တာရာမင်းဝေအားလေ့လာခြင်း

နိဒါန္း

နိဒါန္း

"တာရာမင္းေဝ မေသပါ...
ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ ကို သူ၏စာမ်ားမွာတဆင့္ အျမဲျမင္ေတြ႔ေနရ၏။

(မင္းဆက္ေဝ)

ကြၽန္ေတာ္တို႔ ငယ္စဥ္ကေလးဘဝတုန္းကေပါ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ထက္ အသက္နည္းနည္းႀကီးသူေတြက တာရာမင္းေဝရဲ႕စာအုပ္ေတြအေၾကာင္းကို အရမ္းေျပာခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခါ ကြၽန္ေတာ္က ကေလးအေတြးနဲ႔ တာရာမင္းေဝရဲ႕ စာအုပ္ေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေနလို႔လဲေပါ့။ အရင္ကေတာ့ အိမ္မွာ စာအုပ္အဌားဆိုင္ေလး ဖြင့္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဖတ္ျဖစ္တာက ေမာင္စိန္ဝင္း၊ ေမာင္လွမ်ိဳး၊ လယ္တြင္းသား ေစာခ်စ္၊ေနေနာ္၊  ကလ်ာ၊ လြန္ထားထား၊ ႐ွင္မိုး တို႔ပါ။ တာရာမင္းေဝေတာ့ မပါဘူး။ စာအုပ္ဆိုင္ မဖြင့္ေတာ့တဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ဒီေလာလူေျပာမ်ားေနတဲ့ တာရာမင္းေဝ ဖတ္ၾကည့္ဦးမွပဲလို႔ ေတြးေတာၿပီးစာအုပ္ဆိုင္မွာ သာြးဌားၿပီး ဖတ္ၾကည့္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဒုကၡေရာက္တာေတာ့ပါပဲ။ ကိုယ္ဖတ္ဖူးေနက်ဝထၳဴေတြနဲ႔ သူေရးတဲ့ဝထၳဴက အမ်ားႀကီး ကြဲျပားလို႔ ေနေလရဲ႕။

ဆရာတာရာမင္းေဝ ေရးထားတဲ့ စာေၾကာင္းေတြက ကြၽန္ေတာ္ ဦးေႏွာက္ေသးေသးေလးနဲ႔ ဘာတစ္ခုမွ နားမလည္ဘူးျဖစ္ေနေလရဲ့။ ျမန္မာစာနဲ႔ ေရးထားတာပါပဲ ၊ အဲဒါ ငါဘာလို႔နားမလည္ရတာလဲလို႔ ကေလးအေတြးနဲ႔လည္း ေတြးမိတယ္။
ဒီလို နဲ႔  မေက်နပ္လို႔ ႏွစ္ေခၚက္၊ သံုးေခၚက္ ျပန္ဖတ္ပါတယ္။ ဝထၳဴသာ ၿပီးသာြးတယ္ ။ ဆိုလိုရင္းကို နားမလည္ျပန္ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ေနာက္ တာရာမင္းေဝ ဌားမဖတ္ေတာ့ဘူးကာြ ဆိုၿပီး ကြ်န္ေတာ္ေနလိုက္တယ္။ တျခားစာေရးဆရာေတြျဖစ္တဲ့ နီကိုရဲတို႔၊ ဒဂုန္ေရႊမ်ွားတို႔ကို ေလ်ွာတ္ဖတ္တယ္။
ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္သာြးတိုင္းမွာ တာရာမင္းေဝရဲ႕
အဲဒီနားမလည္ႏိူင္တဲ့ စာေၾကာင္းေတြက ကြၽန္ေတာ္ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ တဝဲလည္လည္ေပၚေပၚလာ
တယ္။ အဲဒီစာေၾကာင္းဟာ ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္႐ွိတာလဲ  ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္ နားလည္ခ်င္ေနမိတယ္။ စာသားေလး တစ္ခုကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္မွတ္မိေနပါတယ္။

အဲဒီစာသားကေတာ့..

လူတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ အျပင္ထြက္တဲ့အခါ ဖိနပ္႐ွာၾကတယ္။
လူတစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ အျပင္ထြက္တဲ့အခါ ေျခေထာက္႐ွာၾကတယ္တဲ့......။

အဲဒီတုန္းက ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ခေလးဆိုေတာ့ စာေတြႏွံႏွံစပ္စပ္ မဖတ္ျဖစ္ေသးပါဘူး။ ဒီအဓိပၸါယ္ကိုလည္း မေဖာ္ႏိူင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ေတြးရင္း၊ ေတြးရင္းနဲ ့ ဒါဟာ နတ္နဲလြန္းတဲ့ စာေၾကာင္းပဲဆိုတာ နားလည္လာရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာအဓိပၸာယ္လည္းဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ နားမလည္ေသးဘူး။

အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့  အစက မဌားေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့  တာရာမင္းေဝ စာအုပ္ကိုပဲ မရမက ဌားဖတ္လာပါ
ေတာ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကို ေမးခ်င္ပါလိမ့္မယ္။ ဌားဖတ္ၿပီဆိုေတာ့ တာရာမင္းေဝရဲ႕စာေတြကို နားလည္သာြးလို႔လားလို႔။ ဟင့္အင္ း။ ကြၽန္ေတာ္ အမွန္အတိုင္းပဲ ဝန္ခံမယ္။ သူ႔စာေတြ ဖတ္တိုင္း ဖတ္တိုင္း နားမလည္ျခင္းေတြပဲ ပိုပိုတိုးလာေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီနားမလည္တဲ့အရာေတြကို တစိမ့္စိမ့္ျပန္ေတြးေနရတာကပဲ   ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳက္လာရတဲ့ အေၾကာင္းရင္း ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။

ကြၽန္ေတာ္နည္းနည္းအရြယ္ေရာက္လာတဲ့ေနာက္ ဆရာတာရာမင္းေဝရဲ႕ ေရးပံုေရးနည္းဟာ ဘာဆိုတာ နည္းနည္းသေဘာေပၚက္လာပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းကာလေတြမွာ ကြၽန္ေတာ္ဟာ သူရဲ႕အမာခံ ပရိတ္သတ္ျဖစ္သာြးပါၿပီ။  ေနာက္ဆံုး ကဗ်ာေရးေတာ့လည္း သူ႔ကိုႀကိဳက္မိလို႔ မင္းဆက္ေဝဆိုၿပီး နာမည္ေပးလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူ႔လိုမ်ိဳး အေတြးေတြ ရဲတင္းပစ္ခ်င္တယ္။

အခုထိေပါ့ ။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ ဆရာတာရာမင္းေဝရဲ႕ စာအုပ္ေတြကို အေခၚက္ေခၚက္အခါခါ ျပန္လည္ဖတ္႐ူေနၾကရဆဲပါ။ ဖတ္႐ူတိုင္းလည္း ႐ိုးသာြးတယ္ မ႐ွိပါဘူး။ အေတြးအေခၚ တစ္ခုမဟုတ္၊ တစ္ခု ရေနတာခ်ည္းပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ ဆရာတာရာမင္းေဝရဲ႕ လတ္ဆတ္တဲ့ စကားလံုးေတြ၊ ေျပျပစ္တဲ့ အေရးအသားေတြနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ စာေပခံယူခ်က္ေတြဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းခံေတြပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဆရာတာရာမင္းေဝကို ႏွစ္သက္သူပီပီ သူ႔ေကာင္းေၾကာင္းေတြကို ေဖာ္ေကာင္လုပ္ခ်င္တာေၾကာင့္ ဒီစာအုပ္ကို ေရးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ ေနရာေတြမွာေတာ့ သူနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ ခံယူခ်က္ေတြကြဲျပားေနတာမ်ိဳးေတြ ႐ွိပါတယ္။ အဲလို႐ွိေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ပုဂၢိဳလ္စြဲၿပီး အတင္းခ်ည္း လိုက္ေရးထားတာမ်ိဳးမ႐ွိပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္အျမင္ကိုပါ ကြၽန္ေတာ္ထည့္သြင္းေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ဖတ္ၾကည့္ပါ။ ၿပီးေတာ့ သံုးသပ္ပါ။ ညံဖ်င္းခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အျပစ္သာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း............။

July28.2017
Minsetwai