Felix en Abby zijn de kinderen van de alpha. Hun leven gaat er normaal aan toe tot een vreemde roedel op duikt op hun territorium.
Het is Abby's 17de verjaardag wanneer een vreemde roedel het territorium betreed. Een roedel met een meedogenloze Alp...
FLEUR Spanning trekt door het bureau. De klok die aan de muur hangt tikte haastig voort terwijl de minuten voorbij vliegen.
Aiden is om de kleding van de lijken en Feducia en Luke zitten aan het bureau te wachten. Ik zit op de bank in de hoek van de kamer.
Ik heb een overzichtelijk beeld en zie hoe Feducia nerveus met haar vinger op haar stoel zit te tikken en Luke de boekcovers zit te bestuderen in Aidens grote boekenkast.
De krakende houten deur opent weer na wat uren leek te zijn. Aiden beweegt zich naar achter zijn bureau. De bebloede t-shirts van de slachtoffers plaatst hij op de tafel.
Feducia staart gewoon naar de T-shirt terwijl Luke ze meteen vast grijpt.
Hij deukt zijn neus in de bevlekte stof.
"Hij gebruikte een goed parfum. Armani als ik correct ben."is zijn eerste ondervinding.
Hij drukt zijn neus nogmaals in de stof. Bedenkzaam staart hij naar de muur.
Na enige tijd vraagt Aiden nieuwsgierig: "en?" Luke kijkt hem verward aan. "Ik ken de geur niet..."zegt hij stil.
Aiden haalde zijn handhopeloos door zijn haar. Als Luke de geur zelfs niet herkende kon dit niet veel goeds betekenen.
Feducias slanke vingers wrijven het bijna opgedroogd bloed van de shirt af. En brengt ze naar haar neus. Wanneer ze de geur diep opsnuift begint ze meteen te hoesten.
Haar vingers wrijft ze meteen weer aan het T-shirt af. "Wat is het?"vraag ik terwijl ik op sta.
"Wolfsbane."brengt ze uit. "Dat betekend dat ze een immuniteit voor wolfsbane opbouwen." Zucht Aiden terwijl hij zich in zijn stoel laat zakken en met zijn vingers zijn voorhoofd masseert.
ODIUS Ik sta aan onze kant van de grens samen met nog wat roedel leden. Het is doodstil, zelfs de vogels zingen niet. De schaduwen maken figuren en onze hersenen beginnen spelletjes met ons te spelen.
Maar nu weet ik het zeker ik had iets zien bewegen achter een paar grote eiken bomen voor me.
Ik geef Jamie die mee op wacht staat een stamp. "Daar"fluister ik terwijl ik met mijn stevige vinger naar de bomen beweeg. Het is moeilijk om te zien wat er achter is want het is dicht begroeid.
Jamie haalt zijn schouders op: "ik zie niks." "Ik kon gezworen hebben dat ik iets zag bewegen"brom ik zacht.
"Ik ga kijken"en met die woorden verplaats ik me er heen. Bladeren en takken kraken onder mijn voeten. Mijn hart gaat steeds sneller slaan. Maar ik stel mezelf gerust. Het zal wel niks zijn, herhaal ik in mijn hoofd.
Ik probeer een geur op te snuiven. Maar er zijn er te veel om me op 1 te focussen.
Ik kruip door het struikgewas heen. Nu sta ik in een open cirkel, helemaal omsingelt door struiken. Traag kijk ik om me heen en ik kalmeer mezelf. "Zie je wel het was niks."denk ik luidop.
Maar op dat moment beginnen plots 2 blauwe kijkers te gloeien in het struikgewas. Voor ik kan reageren rijten een paar scherpe nagels mijn bovenlichaam open en ik raak de natte grond.
ABBY Avi en Iris (zie foto) lopen voor me uit, ze racen tegen elkaar op en ik loop achter hen aan.
Een zoete geur stroomt mijn neusgaten in. Ik sta meteen stil.
Het is een geur die ik nog nooit eerder heb geroken. Maar het is de beste geur die ik ooit zal ruiken.
Ik weet niet waar de geur vandaan kwam. Het was overal rondom me. In de hoop de bron te vinden draai ik om me heen en stop geschrokken wanneer er een beetje verder van mij een jongen (zie foto⬇) naar me kijkt.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik had hem nog nooit eerder gezien dus hij kon niet van het pack zijn. We staren gewoon naar elkaar. Mijn hart bonst zo luid dat ik bang ben dat hij het kan horen.
Zijn gezicht was emotieloos en zijn lippen waren op een strakke lijn geperst. Zijn mysterieuze ogen bekijken me van kop tot teen.
En wanneer ik hem wil vragen wie hij is hoor ik plots hoe Iris mijn naam luid roept. Ik kijk over mijn schouder heen en zie hoe Iris op me af komt gerend met Avi achter haar.
"Wat is er? Waar bleef je?"vraagt Avi wanneer hij tot stilstand komt. Ik haal mijn blik van hun af en kijk weer voor me uit. Maar hij was verdwenen en dat was ook de zoete geur.
"Abby? Gaat het wel?"vraagt Iris terwijl ze naast me komt staan en probeert uit te zoeken waar ik naar kijk. "Ja..."antwoord ik afwezig terwijl ik stop met naar de plek te staren.
"Zeker?" Vraagt ze nogmaals. Ik knik deze keer alleen maar en begin het bos uit te wandelen. Tijdens het stappen is het de hele tijd stil maat wanneer we in de buurt van het drop komen verandert dit al snel.
FLEUR Door het grote raam in de living zie ik hoe de leden die op wacht staan het bos uit komen. Maar waarom nu al? Hun ploeg was over 2 uur pas gedaan.
Ik sta op en open de voordeur waarna ik het marktplein op loop. Veel mensen volgen mijn voorbeeld en al snel staat er heel wat volk. Ook Aiden komt zijn bureau uit met achter hem aan Luke en Feducia.
En dan zie ik het achter enkele mannen loopt Jamie en hij draagt iemand. Wanneer ze nog wat dichter komen kan ik pas zien wie het is. Odius.
Ook Jessi ziet het nu. Haar ogen vullen zich met tranen en ze sprint op hem af. Ze schreeuwt zijn naam en blijft hem maar herhalen.
Ook Feducia blijft nu stokstijf staan. Maar bij haar zijn er geen tranen zichtbaar. Ze staart gewoon naar het lichaam.
Abby, Avi en Iris komen de bossen nu ook uitgestormd. Ik ren op haar af en vraag haar bezorgt: "gaat het?" "Ja mam"snauwt ze me toe.
Jamie beweegt zich met het lichaam en Jessi die nog steeds hysterisch weent naar het ziekenhuis, ook Aiden volgt ze.
