Once a Wife

Chapter Five

Chapter V

"Good morning, Ma'm Maricar!" Bati ng mga staff sa kanya. "Good morning din po, Sir Tristan"

"Good morning, Tania. Ikaw muna ng magiging receptionist, nakaleave si --"

"Yes, Ma'm Maricar. Nasabihan po ako ni Kuya Aldre bago siya umuwi kagabi" she smiled.

"Very good, oh sige na. Tawagin na ang mga crew para makapagstart na ng morning prayer bago mag open" she said at umalis na ito't tinawag ang mga kasamahan.

"Nakakainlove naman lalo ang boss baby ko" Tristan teased at nilapag ang bag niya pagkarating nila sa mini office nito. "Pakiss nga ako"

Maricar chuckled at pinulupot naman ang mga bisig sa bewang ng nobyo. "Wala ka bang appointment? Baka malate ka na"

"Parang ayokong umalis, gusto kong nakikita kita buong maghapon" he said and smiled at her.

"May kasalanan ka ba?" She glared at him. "You're too sweet since last night"

"Kung kasalanan ang mahalin ka, patawad" pagkuwa'y hinalikan siya nito sa labi. "I would never do that to you, baby" then he kissed her temples.

"I'm just kidding. I love you" she sweetly said and embraced him so tight.

"I love you most" parang walang may balak na bumitaw sa kanilang dalawa.

"Sige na baka mahuli ka.pa, I'll see you when?" She asked. "I'll meet the coordinator this afternoon"

"Then I'll try my best to see you this afternoon. I'm sorry, Baby but I promise that I'll do my very best" he apologeticly said.

She caressed his face and looked into his eyes. "Just promise me that you'll be in our counseling"

"That I won't miss. I promise" Good thing about Tristan, he keeps his promises. Iyon ang isa sa mga nagpahulog ng loob ni Maricar. "I'll miss you, I call you later"

Hinatid niya ito sa labas ng restaurant at pinagmasdan ang sasakyan nito na umalis. She even waved her hand on him while he blew her a flying kiss.

She was smiling until she saw a familiar figure standing infront of her restaurant.

What is she doing in here?

"Maricar.."her eyes were swollen, halatang hindi pa rin tumitigil sa pagiyak. "C-can we talk?"

Inanyayahan niya ito sa loob ng restaurant at pinakain. Hindi naman nito masyadong nagalaw ang mga pinahanda niya, mukhang matindi ang problema niya.

"K-kumusta ang asawa mo?" She asked.

"Hindi iyan ang naaalala niya" Cynthia inaudibly said. "H-hindi ako ang asawa niya, i-ikaw"

"You waived that right seven years ago, Cynthia. Nalilimutan mo na ba?" Ani Maricar without any expression in her face.

"He needs you--"

Nagtangis ang bagang ni Maricar as she clenched her fist. "I don't."

"Oh c'mon, Maricar. Don't flatter yourself so much! Hindi ko pinamimigay ang asawa ko--"

"So what are you still doing here?" Putol niya rito.

"He won't talk to me, Maricar" she cried. "Pinagtatabuyan niya ako at ikaw ang hinahanap niya" hinawakan nito ang kamay niya.

"Then tell him the truth, that it's 2013 and not 1998 anymore" aniya. "Sabihin mo sa kaniya ang mga bagay na nangyari sa loob ng labing limang taon. Hindi ba lihim na kayong magkarelasyon sa mga oras na 'yon?"

Hindi makaiwas ng tingin si Cynthia sa kanya. She's guilty.

"Sa ating dalawa, ikaw ang mas nakakakilala sa kanya. Sa ating dalawa, ikaw ang mas may alam sa nangyari sa inyong dalawa" ani Maricar. "Tell him the truth, Cynthia. Iniwan niya kami para sa'yo then you must be really special"

Tumayo na si Maricar ng upuan. "I'm getting married in six months. Masaya na kami, Cynthia.  Don't come back here" she politely excused herself.

Dumiretso siya sa opisina at napasapo sa sentido nang maramdaman niya ang mainit na mga kamay na pumatong sa kanyang balikat.

"It's okay. It's just me" lumingon siya at nakita si Tristan. "Come here, baby" he came back.

Sinubsob niya sa solido nitong dibdib ang mga mukha habang ito nama'y hinigpitan ang pagkakayakap sa kanya.

"I'm here, it's okay" pagalo nito sa kanya. "I'm here, baby"

"Nananahimik na ako. Masaya na tayo, bakit kailangan pa nilang magpakita sa akin?" She cried. "Ang kapal ng mukha nila"

"What happened, baby?" Masuyo nitong tanong sa kanya. "Sinaktan ka ba niya?"

Umiling si Maricar. "T-the hospital called me. Dominic got into a car accident, then he lost his memories from 1998 until now. Kaya ang naalala niyang asawa ay ako at hindi si Cynthia" lumuwag ang pagkakayakap sa kanya nito na mas kinaluha niya.

"I'm sorry, Tristan. I'm sorry kung hindi ko sinabi. Hindi na sila importante sa akin--"

"Shh" he cupped her face and wipe the tears from her eyes. "Do you have any plans?"

"Natatakot akong puntahan niya ang mga bata. He's in a different state right now, baka kung anong gawin niya sa mga bata kapag..kapag hindi siya kinilala ng mga ito!" Niyakap siyang muli ni Tristan.

"No, I won't let him" nagiba ang tono ng boses nito. He sounded so serious about it. "He would have go through me first"

With his words, she felt safe.