Moonchild

H14 •Our love is six feet under•

MASON
De maan schijnt door het kleine met traliën bewapende raam. Het weerkaatst in mijn helder blauwe ogen.

Mijn vuisten bal ik. Mijn klauwen prikken in mijn handpalmen. Woede is het enige wat ik voel.

Abby is het enige waar ik aan kan denken en hoe ze nu op me zit te wachten.

Aan hoe haar bruine fluweelzachte haren met de wind mee zweven en haar groene ogen de maan in de gaten houden.

Ik zou haar teleurstellen. Ze zou me waarschijnlijk nooit meer willen zien. Ze heeft me nodig... ik beloofde het haar...

Mijn vuist raakt hard de stenen muur. Maar ik doe mijn vuist meer pijn dan de muur. Het kan me niet schelen.

Het ijzeren luikje aan de deur schuift open. "Kan het wat rustiger." Klinkt Lauren de bewaakster haar stem geïrriteerd.

Ik draai me naar haar om. Mijn ogen gloeien nog steeds. Ik zet enkele stappen naar haar toe.

"Je moet me hier uitlaten! Alsjeblieft Lauren!"smeek ik haar. Ik krijg alleen maar een grijns als antwoord en het luikje schuift weer toe.

Kwaad storm ik op de deur af, het veroorzaakt een luide bonk. "Als je hier überhaupt nog uit wil geraken zou ik mijn attitude veranderen."hoor ik Lauren van de andere kant van de deur zeggen.

ABBY
Een traan rolt over mijn wang wanneer ik het besef. Hij komt niet meer...

Mijn vingers gaan naar de prachtige ring rond mijn dunne vinger en ik schuif hem er zonder al te veel moeite af.

Ik plaats hem in mijn handpalm en sluit mijn hand.

Nog een traan stroomt over mijn kaak terwijl ik mijn ogen sluit een diepe hap adem neem en de ring het struikgewas in gooi.

De koude lucht Brande op mijn huid terwijl ik de lucht die ik net innam laat ontsnappen.

Ik had het moeten weten. Wat had ik nu verwacht dat hij in het midden van de nacht voor mij zijn leven zou riskeren.

Ik moest maar eens naar binnen gaan bedacht ik me. Het was al 4 uur ondertussen.

Maar inplaats van mijn benen weer over de reling te gooien spring ik er van af.

Ik land op mijn voeten en beweeg me voorzichtig uit het struikgewas. Naar de enige plek waar ik me nog goed voelde.

AVI
Een zacht getik op mijn raam maakt me wakker. De maan laat de schaduw van een persoon op mijn houten vloer vallen.

Ik trek mijn ogen samen in de hoop te zien wie het is. Traag kom ik vanonder mijn deken uit en loop naar het raam toe.

Ik schuif het gordijn opzei en onthul Abby huilend op mijn dak.

Meteen open ik mijn venster en help haar naar binnen.

"Hey gaat het? Wat is er aan de hand?"vraag ik haar terwijl ik haar in mijn armen neem.

Haar tranen trekken in mijn T-shirt. Voorzichtig breng ik mijn hoofd naar het hare toe en kus haar zachtjes op haar bol.

Na 5 minuten stopt ze eindelijk en kijkt ze dankbaar omhoog. Ik lach even vriendelijk naar haar.

Ik wil haar juist loslaten wanneer ze haar arm opheft en met haar hand mijn kaak streelt. Haar hoofd brengt ze dichter naar het mijne.

"Het spijt me",fluistert ze zacht. "Wat spijt je?"vraag ik haar verward.

"Alles..."antwoord ze nog stiller waarna ze voorzichtig haar lippen op demijne drukt.

Ik trek me meteen terug. Haar ogen kijken me gepijnigd aan. "Abby... doe geen dingen waar je later spijt van krijgt..."zeg ik zacht terwijl ik me van haar weg draai om haar blik te ontwijken.

"Dat kan me niet schelen. "verdedigt ze zich. "Het komt door de emoties Abby..."probeer ik nogmaals. Meteen krijg ik mijn antwoord: "nee Avi. Ik wil jou. Ik wil je nu!"

Ik draai me weer naar haar toe en ik kijk recht in haar ogen. In deze bevind zich een blik die ik nog nooit bij haar had gezien. Een blik die mijn wolf gek maakte.

Meteen trok ik haar naar me toe en kust haar hartstochtelijk. Onze lippen smolten in elkaar terwijl ik haar voorzichtig tegen de muur aanduwde.

Wild sloeg ze haar been om me heen. Ik was nu nog dichter bij haar. Haar vingers bracht ze naar de onderkant van mijn T-shirt.

Ze onderbrak onze kus en trok haastig mijn T-shirt uit. Wanneer de T-shirt de vloer raakte raakten onze lippen weer.

Mijn handen bracht ik naar bloesje en voorzichtig maak ik de knopjes los. Haar handen gaan over mijn bovenlichaam en prutsen aan de knop van mijn broek.

Wanneer haar bloesje uit is onderbreekt ze de kus en duwt ze me hardhandig op het bed waarna ze op me komt zitten en kusjes op mijn bovenlichaam plaatst. Met elke kus gaat ze een beetje lager.

Met haar hand maakt ze mijn broek open en juist wanneer ze hem er uit wil halen stop ik haar. "Weet je het zeker?"vraag ik aarzelend. Maar ik krijg geen antwoord meer want haar handen grijpen hem al vast en voorzichtig plaatst ze haar lippen over hem.

MASON
De koude vochtige stenen muur achter me prikken in mijn rug. Mijn hoofd klem ik tussen mijn handen. Ik wordt gek hier.

Mijn hoofd zit vol jaloerse gedachten en mijn wolf maakt me woedend.

Dus doe ik het enige wat ik nog kan doen. Ik blok hem uit. En plots ben ik rustig.

Het gekrijs van het Luik in de deur in combinatie met een beetje licht dat recht op mijn gezicht valt doen me opkijken. Niet kwaad zoals de andere keer, niet wanhopig.

Bailey haar fonkelende bruine ogen kijken me aan.

"Wat doe jij hier."vraag ik terwijl ik blijf zitten.

"Ik kom je hier uit halen."antwoord ze me met een grote lach op haar gezicht.

"Doe geen moeite..." "Lauren is weg maak je geen zorgen!"antwoord ze vluchtig.

"Nee... laat me gewoon met rust."snauw ik haar iets te hard toe.

De lach die net nog haar gezicht sierde verdwijnt en zonder verder nog iets te zeggen sluit ze het Luik.

———————
Thnx voor het lezen!

Ily all 💋

Like? Comment? Follow?