AŞK ACISI

50.Bölüm

Melis Barış'ın yaptığından sonra mutfağa gitmişti. Nefret ediyordu Barış'tan hatta hayatında istemiyordu...

"Kapıda duracakmısınız daha çocuklar geçsenize."dedi Demet.

"Kardeşim" diyerek sarıldı Savaş Aksel'e tam 8 yıl olmuştu görmeyeli Aksel'i şimdi karşısındaydı. "Nerelerdesin sen? Geç otur."

"Hoşgeldin." diyerek Meltem ile de selamlaştıktan sonra Zeynep ve Kerem'in yanına oturmuştu Aksel..

"Sen nerelerdesin Aksel? İnsan bir arar sorar."dedi Savaş.

"Ben sonra sana anlatırım nerede olduğumu sizi görmeye geldim. " 

Kapı çalar gelen Cihan ve Jaledir.

"Ben bakarım." diyerek açtı kapıyı Zeynep. "Hoşgeldiniz."

"Hoşbulduk kızım sizde hoşgeldiniz."dedi Cihan ve içeri geçtiler Jale ile.

"Hoşgeldiniz. Aksel sende hoşgeldin."dedi Cihan.

"Hoşbulduk hocam."diyerek Cihan'ın uzattığı elini sıktı Aksel.

Savaş ve Meltem ilede selamlaştıktan sonra Cihan Demet'in yanına oturdu, Jale de Meltem'in yanına.

"Meriç nerede?"sordu Jale kızını özlemişti.

"Yukarıda anne çocuklarla oynuyordu en son."diyerek cevapladı Savaş.

"Ben bir Melis'e bakayım yardım istiyorsa geliyorum."diyerek kalktı ve Melis''in yanına gitti Zeynep. "Melis gel artık içeri."

"Ben nasıl bakarım Aksel'in yüzüne Barış'ın yaptığına baksana!." dedi sinirli ve kısık sesle Melis. 

"Bende oradaydım ve biliyorum babam ve teyzem geldi seni bekliyorlar hem çocukları çağırmamız gerek daha fazla bekletmeyelim sende boşuna endişelenme Aksel anlaamıştır durumu."

"Tamam." diyerek çıktı iki kardeş mutfaktan. "Hoşgeldiniz." Melis tüm gülümsemesiyle geçti içeriye her ne kadar üzgün olsada ailesinin karşısında güçlü durmak zorundaydı. "Zeynep biz çocukları çağıralım." yukarıya çıktılar kapıyı açtıklarında çocukların uyuduklarını gördüler. Bir saat önce aşağıda oynauyorken şuanda uyuya kalmışlardı. "Bir saat önce aşağıda koşarlarsa olacağı buydu." dedi Melis.

"Uyandıralım ozaman." çocukların yavaşça yanına yaklaştılar ve üçünüde gıdıklamaya başladılar. Çocuklar gülerek uyandılar.

"Yapmayın!" dedi üçüde kendilerini korumaya çalışarak.

"Siz uyanıp ayağa kalkana kadar durmak yok.!" diyerek daha fazla gıdıklamaya başladı kızını.

"Tamağm kal- ahah kacağım haha anneğ! Dur.."

"Tamam durduk ozaman. Meriç hoşgeldin tatlım." sarıldı sıkı sıkı Merice.

"Hoşbulduk Zeynep abla ben sizi çook özledim buraya sizi görmeye geldim ve annemi." dedi Meriç sarılarak.

"Yaa bende anneme sarılmayk istiyoyum!"dedi Ela annesini kimseyle paylaşamıyordu çünkü acaba kardeşinin olacağını öğrenince ne tepki verecekti?

"Gel birtanem benim."diyerek kucağına aldı ve öptü kıvırcık saçlarından kızını."Aşağıya inelim ama herkes bizi bekliyor." diyerek kızını kucağına alarak aşağıya inmek için kapıya gitti Zeynep."Ha bu arada aşağıda biri var sizin çok özlediğiniz biri ama lütfen fazla bağırmayın birde..."derken Melis tamamlamıştı Zeynep'in yarım kalan sözünü.

"Yormayın oda sizin gibi uzun yoldan geldi."dedi ve Melis'te oğlunu alarak Meriç ile birlikte aşağıya indiler.

"Kiğm geldiiii?" dedi merakla Ela i harfini uzatmıştı. Son merdivenide aşağıya indiklerinde. Herkes çocuklara bakmıştı o sırada. Aksel de arkasını dönünce çocukları görmüştü.