3 days after bumaba na din ako ng hospital. My doctor said na pwede na daw akong lumabas ng hospital so grab the opportunity agad. HAHA! Duh, ang pangit naman kasi doon. Tapos ang pagkain nila pang meryenda ko lang sa sobrang konti. xD pasensiya na matakaw kasi ako eh. HAHAHA!
Wednesday na 8:00 am yung pasok ko, pero gising na ako 6:00 am pa lang. wala lang, trip ko lang gumising ng maaga eh. Hahaha! :D balak ko din kasing sumabay umalis kasama ang kapatid kong si Kuleen. Namiss ko yun eh. Minsan ko nalang kasi siya makasabay.
Maya maya pa, dumating si Frivs. …
Hey! Bespren! Anong oras pasok mo? Bakit ka nandito?
Sasabay sayo! Natural!
Haaaa?! Anong nakain mo at sasabay ka sakin?
Masama ba? Gusto ko lang naman sumabay eh.
Sasabay si Kuleen eh. Hahatid ko muna siya sa school nila.
Eh di okay lang. dala ko naman ang kotse ko eh. Para di na tayo mag commute. : )
Bahala ka nga. Ooh! 7:30 na. alis na tayo 8:00 ang pasok ko eh.
Oh tara na! hey kuleen halika na! aalis na tayo.
After naming mahatid si kuleen, tamang tama 5mins nalang mag 8 na. kaya ayun! Tumakbo kami paakyat ng building papuntang classroom pero sa stairways palang naghiwalay na kami ni Frivs, magka iba kami ng way eh.
Pagdating ko ng classroom nagtaka ako, bakit walang tao dito? Nasaan kaya sila? Then I saw something na nakasulat sa board. "Look down sa playground"
Bigla naman akong ginulat ng Prof ko.
Kelly! Sa may ground tayo mag kaklase ngayon. Pero tumingin ka muna sa baba. : )
Nagulat naman ako sa Prof ko. HAHAHA! Gusto niya ata akong atakihin sa puso eh. :D tumingin ako sa Ground. Nagulat ako! andaming tao. Halos lahat ng mga kaklase ko andun. Nang Makita nila akong nakatingin na sakanila, bigla silang may itinaas na mga Placards.
"IM SO SORRY KELLY" eto yung nakasulat. Maya maya naman isang banner ang inilabas nila. "I LOVE YOU SO MUCH, PLEASE FORGIVE ME" eto naman yung nakasulat sa banner.
Nagulat ako ng biglang lumitaw si Andrey sa harap ng mga taong yun. Hawak niya yung megaphone. Gosh! Nakakahiya ang ginagawa nila. Ano ba yan! Kasabwat pa niya ang Prof ko haa. Nagsalita si Andrey..
Beb, I love you so much. Kaya ko ipagsigawan yun. Ganun kita kamahal. Im so sorry, please forgive me.
Gosh! Hindi ko lam yung sasabihin ko. eh pano ba naman kinikilig ako eh! HAHAHA. Bumaba nalang ako, agad agad! HEHEHE. : )
Wala akong masabi. Pagbaba ko, agad kong nilapitan si Andrey. I hug him very tight! Sabay sabing,
Alam mo, para kang ihi.
Bakit naman?
Hindi kasi kita matiis beb eh! : )
Para kang earth beb,
Haa? Bakit?
Ikaw kasi ang mundo ko eh. : ) I love you so much!
I love you too! ; )
---
Kitams! Kahit magka'hug kami bumabanat pa din eh. Well, that’s love! Ganyan talaga. Hahaha! Natigil lang kami ng biglang nagsigawan yung mga kaklase ko. bigla namang nagsalita yung Prof ko.
Siguro pwede na tayong bumalik sa taas at mag klase. Total nagkabati na din kayo.
Tumawa lang kaming lahat. Then I just noticed nakatingin pala ang mga tao sa school sa amin. Kahit yung mga tao sa mga building nagpalakpakan. Oh my gosh! Nakakahiya. HAHAHA! Kaya agad kaming bumalik ng classroom namin.
Uwian na! yeheeeey! :DD
