Geceler dönsün dursun.
Bir su çeşmesi buz tutsun.
Aralık ayı, Kasım ayı.
Almanyadan farksız hava.
Soğuk, soğuk.
Kara toprak.
Ben ölünce ağlamayın olur mu?
Börtü böcek.
Su dolu bir kap.
Yanında çam ağacı.
Yokluk.
Para üstü.
Eylül yaprakları.
Varlık.
Ağlayan gökyüzü, küsen toprak.
Binbir ay üstü.
Bir adam eksi.
Dünyası.
Ve devamı.
Ne yaşanmışlıkları.
Ne de eski çerçeve fotoğrafları.
Göz yaşı.
Cam kırıkları.
Binbir ay üstü.
Bir adam küstü.
Dünya döndü.
Ne ışık söndü.
Ne de eski adam geri döndü.
Ben ölünce ağlamayın olur mu?
Bir katkısı yoktu.
Sadece.
Yazık oldu.
Ben ağlayamadım.
Artık ölünce.
Ben sevmeyi bilemedim.
Artık ölünce.
Yaşayın.
Sanki ne olmuş.
Dünya durmaz.
Işık sönmez.
Su durmaz.
Çam büyür.
Para döner.
Belki,
Adam ağlar.
Adam ismimi sayıklar.
Ama ben ölünce ağlamayın olur mu?
İsmimden bir sürü var.
Sadece anılar.
Unutmak zorlar.
Sevin.
Unutmamak için sevin.
Hatırlanmak için sevin.
Dünya ayak üstü durmaz.
Mutlu olun.
Dünya ayak üstü durmaz.
Haykırın.
Ağlayın.
Sarılın.
Ama ben ölünce ağlamayın.
En azından.
Benim yapamadıklarımı yapın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENİN İÇİN / FOR YOU
PoetryEvet, hepsi o gün başladı.Zamanın durduğu yerde, işte benim başlangıcım hüküm sürdü.Onu tanıdığım ilk andan beridir benim... İmkansıza inanırsanız eğer; şiirlerimi bu yüzden yazıyorum, içimdeki acıyı söndürmek için. Kendisi her ne kadar aşkı bil...
