~~~
Kalbim ile aklım arasında araftayım.
Ne senden tarafta, ne de benden taraftayım...
~~~
"Mavi hayaller, siyah gerçekler..." diye mırıldandım
"Mavi, Siyah'a aşık olursa ne olur?" diye sordu..
"Ona karışır, onda boğulur, onunla siyahlaşır."...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
〰〰〰
Vedalar,
Canını sıkmasın.
Yine buluşabilmek için, bir hoşçakal gereklidir.
〰〰〰
1 Ay..
Her şeyle, herkesle iletişimi kestiğim 4hafta..
Araf'ın yanından nasıl kalkıp eve geldiğimi bile hatırlamayan ben, yine perdenin arkasına saklanmıştım. Sanki suçlu bir çocuk gibi.. Daha çok elinden en sevdiği oyuncağı alınan, hani o herkese kırılan çocuktum şu an.
Neye kırgındım?
Kime kızgındım?
Bir aydır kafamdaki tüm düşünceler bu iki sorudan ibaretti..
Garip bir şekilde Araf'a yaptığı şey için kızamıyor, nefret edemiyor, kin kırıntıları taşıyamıyordum içimde. Yine o günde buldum kendimi..
"Sen nasıl bu kadar hayatıma girebiliyorsun?! " Farkında olmadan hayatına mı girmiştim gerçekten? Peki o farkında mıydı, kendisinin de benim hayatımda olduğunun?
"Madem beni görünce yanıyorsun, bu son olsun Araf Gündoğan. Bu. Beni gördüğün son an olsun." Evet, Araf'a olan sözümü tutmuştum. Bir aydır karşısına çıkmamıştım. Onun için değil, kendim için yapmıştım bunu. Onu görmeye hazır değildim henüz.
Pencereden dışarı baktığımda Araf'ın evden çıktığını gördüm. Garip bir şekilde istisnasız her gün eve geliyordu. Ve eve her giriş çıkışında, pencereme bakıyordu. Tıpkı şu an yaptığı gibi. Ben ise perdenin arkasından onu izliyordum.
Gelişini ve gidişini..
〰〰〰
Araf evden çıktıktan sonra, biraz hava almaya ihtiyacım olduğunu düşündüm. Ve hazırlanıp ben de çıktım.
Önümdeki denizle buluştu gözlerim. Hemen ileride simit satan yaşlı amcadan bir simit alıp, boş bulduğum ilk banka oturdum.
Yine düşüncelerle boğuşuyordum ki yanımdan bir balon geçip gitti. Önce etrafıma bakındım, kimse yoktu. Hızla balonu tutmak için ayaklandım. Neyse ki çok yüksekte değildi. Beş on adım sonra sonunda ellerimle buluştu sallanan ipi.
Başımı yukarı kaldırıp, elimdeki kırmızı balona bakmaya başladım. Sahibini aramaya karar vermiştim ki, o an bir şey oldu.
