Moonchild

H17 •Darkness•

ABBY
Ik ren achter Avi en Andy aan. "Ik heb een dokter nodig!"schreeuwt Andy door de gang van het ziekenhuis meteen komt een dokter naar ons toe gerend. Hij bekijkt de wonden en roept: "zware wonden in de romp" naar wat andere verplegers.

Deze komen meteen helpen en samen brengen ze hem naar de operatie kamer waar ze ons vragen om buiten te blijven.

Ik zak in een op een stoel tegen de muur terwijl Andy van frustratie met zijn vuist tegen de muur slaat.

De deuren van het ziekenhuis vliegen weer open. Hans kijkt zoekend rond en komt meteen op me af wanneer hij me ziet.

Hij gaat op 1 knie voor me zitten en neemt mijn handen vast. "Alles oké?"vraagt hij bezorgt.

"Laat me met rust." Snauw ik naar hem toe. Nu verstevigt zijn grip en hij waarschuwt me: "praat nooit meer op zo een toon tegen mij." Als antwoord spuw ik recht in zijn gezicht waardoor ik een klap in mijn gezicht krijg.

Het duurt nog geen seconde of hij wordt van me afgetrokken. Andy gooit Hans zonder veel moeite tegen de muur en pint hem vast met zijn handen.

"Raak haar ooit nog eens aan vriend!"waarschuwt hij hem voor hij hem nog eens tegen de muur aangooit.

Hans krabbelt overeind en loopt richting de uitgang. Halverwege draait hij zich nog even om en gromt: "zo snel ben je niet van me af, jullie hebben een grote fout begaan."

"Snotaap."bromt Andy wanneer Hans de deur uit is.

FLEUR
De hell is losgebroken op het feest. Iedereen rent in paniek rond. Tafels worden omver gelopen en vazen raken de grond. Het is chaos.

Mijn pols wordt hard vastgegrepen en ik wordt de andere richting op gesleurd. Aiden heeft me vast en hij sleurt me naar binnen. "Ga naar de paniekkamer, Lilla is er al. Ik ga Abby zoeken."beveelt hij me haastig voor hij weer vertrekt.

Maar voor ik goed en wel binnen ben draai ik me terug om door een luide huil. Aan de overkant van het plein staan drie wolven en het duurt maar enkele seconden voor een ganse roedel wolven de schaduw uit komt.

AIDEN
Ik kom het ziekenhuis juist binnen wanneer een luid gehuil me ter plekke doet stilstaan.

Abby schrikt ook op van de huil en springt van haar stoel.

Ik draai me terug om en stap naar buiten. Mijn mond valt meteen open wanneer ik zie hoe een roedel op de paniekerige bende in het midden van de markt toestapt. Abby staat nu naast me. Ik had haar ogen nog nooit zo groot gezien.

Wanneer de roedel nog maar enkele meters van de massa verwijdert is verander ik en ik huil zo luid dat het plots rustig wordt.

Ik sprint naar hen toe en ga beschermend voor mijn pack staan.

ABBY
Daar stond hij dan. Mijn prins op het witte paard alleen zag hij er nu uit als een bloeddorstige wolf. Hij stond vlak naast de Alpha.

Mijn vader staart uitdagend naar de Alpha. Hij toont het dan wel niet maar ik wist dat hij bang was.

Maar mijn wereld storte maar enkele seconden later volledig in.

Mason sprong recht op mijn vader af. De roedel begon nu te beseffen wat er gebeurde en de eersten veranderden.

Masons vlijm scherpe tanden boren in mijn vaders zij. Ik kan het niet aan zien en verander. Op enkele seconden sta ik vlak bij hem. Ik grijp Mason vast en duw hem tegen de grond.

Maar hij lijkt me niet te herkennen of hij wil me niet kennen.

Mason duwt me van hem af en loopt bedreigend naar me toe. Maar voor hij iets kan doen grijpt mijn vader hem stevig vast.

Voor ik nog slagen kan uitdelen wordt ik uitgesloten door de roedel die nu volop aanvalt.
Ik probeer over de wolven heen te kijken en een doorgang te zoeken.

Eindelijk vind ik 1 maar voor ik mijn kans kan wagen duwt Felix me. "Ga naar mam in de paniekkamer!"beveelt hij me.

Ik grom naar hem en draai me van hem weg. Ik volg zijn bevel en ren naar het huis. Maar dan hoor ik hem.

Andy's grommen komen boven de menigte uit. Ik draai me geschrokken om, want een stekend gevoel doorboord zijn zij.

Andy staat in mensengedaante wat verder van de roedel hij staat over iemand gebogen. Een met wolfsbane doordenkt mes bevind zich in zijn hand.

Ik voel nog een steek wanneer hij het mes in de persoon ramt. Meteen spring ik er op af ik duw hem van de persoon af en hij raakt met zijn hoofd een boom.

Onder mij ligt Mason, in mensenvorm. Bloed sijpelt uit zijn zij, krassen zitten over zijn gezicht. Hij kijkt me versuft aan. Met mijn snuit duw ik hem snel omhoog. Hij grijpt zich vast aan mijn haren met het klein beetje kracht dat hij nog heeft.

Ik loop zo snel als ik kan het bos in. Na een kilometer zak ik door mijn poten en ik verander terug.

Mason valt van mij en krabbelt snel naar me toe. Voorzichtig heft hij mijn T-shirt omhoog. Een vieze wonde bevind zich in mijn zij. Hij zit op dezelfde plaats als waar die van hem zat. Vreemdgenoeg begon deze al te helen.

"Mate."gromt hij bijna onhoorbaar. Hij lijkt wel in een soort van trance te zijn. Hij kijkt naar de wonde en dan naar mij. Een blik van lust bevind zich in zijn ogen en het is verschrikkelijk eng.

Hij kruipt dichter naar me toe en ik kruip naar achter. Maar ik zit in de val want achter me staat een boom.

Zijn hoofd komt dichter naar mij. "Van mij..."gromt hij nu en nu kan ook ik mijn wolf niet meer tegenhouden.

Ik grijp zijn T-shirt en trek hem dichter naar me toe. Zijn lippen zijn nu zo dicht bij demijne dat ik ze al bijna kan voelen. Mijn adem stokt en ik trek hem nog dichter. Onze lippen versmelten. Met zijn grote handen houdt hij mijn fragiele lichaampje vast. Ze wrijven zacht over mijn huid. Ik speel met zijn haar.

Maar dan plots trekt hij terug. Hij springt recht. De blik van lust is weg. Zijn ogen zijn weer kill.

"Mason..."zeg ik zacht. Hij kijkt nu naar mij. In zijn ogen vind ik iets wat ik nooit zou willen zien, afkeer. Maar ergens zie ik ook verdriet.

"Ga terug..."bromt hij. Ik krabbel overeind.

"En zorg dat niemand hier iets van weet en niemand de wonde ziet."zijn stem klinkt dreigend en zijn ogen zijn onheilspellend.

"Mason alsjeblieft..."probeer ik nogmaals terwijl ik zijn arm zachtjes vast neem. Meteen grijpt hij mijn arm vast en trekt hem van dezijne. "Ga!"schreeuwt hij me toe. Dus begin ik te lopen.

—————
Thnx voor het lezen!

Ily all 💋

Like? Comment? Follow?