Living Happily ~ Dutch Harry Styles Fanfiction

Hoofdstuk 9

~7 oktober~

*Megan's P.O.V*

Ik huppel door het huis, zoekend naar spullen die ik moet inpakken. Vanmiddag vertrekt ons vliegtuig naar Nederland. Samen met Niall, Harry en Magalie ga ik voor 9 dagen terug naar huis. Gewoon om mijn familie weer te zien, maar ook om het goede nieuws mede te delen. 'Megan?', hoor ik Niall opeens roepen.

'Yes?'

'Were is my suitcase?'

'I don't know, it's your suitcase!' Ik hoor hem nog wat brommen, maar hij gaat niet tegen me in. Ik grinnik, zo gaat het altijd. Als we ergens heen gaan is hij altijd wat kwijt, altijd. Snel pak ik alle spullen die ik nog nodig heb en prop ze in mijn fel blauwe koffer, met stickers. Deze koffer heb ik van pap en mam gekregen toen ik naar Engeland verhuisde, en sindsdien gebruik ik hem altijd.

----------------------------------------------------

*Magalie's P.O.V*

Ik sla mijn armen om de nek van mijn moeder. Er ontsnappen een paar tranen uit mijn ogen. Ik merk dat mijn moeder het ook moeilijk heeft. Dan geef ik mijn vader een stevige knuffel. Hij mompelt wat dat hij me gemist heeft. Ik heb mijn vader nog maar net losgelaten of Delphine stormt op me af. Mijn zes jaar jongere zusje, die ik ontzettend heb gemist.

'Magalie, eindelijk, je bent terug,' fluistert ze. Ik grinnik.

'Ja, ik ben terug, voor een paar dagen.' Dan komen Maxime en Nicolas ook op me af om me een knuffel te geven. Harry staat op een afstandje te kijken. Ik loop naar hem toe en trek hem mee.

Mijn vader geeft hem netjes een hand en een schouderklopje.

'Hello Harry, nice to see you again.' Harry glimlacht vriendelijk. Dan is het de beurt aan mijn moeder. Ze geeft het, in tegenstelling tot mijn vader, een dikke knuffel. 'Hello sweetheart, you look good!'

Hij kijkt me een beetje overrompeld aan, hij had het blijkbaar niet verwacht. Ik grinnik om zijn reactie en pak dan weer zijn hand vast. Megan staat bij haar ouders, mijn oom en tante dus. Mijn mijn neef Tim, met zijn vriendin Michelle. We gaan zo dadelijk met zijn alle ergens in Amsterdam eten. We hebben een restaurantje afgehuurd, zodat we ongestoord kunnen dineren.

Niet veel later zijn we met drie auto's bij het restaurantje, in Amsterdam. Het is een klein, knus restaurantje met een mooie inrichting. Er staat een tafel voor ons klaar, met 13 stoelen. Direct komen er twee obers op ons af om te vragen wat we willen te drinken, en ze geven ons de menukaart. Iets wat Niall het meeste interesseert.

*Niall's P.O.V*

Megan zit al de hele avond nerveus naast me op haar stoel. Ik pak haar hand vast en knijp er zachtjes in, om haar gerust te stellen. Dan breekt het moment aan, om het nieuws te vertellen. Ik weet niet hoe ik erbij kom, maar dat gevoel heb ik nu. Dus ik sta op en trek Megan een beetje mee. Ze gaat onwennig naast me staan, maar kijkt wat zelfverzekerde voor zich uit als iedereen stil naar ons kijkt. Ze haalt een keer diep adem en begint te praten, wel in het Nederlands.

'Heel erg bedankt dat jullie vanavond aanwezig zijn. Het is weer geweldig om terug te zijn hier, in dit koude kikkerlandje. We hebben jullie enorm gemist. Maar we zijn niet alleen terug omdat we jullie misten, nee, we zijn ook terug om jullie iets te vertellen.' Ze stopt en kijkt rond, naar de nieuwsgierige gezichten.

