Για πάντα μαθήτρια σου

Επιτέλους!

"Άρη!" Ψιθύρισα και πήγα να φύγω.
Πριν φύγω από πάνω του, με τράβηξε και με έσφιξε δίνοντας μου ένα παθιασμένο φιλί.
Ανταπέδωσα αμέσως.
Απομάκρυνα τα χείλη μου για να πάρω ανάσα. Κοιτώντας τον κατάματα.
"Άμα το μετανιώσεις, θα σε γαμήσω." Τον απείλησα παθιασμένα.
"Τότε να το μετανιώσω!" Μου απάντησε πονηρά και με έριξε στον καναπέ, ερχόμενος από επάνω μου.
Τον τράβηξα κοντά μου από τον γιακά, φιλώντας τον παθιασμένα.
Του δάγκωσα το χείλος και έμπλεξα τις γλώσσες μας σε ένα άγριο φιλί.
Ένιωθα τον καβάλο του. Κουνουσα τους γοφούς μου, τρίβοντας την περιοχή μου εκεί.
Ξαφνικά έφυγε από μακριά μο και σηκώθηκε όρθιος, παίρνοντας ανάσες.
"Συ-γγν-γν-ωμή. Δεεεν ήθελα, εγω..." τραυλισε.
" Άρη! Μη το κανεις αυτό! Σε θέλω, τώρα!" Είπα άγρια.
"Είναι λάθος!" Φώναξε και έφυγε κλείνοντας την πόρτα με δύναμη.
Έμεινα να κοιτάω σαν ηλίθια την πόρτα.
Σε λίγο άκουσα να χτυπά.
Πήγα και άνοιξα. Ήταν αυτός...
μου ξανεπιτεθηκε, κλείνοντας την πόρτα με μια κλωτσιά.
"Είναι λάθος, αλλα δεν μπορώ να το αποφύγω Γαμωτο." Είπε ρίχνοντας με στον καναπέ. Και βγάζοντας τη μπλούζα του.
Τον τράβηξα προς το μέρος μου και βρέθηκα εγώ από πάνω του. Άρχισα να λύνω αργά τη ζώνη του, ενώ άφηνα υγρά φιλιά στους κοιλιακούς του. Κατέβασα το φερμουάρ και προσπάθησα να του κατεβάσω το παντελόνι, με τη βοήθεια του, το πέταξα στο πάτωμα.
Χαϊδευα τον καβάλο του, πάνω από το μποξερακι ενώ του φιλούσα παθιασμένα τα χειλη. Εκείνος έσφιγγε τη μέση μου επάνω του, ενώ αναστέναζε σιγανά.
Δεν είχα άλλες αντοχές. Ήμουν τόσο υγρή, που δεν είχα όρεξη ούτε για προκαταρκτικά.
Του κατέβασα το μποξεράκι. Και με μία κίνηση τον έβαλα απότομα μέσα μου. Βογγηξα δυνατά από το μέγεθος και εκείνος αναστέναξε από την απότομη μου πρωτοβουλία.
Άρχισα να ανεβοκατεβαίνω πάνω του, βγάζοντας βογγητα Καύλας και ηδονής.
Το ίδιο και εκείνος. Το απολάμβανε τόσο πολυ...
Ξαφνικά με γύρισε ανάσκελα, χωρίς να βγει από μέσα μου και άρχισε να κουνάει τους γοφούς του για τη διείσδυση.
Εκείνος σύντομα τελείωσε το ίδιο και εγώ.
Έπεσε επάνω μου και κοιμήθηκε στο στήθος μου...χωρίς να ανταλλάξουμε καμία κουβέντα.
Το επόμενο πρωί ξύπνησα μόνη στον καναπέ.
Ήξερα οτι είχε φύγει για το πανεπιστήμιο, όταν είδα την ώρα.
8!
Θα αργούσα την πρώτη ώρα, αλλα αυτόν είχα, δε θα με παρεξηγούμε ιδιαίτερα.
Σηκώθηκα και γέλασα, όταν συνειδητοποίησα οτι ήμουν ακόμα γυμνή.
Πήγα και φόρεσα τα εσώρουχα μου, μαζί με ενα τζιν και μια απλή μπλούζα.
Αφού έβαλα παπούτσια και ζακέτα, πήρα κλειδιά, χτένα, τσάντα και κινητό και έφυγα.
