Για πάντα μαθήτρια σου

Πρόλογος

Είναι 5.3ο το πρωί. Τα μάτια μου ανοίγουν απότομα. Κοιτάω την ώρα στο κινητό μου και σηκώνομαι γρήγορα. Βάζω μουσική στο ηχείο και το παίρνω μαζι μου στο μπάνιο.
Κοιτάζομαι στον καθρέπτη.

"Τέλεια! Πάλι μαύρους κύκλους! Λέω και αρχίζω να πλένω το πρόσωπο μου. Σκουπίζομαι και ανοίγω θήκη των φακών επαφής μου.

" Πφφφ! Επιτέλους μπήκε!" Λέω με ανακούφιση.

Αφήνω το νυχτικό μου να πέσει στο πάτωμα. Ξεκουμπώνω το σουτιέν μου και βγάζω το εσώρουχο μου, βάζοντας τα στα άπλυτα. Μπαίνω στην μπανιέρα και αφήνω να τρέξει χλιαρό νερό στο σώμα μου. Αφού έχω σαπουνιστεί και λουστεί γυρνάω το νερό στο παγωμένο.
Πάντα το κάνω αυτό, με αναζωογονεί παρόλο που με παγώνει.
Φοράω το μπουρνούζι μου κατευθύνομαι στο δωμάτιο μου.

Κάθομαι μπροστα από τον καθρέπτη και απλώνω ενυδατικές και τονωτικές λοσιόν στο σώμα μου. Στη συνέχεια αρχίζω να βάφομαι ελαφρά και γήινα. Τελειώνω με ενα απαλό nude κραγιόν στα χείλη. Χτενίζω τα ίσια μου, καστανόξανθα μαλλιά και ολοκληρώνω με την χωρίστρα στη μέση.
Κοιτάζω την ωρα.
"Καλέ, πήγε 7 παρά! Πρέπει να βιαστώ"
Τρέχω στην κουζίνα, βάζω καφέ να γίνεται και τρώω ένα μήλο. Μόλις ο καφές είναι έτοιμος τον χύνω στην κούπα. Και την παίρνω μαζί μου μέχρι το δωμάτιο.
" Δεν έχω τίποτα να φορέσω. Έλεος! " λέω κοιτάζοντας την γεμάτη ντουλάπα που είναι έτοιμη να ξεχειλίσει.
Έχοντας γεμίσει το κρεβάτι με διαφορά ρούχα, καταλήγω τελικά σε skinny jeans, σε ένα άσπρο τοπάκι, και ένα ρηχτό, μακρύ,ασπρόμαυρο καρό πουκάμισο.
Βγάζω ο μπουρνούζι, και φοράω ενα σετ μαύρων εσωρούχων. Βάζω στο τζιν μου και το τοπάκι μου από μέσα. Περνάω μια ζώνη στο παντελόνι μου και τη σφίγγω μέχρι να βεβαιωθώ ότι σφίγγει αρκετά τη μέση μου. Πίνω μία γουλιά από τον καφέ μου και κάθομαι στην καρέκλα. Βάζω τα κοντά άσπρα καλτσάκια μου και φοράω τα δίπατα μαύρα old-school vans μου.
Βάζω το κινητό με τα ακουστικά στην κωλότσεπη, παίρνω την τσάντα μου και το πουκάμισο στα χέρια. Πάω στο σαλόνι και τα αφήνω εκεί. Πίνω την τελευταία γουλιά από τον καφέ μου και πάω στο μπάνιο. Βουρτσίζω τα δόντια μου, και κάνω γκριμάτσες στον καθρέπτη.
"Διαμαντάκι ή κρίκο;" αμφιταλαντεύομαι
Παιρνάω το ασημί κρικάκι από την τρύπα της μύτης μου. Βάζω και σε κάθε αυτί από έναν λεπτό κρίκο και στη δεύτερη τρύπα ενα μικρό Διαμαντάκι.
Τέλος, φοράω ενα μαύρο choker στο λαιμό και ενα μακρύ κολιέ που πέφτει κάτω από το στήθος μου. Αυτοθαυμάζομαι λίγο και γυρνάω στο σαλόνι. Φοράω το πουκάμισο από πάνω παίρνω την τσάντα μου και βγαίνω από το σπίτι. Διπλοκλειδώνω την πόρτα και μπαίνω στο ασανσέρ. Ξεφυσάω και νιώθω ενα σφίξιμο στο στομάχι. Βήχω λίγο, χαρακτηριστικό του άγχους μου. Βγαίνω από το ασανσέρ και από την πολυκατοικία. Αρχίζω να περπατάω γρήγορα, βαριανασαίνοντας. Κοιτάω την ώρα.
"Εντάξει 7:30! 8 θα ειμαι εκεί"
Φτάνω στη στάση του λεωφορείου και ευτυχώς σε 1 λεπτό κατέφθασε το λεωφορείο.
Ανεβαίνω, χτυπάω εισιτήριο, και κάθομαι απέναντι από έναν νεαρό άνδρα.
Νιώθω αμήχανα όταν με κοιτάει κατάματα. Το καταλαβαίνει και γυρνάει το βλέμμα του στο παράθυρο. Βάζω τα ακουστικά μου και προσπαθώ να αποβάλλω το άγχος μου, χάνοντας τον εαυτό μου μες την μουσική.
Εκεί που πήγαινα να ηρεμήσω ακούω μία φασαρία από τα διπλανά καθίσματα.