Teknoloji ile uğraşırken kitap okumayı kaybettik.
En önce zamanı kaybettik.Yapay sevdik doğal sevgi bekledik sevgiyi kaybettik.
Güvenemedik güvenilecek birini bekledik güveni kaybettik.
Ailemizin sözünde durmaz olduk o aradaki ilişkiyi kaybettik.
Yaşarken bir gün gideceğimizi unuttuk doğru yaşamayı kaybettik.
Elimizde kalmayınca anladık en acısı da kaybettiklerimizin değerini.
Bilemedik,bilmek istemedik belkide.
Oysa sarılmalıydık kaybettiklerimize sımsıkı.
Çünkü var olana sonsuz sarılabilirdik.Yitirince bir daha sarılamazdık.
Elden gidince anladık.
Kendimizi yitirdik en sonunda.
Bir çukur oldu yaşam düştük en alt kısımlarına..
