Şiirlere önceden daha çok değer veren bir toplumduk.Herşey yapaylaştı şimdi,sevdiklerimize söylediğimiz sözleri bile hazır alır olduk bir yerlerden.Kendimiz üretmez olduk.Sevgiler yapaylaştı.İnsan değer verip üretmedi cümleleri,hazıra konmaya alıştı.Çabuk sevip çabuk terketmeye başladı sevdaları.İmkansız aşklar da vardı.Onlar bile azaldı.Ne zaman yitirdik biz şiire?sevgiye önemi?
Elimize telefonları aldık alalı mı?
Sosya dünyaya daldık dalalı mı?
Edebiyatın değeri anlaşılmaz oldu git gide.Basit bir şey gibi sanıldı.Şiirler kayboldu,satırlar yitti ve güzel aşklar da bitti.Nerde kaldı o mektuplar utana utana yazılan.Nerde kaldı bir bakışta utanılan aşklar.El ele tutuşmaya utanırdık önceleri,utanmak kötü değildi ,bu sevginin bir nevi değeriydi.
Şiiri de sevgiyi de kendimizle beraber yitirdik.
Güzelim sevdaları üretmeden hazır halde bulduk ve bitirdik.
Suçlu biziz,sosyal dünya da arar olduk herşeyi,
Kalmadı aradıkça değeri de hiçbirşeyin..
