Once a Wife

Chapter Seven

Chapter VII

"PAPA!" Tumakbo si Huffle nang makita si Tristan. "I missed you! Bakit ngayon ka na lang po ulit nagpakita sa akin?" May pagtatampo sa tinig nito.

"I'm sorry, princess. Marami lang inaasikaso ang Papa, para wala ng sagabal kapag nagpakasal na kami ni Mama niyo" paliwanag ni Tristan rito, sakto naman na dumating si Raven na galing pang school.

"Tito Tristan, why are you here?" He asked. "I thought you're in Wizard's" aniya.

"Raven" he acknowledged and patted his shoulder. "Your Mommy's not feeling well that's why hinatid ko na siya rito" he said.

Puno naman agad ng pagaalala ito sa kanyang mukha. "What, why? What happened?" Tumakbo ito papasok ng kwarto ng ina at nakita itong nakahiga na sa kama.

"Mommy?"

"Raven,anak?" Lumuhod si Raven sa gilid ng ina at sinapo ang ulo nito, wala naman siyang lagnat. "You're early"

"Huffle asked me to go home early, gusto daw niyang magbake para sa'yo" he said and smiled, alam ni Raven na ikakatuwa niya ito.

"Kuya! Bakit mo sinabi? It's not a surprise anymore" sabay pumasok si Huffle at Tristan ng kwarto.

"Don't worry, anak. I'm still excited to taste it, could you still bake it for me?" Pagsalo ni Maricar kay Raven.

"I'll go with her, magpahinga ka muna" ani Tristan at hinalikan siya sa sentido. "We'll be back soon"

"Just don't burn this place down!" She chuckled at lumabas na si Huffle't Tristan.

Naiwan si Raven kasama niya na siyang hindi umalis sa tabi niya.

"Mom, what's wrong?" Hindi niya alam kung may lahing Sherlock Holmes ang anak dahil wala naman itong hindi alam. "You know that you could always tell me everything,right?"

"I know" but not this one, sa kanilang magkakapatid ay si Raven ang pinakanaapektuhan sa ginawa ni Dominic.

He's a Daddy's boy. He looked up to him so much that when he was young ang gusto niyang maging paglaki ay katulad ng tatay niya but not until he left them.

He loves him so much that's why he was so hurt when Dominic chose Cynthia over them. He can't hate his own father but right now, it seemed that he doesn't exist to him anymore.

"Sabihin mo na, My" masuyong sambit nito. "Is it Tito Tristan?" Umiling si Maricar.

"Wizard's?" Pero umiling siyang muli.

"Si Dominic?" Napabangon si Maricar sa narinig sa anak. "Siya nga?"

"Anak.." she cupped his face. "H-how did you know?"

"I was at Ninang's house with Eumee, kumakain kami ng meryenda when she slipped her tongue" ani Raven sa kanya. "So, he got into an accident?"

Tumango si Maricar. "I-I'm sorry, anak kung hindi ko nasabi--"

"It's okay, Mommy. He just got what he deserve--"

"Raven!" Putol niya rito. "He's still your father"

Walang expresyon ang mukha ni Raven. "What happened, My?"

Kinagat ni Maricar ang mga labi, she's still torn if sasabihin ba niya o hindi pero wala naman ng mawawala kung sasabihin niya ang totoo.

"H-He got an a-amnesia, anak" she said. "He lost his memories from year 1999 until today"

Napakunot ang noo ni Raven, he's barely five years old that time! "H-he wanted us back"

Nagtangis ang mga bagang ni Raven at umiling. "N-no, don't let him, Mom" he said. "D-don't let him"

Nagpakawala ng mga luha si Raven sa sinabi niya. "Oh, Raven" she embraced her son, alam niya kung gaano kahirap ito para sa anak.

~¤~¤~

TULOG na ang mga bata nang maiwan sina Maricar at Tristan sa living room. "Kape?" Alok niya sa mapapangasawa.

Tumango si Tristan. "Thank you, Baby" he lovingly looked at her. "Come here" he patted his lap as she put down the mug and sat on him.

"Do you want to talk about it?" Tanong ni Tristan sa kanya. "I've heard you and Raven a while ago, I didn't mean to eavesdrop--"

"I love you" putol niya rito. "You know that right?"

"Of course" he smiled "and I love you, too"

She slowly kissed his soft and sweet lips as he wrapped his arms around her. Umayos siya ng pagkakaupo at ngayon ay pinaghiwalay ang mga binti.

Mas lumalim pa ang mga halik ni Maricar ngunit natigilan siya ng maalala ang ginawa ni Dominic kanina.

"Hey, what's wrong?" Hingal na hingal na sambit ni Tristan. "What happened?"

"H-he.. h-he kissed me" she murmured. "H-he kissed me, Tristan"

Bumagsak ang mga balikat ni Tristan ngunit ilang sandali pa ay sinakop nitong muli ang mga labi niya.

Hanggang sa naramdaman na lamang niyang muli na nasa ibabaw na siya ng kama ay tsaka pa lang humiwalay si Tristan sa kanya.

"S-saan ka pa niya hinalikan?" Walang bahid ng galit sa tinig nito kundi pagaalala lamang.

"I pushed him away, Tristan" aniya. "I didn't respond back"

Umalis si Tristan sa ibabaw niya at tumayo. "I-I'm sorry--"

"Baby.." hinawakan niya ito sa kamay nang akmang aalis ito. "Hindi na ako babalik sa kanya"

"Do you still love him?" Diretsahang tanong nito sa kanya,na para bang kapag sinabi niyang oo ay magpaparaya ito.

Sandali silang nagkatitigan sa mata, she stoked his chistled chest and cupped his aristocratic face. "Ikaw na ang mahal ko"

Agad siyang kinabig nito sa dibdib. Wala ng salita ang lumabas sa bibig ni Tristan pero alam na ni Maricar ang gusto nitong sabihin sa higpit pa lang ng pagkakayakap sa kanya.

You are mine and I am yours..