Living Happily ~ Dutch Harry Styles Fanfiction

Hoofdstuk 15

~31 oktober~

*Harry's P.O.V*

Ik hoor mensen op de achtergrond fluisteren, langzaam kijk ik op. Het eerste wat ik zie is Magalie's gezicht, bleek, nog steeds. En mijn hand die haar hand vast heeft. Ik draai me op om te zien wie er nog meer in de kamer zijn. Het zijn Megan en Louis.

'Heey Harry,' zegt Megan zachtjes. Ze pakt een stoel en komt naast me zitten. Voorzichtig legt ze haar hand op mijn arm, om me gerust te stellen.

'You know, it's hard to see Mag laying here. But I'm sure she will wake up. Doesn't matter how long it will take, she'll wake up. Your girlfriend is a strong person.'

Ik knik, wetend dat het waar is. Mijn meisje is sterk, ze komt er wel bovenop.

'But Harry, you have to eat something. Let's go to the restaurant downstairs.' Megan pakt mijn hand vast en trekt me overeind. Voordat we de deur uit lopen kijk ik nog een keer naar Magalie, my strong girl.

Louis komt zowat gillend het restaurant binnen gerend. Alle mensen kijk hem boos aan, hij verstoord de rust.

'Harry, Megan! She woke up!', gilt hij. Ik schiet direct overeind en volg hem. Megan komt ook achter ons aan. Bij de lift duurt het me te lang, dus ren ik de trap op. Louis volgt me ook, maar Megan niet. Ik snap haar, ze is zwanger, dus sneller moe.

De kamer van Magalie staat vol met dokters, maar ik duw ze allemaal aan de kant. Ik wil bij mijn Magalie komen!

Als ik eenmaal aan haar bed staat zie ik een vage glimlach op haar gezicht.

'Harry,' fluistert ze schor en zachtjes. Ze strekt haar hand uit, als vraag naar mijn hand. Ik pak hem voorzichtig vast en wrijf met mijn duim over de rug van haar hand. Ze kijkt me diep in mijn ogen aan en sluit haar ogen dan. Ze zucht diep en draait haar hoofd weg. Het lijkt net alsof, nee.. Gelukkig opent ze haar ogen weer.

'Harry, I love you.' Random, uit het niets. Maar zoiets raakt me wel. Als mijn meisje uit het niets zegt dat ze van me houdt. Het geeft me zo'n, zo'n warm gevoel. Dat de liefde van ons van beide kanten komt.

*Magalie's P.O.V*

Harry ligt naast me, in het veels te kleine bed, but how cares? Het is 4 PM, bijna bezoekuur dus. Alhoewel Harry al de hele dag bij mij is. Sinds ik hier lig. Gisteren dus.

En om eerlijk te zijn kan ik me helemaal niets meer herinneren van gisteren. Wat er gebeurd is of iets. Helemaal niets, nada nopes. Maar misschien is dat ook wel goed. Ik wil er eigenlijk helemaal niets van weten. Het is gebeurd ja, maar daarmee is het basta. Al weet Harry wel wat er gebeurd is. Hij heeft het zien gebeuren.

Ik kijk naar mijn lief vriendje en aai zachtjes over zijn krullen. Hij opent direct zijn ogen en kijkt me aan.

'Hello sweet,' fluistert hij. Zelfs als hij een uurtje slaapt, heeft hij een ochtendstem. Zo cute!

'Hello,' zeg ik terug. Ik ga wat rechterop zitten en hoor stemmen op de gang. En Louis' stem er bovenuit. Nog geen seconde later gaat de deur open. De hele groep komt binnen, iedereen, de boys en de girls. My best friends.

Ik lach me dood om de verhalen van Niall en Megan. Ze zijn schijnbaar eergisteravond wezen uiteten, maar de ober was een beetje een rokkenjager geweest. En hoe Niall dan kan doen, gewoon geniaal om te horen!

We lachen nog verder tot we de deur horen. De dokter komt binnen. Direct is iedereen stil. Hij glimlacht wat ongemakkelijk maar schraapt dan zijn keel. Hij kijkt wat op zijn blok en kijkt me dan aan.

'Well, Magalie. I have the results from the test. Maybe your friends can leave the room for a minute?' 'No, they may know the results,' zeg ik vastberaden. De dokter kijkt me raar aan maar herstelt meteen.

'Well, the results aren't very good. Even you're a strong girl, and you woke up very fast, we found some things. Bad things. Do you have headaches the last time? More then often?'

Ik denk na en knik dan langzaam. Ja, eigenlijk wel.

'You know, we made a scan, from your brains. And it turns out that you have a tumor. A bad tumor.'

A bad tumor, a bad tumor, a bad tumor. Langzaam wordt alles zwart om me heen. Ik voel dat Harry me nog vastpakt, maar daarna zak ik weg..