Moonchild

H19 •Warning•

ABBY
Ik open mijn ogen weer. De chaos is weer uitgebroken. Wolven springen op elkaar en mannen slaan elkaar hard tegen de grond.

Ik sprint er op af. Waar is hij.

In het midden van de chaos is een open plek en ik baan me er een weg heen. 2 silhouetten bevinden zich op de grond. Mijn hart stopt weer. Ik wil dit niet zien...

Maar mijn wolf is sterker ze zet door ze moest weten wat er gebeurt was. En dan zie ik het.

Bailey ligt op de grond, in een grote plas vol bloed. Wonden van Lukes klauwen bevinden zich van haar nek tot aan haar borst.

Mason zit op zijn knieën naast haar, met zijn gezicht in mijn richting. Maar hij kijkt naar haar. Naar haar ooit zo levendig lichaam. Zijn hand ligt trillend op haar.

Hij kijkt op. Tranen vertroebelen zijn zicht. "Help me alsjeblieft."smeekt hij me.

Ik slik, zijn stem is zo breekbaar.

Ik verander en doe hem teken om haar op mijn rug te leggen. Hij doet wat ik vraag en verandert ook samen lopen we naar mijn huis.
Ik geef Mason een teken dat hij hier moet wachten.

Ik open de deur naar de paniek kamer en kijk recht in de ogen van Lilla. Ik laat Bailey voorzichtig van me af glijden en verander.

"Waar is mam." Vraag ik haar gehaast. "Euhm... even gaan liggen."antwoord ze verward.

"Perfect." Ik loop langs haar naar binnen en breng Bailey met me mee. Lilla kijkt naar haar lichaam. "Wie is zij?"vraagt ze.

"Maakt niet uit maar ze mag niet dood gaan oké! Je moet voor haar zorgen je kan haar niet laten doodgaan. Ik weet niet naar wie ik anders moet."antwoord ik haar met gebroken stem en ze lijkt het te snappen.

Samen brengen we Baileys lichaam naar wat Lillas kamer moet zijn. Het lijkt niks op haar normale kamer. Niet kleurrijk en vrolijk maar grijs. Oude stenen muren, een bed met een grijs laken er op, een nachtkastje en een ingebouwde kast. Dat is het. Meer heb je ook niet nodig in dit geheime deel.

Lilla schuift de kast haastig open en legt een reserve donsdeken en kussen op de grond. "Ik wil niet weten wat je hebt uitgestoken."zucht ze stil. We moeten stil zijn want mijn moeder ligt ik de kamer hiernaast. Ik plaats Baileys lichaam op het geïmproviseerde bed.

Lilla hijst zichzelf omhoog en schuift de lade van het nachttafeltje open. Wat er in zit is onbeschrijfelijk,... een hele collectie gedroogde planten in glazen potjes.

Snel grijpt ze er enkele vast. Ik hoor haar mompelen: "Aziatische waternavel, Kamille..."

Na wat 1 seconde lijkt te zijn staat ze weer naast me met in haar handen een potje. Een potje gevuld met een gevarieerde mix van plantensoorten.

"Zet haar even wat rechter." Vraagt ze me en natuurlijk doe ik dat meteen. Met haar scherpe nagels snijd en maalt ze de planten fijn, tot een niet zo smakelijk uitziend papje.

Met twee vingers brengt ze er wat van aan op de wonde. Bailey schiet overeind en van schrik spring ik achteruit. Lilla wil een kreet uitslaan maar beet inplaats daar van hard in haar hand.

Baileys nagels bevinden zich in haar arm. Bloed sijpelt er uit. Verwildert maar suf kijkt ze naar Lilla. Laag begint ze te grommen.

Ik kniel naast haar neer. "Bailey kijk naar me! Ik ben het. Je bent veilig."probeer ik haar te kalmeren. Met het beetje kracht dat ze nog heeft kijkt ze naar mij waarna ze weer het bewustzijn verliest.