Οι ηλιαχτίδες φώτισαν το δωμάτιο και εισέβαλαν βίαια στα μάτια μου.
Μούγκρισα και γύρισα πλευρό.
"Έλα μικρή, ώρα να σηκωθείς." Άκουσα τη βραχνή φωνή του.
"Άσε με να κοιμηθώ και άλλο..." γκρίνιαξα ενώ σκεπάστηκα με το πάπλωμα.
Κατάλαβα ένα βάρος να βουλιάζει στο κρεβάτι.
"Έλα μωρό μου σήκω..." είπε ενώ με χάιδεψε πάνω από το πάπλωμα.
"Μμμμμ." Μουγκρισα ενώ τον κλώτσησα.
"Ειιιιι, τι έκανες εκεί μικρή;" είπε ενώ σηκώθηκε, δήθεν νευριασμένος.
Με ξεσκέπασε και με κοίταξε με σηκωμένο το φρύδι. Έτριψα τα μάτια μου και χασμουρήθηκα.
Εκείνος γέλασε με εκείνο το πανέμορφο στραβό χαμόγελο. Θεέ μου πόσο σέξι!
Τον τράβηξα από τα χέρια και τον έριξα επάνω μου.
Τον φίλησα βαθιά και τον κοίταξα κατάματα.
"Καλημέρα" ψιθύρισα αγκαλιάζοντας τον.
"Τι θα κάνω με εσένα;" χαμογέλασε και με φίλησε απαλά.
"Πρωινό;" είπα ενώ ξεγλιστρησα από κάτω του και βρέθηκα όρθια.
"Είναι ήδη έτοιμο μικρή. Πήγαινε στην κουζίνα."
Χαμογέλασα και έτρεξα στην κουζίνα.
Στο τραπέζι υπήρχε ζεστός καφές, κρουασανάκια, φρυγανιές, μαρμελάδες και φυσικά μερεντα.
Πήρα την κούπα μου και ένα κρουασανάκι. Δάγκωσα το κρουασανάκι και το σταθεροποίησα στο στόμα μου. Πήγα ξανά στο δωμάτιο και τον είδα να έχει κλείσει τα μάτια του.
"Ειιιι! Ξυπνά ρε!" Φώναξα ενώ έκατσα στο κρεβάτι.
Άνοιξε τα μάτια του και κάθισε δίπλα μου. Με πλησίασε, άνοιξε το στόμα του και δάγκωσε το κρουασανάκι, μέχρι να αγγίξει τα χείλη μου. Χαμογέλασε και με φίλησε.
"Χαζό παιδί!" Αναφώνησα ενώ του έπιασα τα μάγουλα.
Κοίταξα βαθιά στα υπέροχα, εκφραστικά, μπλε μάτια του.
Ήταν λαμπερά, αστραφτερά. Εάν δεν έβλεπα το χαμόγελο του, θα μπορούσα εύκολα να διακρίνω, ότι τα μάτια του χαμογελούν.
Είναι ευτυχισμένος. Είμαι και εγώ. Με τις αμφιβολίες μου, τους φόβους μου. Αλλά δε θα πάψω να τον εμπιστεύομαι. Δεν μπορώ να σκεφτώ τι θα γίνει, εάν χάσω αυτά τα υπέροχα μάτια του. Μου ανήκουν, είναι δικά μου...
Τι θα γίνει εάν εξαφανιστούν; εάν μου τα κλέψει κάποιος άλλος ή απλώς χαθούν μακριά μου; Ακόμα και η σκέψη μου δημιουργεί κόμπο στον λαιμό.
"Μωρό μου;" ακούω τη φωνή του, να με διακόπτει από τις σκέψεις μου.
Συνεχίζω να καρφώνω τα μάτια του. Δεν μπορώ να διώξω τις σκέψεις μου.
Πέφτω αμέσως στην αγκαλιά του. Τον σφίγγω όσο πιο σφιχτά μπορώ. Δε θέλω να ξεχάσω την αγκαλιά του. Δεν θέλω να στερηθώ το βλέμμα του. Δε θέλω να αποχωριστώ το χαμόγελο του. Δε θέλω να απεξαρτηθώ από το φιλί του.
Είμαι εξαρτημένη. Νιώθω ότι είναι το ναρκωτικό μου. Εάν δεν πάρω τη δόση μου από την αγκαλιά, το φιλί, το χάδι, το βλέμμα, το χαμόγελο του, θα τρελαθώ.
"Αγάπη μου, είσαι καλά; τι σκέπτεσαι;" αυτή η φωνή, η φωνή που με αφυπνίζει από τον λείθαργο, που μου ξυπνά τις αισθήσεις...
"Μη με αφήσεις..." τον έσφιξα κι άλλο, χώνοντας το κεφάλι μου στο στέρνο του.
Μου χάιδεψε τα μαλλιά.
"Ποτέ...Δε θα σε αφήσω..."
Ακόμα και η σκέψη αυτή, να τον χάσω, με έκανε να βουρκώσω...
Θα κάνω τα πάντα για να είμαι μαζί του. Θα κάνω τα πάντα...
[...]
"Μωρό μου, θες να βγούμε σήμερα;" άκουσα τη φωνή του από μέσα.
"Ναι, θέλω να βγω λίγο να ξεσκάσω." Τον είδα να ανέρχεται ημίγυμνος, μόνο με το μποξεράκι στο σαλόνι.
"Καλε; τι κυκλοφορείς έτσι;"
Τον άτιμο, έχει κορμάρα.
"Πάω για μπάνιο μωρό μου. Συγγνώμη που σε έκανα να ιδρώσεις από τη ζέστη. Αλλά τι να κάνουμε, εκπέμπω θερμοτητα, δεν νομίζεις;" με τράβηξε από τη μέση ακουμπώντας με στους κοιλιακούς τους.
"Πολλή μεγάλη ιδέα, έχεις για τον εαυτό σου, μωρό μου," είπα ενώ τραβήχτηκα πίσω. Τον είδα να σηκώνει το φρύδι του.
"Πάω σπίτι μου, να ετοιμαστώ." Τον φίλησα στο μάγουλο.
"Φόρα κάτι νορμάλ, στην παραλία για φαγητό θα περάσουμε το Σαββατόβραδο, μη βάλεις κανένα τακούνι." Τον άκουσα να λέει πριν κλείσω την πόρτα.
ESTÁS LEYENDO
Για πάντα μαθήτρια σου
Romance1ο έτος φιλοσοφική σχολή . Ένα τυχαίο περιστατικό στο λεωφορείο, συνεχόμενες συμπτώσεις, ένας γοητευτικός νεαρός καθηγητής και ένας μοιραίος έρωτας. Τι θα γίνει λοιπόν όταν η Έμμα θα έρθει αντιμέτωπη με όλα αυτά; ~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•...