Para herşey oldu bu devirde.Paraya inandık insandan çok..
Herşeyi paraya bağladık,geçimimizi,yaşamamızı..
Para yüzünden darılır olduk birbirimize,konuşmadık.
Sağlık en kıymetli hazinemizdi unuttuk onu da.
Herşeyi ona bağladık onun için yaşar olduk.Oysa bizim bağlarımız vardı.Yardımlaşırdık.Kapamazdık kapılarımızı birbirimize.Birinin borcunu ne zaman ödeyecek diye bakmaz,paranın lafını yapmaz olduk.Kazanması zor oldukça kazanılan para insandan çok değerli oldu ve kazandıkça birbirimizi unuttuk.Oysa birbirimize umuttuk.Bir metal dostluğumuzdan daha mı değerli?
İnsanlığımızı satın alabilir mi?
Hayır.
Tabi düzende ayakta direnebilmek için önemli çalışmak ve kazanmak.Ama bu birbirimize duyduğumuz duyguların önüne geçmemeli.
Biz parayla beraber insan kazanmalıyız.
Parayı harcamalı fakat insanımızı harcamamalıyız.
Unutmamalıyız,
cebimizde para olmasa da,yüreğimizdeki duyguların fiyatı ölçülemeyecek kadar değerlidir.
