Her şey ben yaşarken oldu.
Bastığım çimler soldu.
Yürüdüğüm bataklık yoldu.
Biliyorum,
Acı verici.
Sana ben ve,
Gerçeklerim acı verici.
Halbuki,
Her şey sen bilmesen de,
Ben yaşarken oldu.
Bu beden bir ruh buldu.
Ankara ayazı gibi,
Soğuktu.
Ve bu beden yorgundu.
Ölüme basitti.
Yaşama zordu.
Süre biçtiler sevgime,
Her şeyime.
Doktorlar konuştu.
Eylül de.
O da geldi şimdi.
Kaldım, bir başım,
Yetim çocuklar gibi.
Onlar söyledi.
Her şey sen bilmesen de,
Ben yaşarken oldu.
Önce yükselen çizgiler durdu.
Ses kesildi.
Karanlık çöktü üzerime.
Şimdi,
Metal taciz ediyor çıplak bedenimi.
Yalnız.
Soğuk...
Gömüyorlar beni.
Toprağa sarılıyorum,
Acı verici.
Halbuki,
Her şey sen bilmesen de,
Ben asıl yaşarken öldü.
Arkamdan ağlasınlar şimdi.
Gidiyorum.
Her şey,
Ve ben.
Aldım başımı gidiyorum.
İşte söylüyorum.
Aslında her şey ben yaşarken oldu.
Sahte parçalarım bozuldu.
Herkesten farklı oldu.
Tek oldu belki de,
Yalnız oldu.
Ölüm oldu.
O,
Soğuk oldu.
Her şeyin sonunda,
Bunların hepsi ben yaşayamazken,
Yalan oldu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENİN İÇİN / FOR YOU
PoetryEvet, hepsi o gün başladı.Zamanın durduğu yerde, işte benim başlangıcım hüküm sürdü.Onu tanıdığım ilk andan beridir benim... İmkansıza inanırsanız eğer; şiirlerimi bu yüzden yazıyorum, içimdeki acıyı söndürmek için. Kendisi her ne kadar aşkı bil...