'I'm pregnant.' Onzeker kijkt ze me aan en bijt op haar lip. Ik sla mijn arm om haar middel, voor een beschermend gevoel. Maar dat is helemaal niet nodig. Iedereen reageert enthousiast, en staat op. Een voor een komt iedereen langs om ons te feliciteren. Mirian, Megan's moeder, plet me bijna in haar knuffel.

'I knew it! I'm going to be grandma! Fantastic!', roept ze. Peter kijkt me ook met een glimlach aan, maar legt dan serieus een hand op mijn rechterschouder.

'Be a good dad. Take care of your child and your wife.' Ik knik bevestigend, ik zal zeker goed voor mijn kindje gaan zorgen.

Ook Delphine komt blij op ons af. 'That's great news!' Ze straalt helemaal.

*Megan's P.O.V*

Iedereen reageerde positief. Gelukkig maar. Nu nog afwachten tot de eerste echo, die morgen zal plaats vinden. Ik heb er voor gekozen om de eerste echo in Nederland te laten maken, om mijn moeder een plezier te doen. Maar eerst ga ik nu lekker slapen, naast mijn lieve man.

~8 oktober~

Ik zit ongeduldig naast mam in de auto, met Niall op de achterbank naast Delphine. Delphine moest naar een vriendin die naast het ziekenhuis woont, dus we zetten haar even af. Ze praatte aan een stuk door, en het is erg dat ik het zeg, maar het is redelijk irritant.

'Megan, veel succes zodadelijk.' 'Dankjewel Delphine, jij veel plezier.'

We rijden door naar de parkeerplaats en lopen daarna snel naar binnen. Voor deze tijd van het jaar is het frisjes. Binnen meld ik me bij de receptie en wordt doorverwezen naar de eerste verdieping. Zonder iets te zeggen staan we in de lift te wachten, wat niet lang duurt. Dan moeten we nog een paar gangen doorlopen, tot de rode deur. Ik klop daar voorzichtig aan en wacht dan tot iemand binnen roept.

'Hallo?'

'Ah, hallo.. Megan toch?'

'Ja, Megan.'

'Welkom, ik ben dokter Wouden. En dit zijn?' Hij kijkt Niall en mam.

'Mijn moeder en Niall, mijn man. Hij is Engels, dus ik vertaal af en toe dingen voor hem.'

'Een Engelsman, leuk! Weet je wat, ik zal wel Engels praten. Welcome Niall.' De dokter draait zich naar Niall en begint een heel gesprek met hem. Uiteindelijk wijst de dokter waar ik kan gaan liggen. Hij doet het licht in de kamer uit en vraagt of ik mijn shirt omhoog kan doen, zodat hij er een warme gel op kan doen. Hij smeert het voorzichtig uit en pakt dan een apparaatje. Hij doet het scherm aan en wrijft dan met het apparaatje over mijn buik. Er ontstaan wat onduidelijk beelden op het scherm, maar de dokter laat goedkeurende geluidjes horen.

'Megan, Niall? Can you see that?' Hij wijst twee vlekjes aan. Ik knik en bestudeer het goed.

'Normaly, when you are pregnant, you see one spot. Now you can see two spots.' Hij stopt even. 'So, that means, that.. That it's a twin?'

'Yes, you can say that!'

'Wow!' Verbijstert staar ik naar het scherm. Die twee puntjes zijn over een paar maanden mijn kindjes.

'When is the day of birth?', vraagt mijn moeder opeens.

'Well, let's see.. Hmm, 6 June 2015,' zegt de dokter dan vastberaden.

Niet veel later zit ik weer in de auto op de terugweg, met een paar foto's in mijn handen, waarop mijn kindjes te zien zijn. Onze kindjes. Niall trekt me naar hem toe en geeft een zoen op mijn hoofd. Dan legt hij zijn hand op mijn buik. Daar groeien twee prachtige kindjes in..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

HERE IS ITT!!!!

Had je het verwacht? Een tweeling?? Gehehe

Laat bij de comments achter wat je er van vind! Laat ook jongens en meisjes namen achter! Het geslacht is nog niet bekend, maar binnenkort wel. En ik wil de namen alvast weten :) kijken of jullie goede ideeën hebben ;)

Lots of loveee xoxoxo