Living Happily ~ Dutch Harry Styles Fanfiction

Hoofdstuk 16

*Megan's P.O.V*

~5 november~

Ik zit naast Magalie's bed. Ze heeft nog geen medicijnen gehad omdat de dokters eerst opnieuw een MRI-scan van haar hoofd wouden maken. En vandaag krijgt ze de uitslag. Alleen Harry is er niet bij. Hij en de jongens hadden een of ander interview dat ze niet konden missen. Hij had een heftig gesprek met het Management, maar hij moest gaan. Daarom zit ik vandaag hier.

'Megan, wat denk je dat eruit komt? Uit de scan?', vraagt Magalie opeens. Ik kijk haar verbaasd aan. 'Hoe bedoel je?'

'Nou kijk, de dokter vroeg of ik de afgelopen tijd vaker hoofdpijn heb gehad, wat ik had, maar volgens mij komt het helemaal niet door een tumor. Ik heb gisteren symptomen opgezocht op internet, en inderdaad is hoofdpijn hebben een symptoom daarvan, maar ik zou nog veel meer moeten hebben. Wat ik niet heb. En waarom gaan ze opeens weer een scan maken? Met een scan weten ze toch al genoeg? En ik voel me ook helemaal niet ziek of misselijk. Wat eigenlijk wel zou moeten, als je een tumor hebt.'

Ik denk na, eigenlijk kloppen haar woorden wel. Waarom zouden ze inderdaad een nieuwe scan laten maken? Waarom heeft ze niet meer last van andere symptomen? Dit is vreemd. Heel vreemd.

'Ik zou het niet weten Magalie. We komen er zo achter, goed?' Ze knikt en staart weer naar het plafond. Ze moet zich toch verschrikkelijk voelen? Als ze werkelijk een tumor in haar hoofd heeft.

'Magalie?' Mijn hoofd schiet omhoog bij het horen van haar naam. De dokter staat in de deuropening.

'We have the results. And we have no idea how or why, but the scan shows that you don't have a tumor in your head.'

Ik staar de dokter sprakeloos aan. Like, what?

'Excuse me, what?', vraag ik langzaam. 'Well, look at this picture.' De dokter houdt een foto van Magalie's hersenen omhoog, waar geen plek op te zien is. Het ziet er heel anders uit dan de vorige foto, waar wel een plek op te zien was.

'There's no tumor in her head?', vraag ik. De dokter schudt zijn hoofd.

'I'm so sorry for telling you the news that you have a tumor, what's not true, ofcourse.'

'Your sorry? Your sorry?! You gave us a heartattack with saying that she has a tumor in her head, what's not true?! How you dare! The hospital should fire you! Right now!', flip ik uit.

'I'm really sorry, madame. But the pictures changed, so we had the wrong picture for Magalie.' Dan barst de bom helemaal. Ze hadden gewoon die fucking foto's omgewisseld?! Dat is echt slecht! Gewoon weg triest!

'Excuse me?! Are you kidding me? That the most worst fault you can make in your life!' Ik loop kwaad de kamer uit, al zoekend naar Harry in mijn telefoon. I don't care of ze nu midden in het interview zitten of niet, ik moet hem nu meteen spreken.

'Megan? What's wrong?', zegt Harry als hij oppakt.

'Well, the doctor made a huge mistake. He changed the pictures of Mag and someone else. The other person has a tumor. Not Magalie.'

Het is stil aan de andere kant van de lijn. Ik hoor hem ademen, zwaar ademen.

'Are you kidding me?'

'No, I'm bloody serious.'

'I'll be there in ten minutes.' Dan hangt hij op. Ik zucht diep en loop terug naar de kamer. Magalie staat naast het bed haar spullen in te pakken. Als ze me ziet stromen de tranen over haar wangen. Ik ren naar haar toe en trek haar in een knuffel.

'Stupid doctor,' snikt ze. Ik wrijf over haar rug om haar gerust te stellen.

'It will be alright.'

*Harry's P.O.V*

Ik ren de studio uit, op weg naar Paul. Iedereen keek me verbaasd aan toen ik mijn telefoon opnam terwijl we bezig waren met een interview.

'Paul!' Ik zie hem aan het eind van de gang. Hij draait zich verbaasd om. Als hij me ziet wordt hij boos.

'Harry, get your ass to the studio. Right now!' Ik schud mijn hoofd.

'That's impossible. Megan called me. The results are fake. Magalie doesn't have a tumor in her head. Please give me the keys for the car.'

'No Harry. I'm glad to hear it, but i can't do it.' Ik voel mijn bloed koken.

'God damm! Give me the keys! Paul!' Mijn stem slaat over. Opeens voel ik een hand op mijn schouder.

'Give us the keys,' zegt een rustige stem. De stem van Louis. Dan hoor ik nog meer voetstappen. 'Yes, give us the keys.' Liam's stem. Als hij er is moeten Niall en Zayn er ook zijn.

'No, I'm not gonna give you the keys. I'll drive,' zegt Paul dan. Ik knik, ook goed. We rennen met z'n zessen naar de auto en scheuren weg.

'Magalie!' Ik stort me in de armen van mijn meisje. Ze begint te snikken. Haar schouders schokken, dit moet echt vreselijk voor haar zijn. Eerst te horen krijgen dat je een kwaadaardige tumor in je hoofd hebt, en dan er achter komen dat ze de scans hebben omgewisseld.

Ik maak me los van Magalie als ik iemand zijn keel hoor schrapen. De dokter staat in de deuropening. Ik zie zijn ogen en trek hem dan mee naar de gang. Daar begin ik, te flippen. En hij slikt het ook nog allemaal. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat ik hier sta te tieren als een gek. Alsof hij het dagelijks meemaakt. Stomme idioot.

Omdat het toch geen nut heeft ga ik terug naar binnen, geef Magalie een zoen en pak dan haar koffers.

'Ready to go?'

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ouchh

Das niet zo best...

Denken jullie dat ze het er bij laten, of zouden ze de dokter gaan aanklagen?