Για πάντα μαθήτρια σου

Ενας άγγελος

Έχει περάσει μία εβδομάδα από τότε που χωρίσαμε. Και εγώ είμαι κλεισμένη στο σπίτι, με σοκολάτες, σουβλάκια, ρομαντικές ταινίες και χαρτομάντιλα. Στη σχολή προσπαθώ να παρακολουθώ όλα τα μαθήματα, εκτός από το δικό του. Δεν αντέχω να τον ξαναδώ, να τον ξανααντικρίσω.
Έχω να αερίσω και να φωτίσω το σπίτι μου 7 μέρες. Τα πατζούρια μου είναι όλη μέρα κλειστά. Δεν θέλω να τον δω από απέναντι. Δε θέλω να δω το αμάξι του. Δε θέλω να τον δω να μπαίνει στην πολυκατοικία του μαζί με την Victoria.
Το μυαλό μου φτιάχνει συνεχώς σενάρια. Θυμάμαι καλά το γράμμα της. "Θα σε περιμένουμε πάντα. Εγώ και ο James." Και τώρα εκείνος θα γύρισε στην αγκαλιά της. Μαζί με αυτόν τον James, που δεν ξέρω κα ποιος είναι. Θα κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι, θα αναβιώνουν όλες εκείνες τις όμορφες στιγμές του παρελθόντος. Και εγώ εδώ.
Κλεισμένη σε τέσσερις τοίχους, χωρίς φως, χωρίς το χαμόγελο του, την αγκαλιά του, το φιλί του. Μόνο εγώ και το φαγητό μου.
Ποτέ δεν περίμενα να φτάσουμε ως εδώ. Ποιος να τον φανταζόταν ότι εκείνον τον άγνωστο ήρωα του λεωφορείου θα τον ερωτευόμουν. Ποιος φαναταζόταν ότι εκείνος ο αντιπαθητικός καθηγητής θα άφηνε εμένα να μπω στη ζωή του. Ποιος θα το φανταζόταν ότι μετά από όλες αυτές τις έντονες στιγμές πάθους, μετά από υποσχέσεις θα κατάληγε έτσι. Θα τελείωνε τόσο άδοξα αυτό.
Δεν τον κατηγορώ, δεν έπρεπε να συνεχίσω να είμαι μαζί του αφού έμαθα για την  Victoria, αυτόν τον τόσο μεγάλο και αξέχαστο έρωτα. Του εμπόδισα την ευτυχία, ήμουν εγωίστρια και απερίσκεπτη. Τώρα όμως, έκανα το σωστό. Τώρα θα είναι χαρούμενος, μαζί με τον έρωτα του. Τον αγαπώ, θέλω την ευτυχία. Ακόμα και εάν δεν είναι πλέον κομμάτι και της δίκης μου.
Μα γιατί πονάει τόσο; Πονάει να τον σκέφτομαι με άλλην, χαρούμενο χωρίς εμένα, να προχωρά τη ζωή του...
Αλλά έτσι είναι ευτυχισμένος. Αυτό είναι το σωστό.
Ποιον κοροϊδεύω; Δεν ακολούθησα την καρδιά μου. Και εάν ήταν όντως ευτυχισμένος με εμένα; Εάν τον πλήγωσα αντί να τον κάνω ευτυχισμένο;
Αποφασιστικά σηκώνομαι από τον καναπέ μου και περπατάω προς το δωμάτιο μου. Ανοίγω τις κουρτίνες, τα παράθυρα και τα πατζουρια. Επιτέλους φως!
Αυτή η λύτρωση να ξανααντικριζω το παράθυρο του, Είναι ορθάνοιχτο.
Τρέχω προς το σαλόνι και ανοίγω και εκεί τα παράθυρα. Βγαίνω έξω και απολαμβάνω τον άνεμο που παρασύρει τα μαλλια μου σε έναν τρελό χορό.
Νιώθω την απόλυτη κάθαρση, λύτρωση. Χωρίς να ξέρω τον λόγο.
Ανοίγω διάπλατα τα χέρια μου και αφήνω το σώμα μου στον άνεμο. Η μέρα είναι ηλιόλουστη. Τόσο υπέροχη! Κοιτάω ψηλά τον ουρανό, όταν ακούω φωνές.
Κοιτάζω απέναντι και τον βλέπω. Με κοιτάζει ξαφνιασμένος. Ηρεμώ και κατεβάζω τα χέρια μου. Τον κοιτάζω αμίλητη. Δίπλα του ένας άλλος άνδρας, φαίνεται συνομήλικος με αυτόν. Καστανόξανθος, με μικρό μούσι, γυμνασμένος. Με κοιτάει και αυτός, το βλέμμα μου πάει στα μάτια του. Είναι όμορφα. Παρόλο που έχουμε κάποια απόσταση, είναι τόσο έντονα που μπορώ να χαθώ στη μάτια του, σαν να είναι απέραντη γαλάζια θάλασσα. Μου δημιουργεί ένα περίεργο συναίσθημα. Δεν ξερω γιατί. Με κοιτάει άναυδος. Κανένας μας δε μιλάει. Δεν ξέρω πώς να αντιδράσω.