Χτενίστηκα στο λεωφορείο, και βάφτηκα ελαφρώς. Μόλις έφτασα έτρεξα προς το πανεπιστήμιο. Ανέβηκα τις σκάλες και χτύπησα την πόρτα της αίθουσας.
"Παρακαλώ!" Άκουσα την αυστηρή φωνή του. Τόσο βραχνή και σέξυυυ!
Μπήκα μέσα, αργά...
"Γιατί τέτοια αργοπορία δεσποινίς;" προσπάθησε να πει σοβαρά, Μα εγώ ήξερα οτι δε το κατάφερε. Μπορεί οι άλλοι να μην κατάλαβαν τίποτα, αλλα εγω είδα αυτά τα αστραφτερά του μάτια να εννοούν κάτι άλλο.
"Συγγνώμη κε Σακελλαρίδη! Είχα κάποιες ανειλημμένες υποχρεώσεις, τις οποίες δεν μπορούσα να αποφύγω." Είπα για να καταλάβει μονο αυτός το υπονοούμενο.
" Και τι είναι πιο σοβαρό από τη σχολή και τα μαθήματα σας;"
" Η ψυχικές και σωματικές μου ανάγκες!" Είπα έξυπνα, χαμογελώντας.
Εκείνος προσπάθησε να κρύψει το χαμόγελο του, σουφρώνοντας τα χείλη του και κοιτάζοντας το βιβλίο του.
Εγώ κάθισα δίπλα στον Αλέξη.
"Έχω καιρό να σε δω Άλεξ!" Του ψιθύρισα.
"Και εγω Εμμα! Αλλά ήμουν λίγο άρρωστος."
"Ωωω κρίμα μωρε!!!" Του ψιθύρισα χαμογελώντας.
Το μάθημα κυλούσε πολύ γρήγορα. Δεν ήθελα να τελειώσει... όλη την ώρα ανταλλάσσαμε με τον Άρη, ματιές και χαμόγελα, τα οποία δεν γίνονταν αντιληπτά από κανέναν. Μου έκανε συνεχώς παρατηρήσεις. Αλλα δε με ένοιαζε ήξερα οτι δεν τις εννοούσε.
"Κύριε, δε συμπαθείτε πολύ την Παξινού Ε;" ρώτησε δυνατα ένας.
"Ποια είναι αυτή;" ρωτησε δήθεν ανήξερος.
"Η κοπέλα εκεί!" Με έδειξε.
"Προφανώς και δε με συμπαθεί..." του απάντησα εγω.
"Απλώς με νευριάζουν τα άτομα, που δεν γνωρίζουν τις συνέπειες των πράξεων τους, τις υποχρεώσεις τους και γίνονται ασεβείς." Είπε δήθεν σοβαρά.
Ήμουν έτοιμη να γελάσω ευτυχώς έληξε η ώρα και η αίθουσα άδειασε.πηγε προς την πόρτα και την έκλεισε.
"Αα,είσαι και εσύ εδώ;" αστειεύτηκε κοιτάζοντας με.
"Μάλιστα κε! Μα δεν καταλαβαίνω γιατί με μισείτε τόσο;" κορόιδεψα.
Τον πλησίασα και τον τράβηξα από τον γιακά.
"Σας έχω κανει κάτι;" ρώτησα ψιθυριστά.
"Πολλά Παξινού! Πολλά!" Είπε ενώ έχωσε το κεφάλι του στην καμπύλη του λαιμού μου.
Τον ένιωθα να εισπνέει το άρωμα μου.
Σηκώθηκε και με κοίταξε.
"Ήταν καλούτσικα εχθές!" Μου είπε.
"Ε, έτσι και έτσι! Όχι και κάτι σπουδαίο." Τον πείραξα.
"Α έτσι Ε;;;" ρώτησε δήθεν άγριος.
"Αχαααα!"
"Θα δεις δεσποινίς Παξινού, θα σε κανονίσω..." απείλησε περιπαιχτικά ενώ χάιδευε τη μέση μου.
"Πρέπει να παώ. Έχω άλλου μάθημα!" Του ειπα γλυκά, δίνοντας του ένα φιλί στο λαιμό.
"Άντε πήγαινε! Τα λέμε μετά" είπε δίνοντας ενα ελαφρύ χτύπημα στο γοφό μου.
"Άτακτες καθηγητά!" Είπε παραπονιαρικα ενώ έφευγα.
Τον άκουσα να γελάει και βγήκα έξω! Όδευσα προς την αίθουσα που είχα το επόμενο μάθημα.