır sadece emin olmak istedim.” dedikten sonra hışımla çantamı alıp sınıftan çıkarken biriyle çarpıştım. Kafamı kaldırdığımda uzun boylu sarı saçlı biri o simsiyah gözleriyle ters ters bana bakıyordu. “Yürürken dikkat etsene biraz.” diye terslediğinde aldırmadan yanından geçip gittim birde onunla uğraşamazdım.

Çok sinirlenmiştim alt tarafı dün olanlardan sonra onunla konuşmak istiyordum ama bu kadar sinir bozucu olacağını hiç tahmin etmemiştim. Günün ilerleyen saatlerinde onu bir daha görmedim. Çıkış zili çaldığında Eva’yla birlikte çıkmak için hazırlandık. Okulun kapısına yaklaştığımızda Adam’ın orada olup biriyle konuştuğunu fark ettim. Sınıftan çıkarken çarpıştığım çocuktu o. Adam beni fark edince konuşmayı bırakarak arabasına doğru yürümeye başladı.

Fakat çarpıştığım çocuk hala bana bakıyordu. Benden 3 yaş büyük olduğunu tahmin edebiliyordum. O anda Adam ona “Hadi Steve eve geç kaldık.” diye seslenince hala ona dik dik baktığımı fark ederek kafamı çevirip yürümeye başladım.

İşin tuhafı oda bana bakıyordu sanki düşmanıymışım ve beni öldürmek istiyormuş gibi. Arkam dönük olduğu halde bakışlarını üzerimde hissediyordum.  Ama arkama bakmadan yürümeye devam ettim. Demek o Adam’ın abisiydi.

~~~

Steve

Merakla ;“O’da kimdi ?” diye sordum, telefonuyla uğraşan Adam’a dönerek. Kafasını kaldırmadan ”Kim kimdi ?” diye cevap verdi. “Kapının orada bön bön bakan sarışın işte.” Gülerek “Ne o çok mu hoşlandın.” dedi. “Ha-ha çok komiksin kardeşim. Sadece dik bakışlarının nedenini öğrenmek istedim.” diye karşılık verdim dişlerimin arasından. ”Adı Arwen, dün gece onu ara sokakta bir çocuğun elinden kurtardım oda sınıfa girdiğimden beri peşimde.” dedi sırıtarak.

Gülmediğimi görünce ciddileşerek “Neden sordun ?” diye ekledi. Arabayı garaja park edip durdurduktan sonra ona dönüp “O kızda ters olan bir şeyler var.” deyip arabadan indim. Bana baktı ve “Dün gece ben yetişmeseydim az daha tecavüz ediliyordu. Normal olmasını mı bekliyorsun ?” diye sorduğunda ne diyeceğimi bilemedim.