Χεραιτάω διστακτικά προς το μέρος τους. Ο Άρης ξαφνιασμένος από την κίνηση αυτή, μου νεύει αντιστοίχως.
Ο νεαρός δίπλα με κοιτάει, αμήχανα. Ακούγεται το κινητό μου από μέσα. Κοιτώντας τους, με βήματα προς τα πίσω πηγαίνω μέσα, χαμογελώντας αμήχανα. Παίρνω το κινητό μου και το σηκώνω.
"Ναι;" λέω παίρνοντας μια ανάσα.
"Έλα κορίτσι μου. Η Αλεξάνδρα είμαι!"
"Γεια! Έχω να σου πω!" Θέλω να τα πω τόσο πολύ σε μία φίλη.
" Ωραία! Για αυτό σε πήρα. Το βράδυ θα βγούμε. Παρασκευή σημερα, μπορούμε να το ξενυχτίσουμε."
"Δεν ειμαι σίγουρη... Δεν έρχεσαι καλύτερα από εδώ να κάτς-"
"Όχι αγάπη μου! Άνοιξε καινούργιο κλαμπ και στη γειτονιά σου. Λένε οτι είναι γαματο. Δε θα το χάσω σημερα! Και θα έρθεις μαζί μου. Έχεις μπουχτίσει. Λοιπόν δώδεκα να είσαι έτοιμη, θα περάσω να σε πάρω με το αμάξι."
Λέει αποφασιστικά και μου το κλείνει.
Ο,τι θέλει με κάνει αυτή. Αλλά δεν μπορώ να της αρνηθώ. Έχει δίκιο! Ας διασκεδάσουμε και λίγο.
Κοιτάω την ώρα είναι ακόμα 17.00. Έχω πολύ χρόνο. Πόσο μου έχει λείψει το διάβασμα στο μπαλκόνι. Λέω να το συνεχίσω.
Παίρνω το βιβλίο μου και βγαίνω έξω. Διακριτικά κοιτάζω προς το απέναντι μπαλκόνι. Κανείς.
Κάθομαι αναπαυτικά και βάζω τα πόδια μου στα κάγκελα του μπαλκονιού. Βρίσκω τη σελίδα που είχα μείνει.
"Η φιλοσοφική προσέγγιση του έρωτα." Τέλεια! Στο πιο ωραίο και επίκαιρο κεφάλαιο έμεινα.
Αρχίζω να διαβάζω.
"Γεια!" Ακούω μια φωνή καθώς γυρνάω τη σελίδα.
Σηκώνω το κεφάλι μου και κοιτάω προς τα εκεί.
Ο καστανόξανθος άνδρας με κοιτάει, έχοντας στηριχτεί στα κάγκελα του μπαλκονιού.
"Γεια!" Λέω αμήχανα καθώς σηκώνομαι.
"Τι διαβάζεις;" ρωτάει καθώς το βλέμμα του πέφτει στο βιβλίο.
"Φιλοσοφία." Λέω καθώς κοιτάζω το βιβλίο.
"Ωραία."
"Ωραία." Επαναλαμβάνω. Γιατί τόση αμηχανία;
"Άγγελος, χάρηκα!" Ακούγοντας το όνομα του, ανατριχιάζω.
"Έμμα." Λέω καθώς τον πειριεργαζομαι. Είναι πολύ όμορφος, πραγματικά σαν άγγελος.
Δαγκώνει τα χείλη του αμήχανα, ενώ τον βλέπω να χλωμιάζει. Σαν να είναι έτοιμος να κλάψει.
"Έμμα..." δεν προλαβαίνει να πει όταν βγαίνει ο Άρης.
Με κοιτάει.
Πιάνει από το μπράτσο τον Άγγελο.
"Όχι από το μπαλκόνι. Έμμα, άνοιξε μας." Φωνάζει ενώ τον παίρνει μέσα και κλείνει την μπαλκονόπορτα.
Δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει. Έχω ένα προαίσθημα. Δεν ξέρω καλό ή κακό.
Πάντως είναι εκεί να με βασανίζει. Σύντομα τους βλέπω στο δρόμο να περπατούν προς την πολυκατοικία μου.
Μετά από δύο λεπτά ακούω το κουδούνι της πόρτας μου. Περπατώ εώς το σαλόνι και ανοίγω διστακτικά. Μπροστά μου βρίσκεται ο Άρης. Είχα τόσο καιρό να τον νιώσω τόσο κοντά μου. Μου έρχεται να πέσω στην αγκαλιά του, αλλά δεν το κάνω.
Απορημένη τον κοιτάζω στα μάτια.
"Έμμα. Ο Άγγελος." Λέει αμήχανα και κάνει πέρα εμφανίζοντας τον Άγγελο.
Μα γιατί έχει βουρκώσει.
"Τι γίνεται; δεν καταλαβαίνω!" Λέω ενώ κοιτάω πρώτα προς το μέρος του Άρη και ύστερα προς τον Άγγελο.
Ο Άρης δεν μιλάει. Ούτε ο Άγγελος. Όμως εγώ έχω εκείνο το προαίσθημα. Νιώθω κάτι περίεργο, που με ωθεί να αγκαλιάσω τον Άγγελο. Μα δεν το κάνω πριν ακούσω τι έχουν να μου πουν...
"Γαμώτο. Εμμα!" Φωνάζει ο Άγγελος ενώ με τραβάει στην αγκαλιά του. Και όλα χάνονται μες την δική του αγκαλιά.

Anonymous Writer