(၁၉)
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
သူႏွင့္ကဗ်ာခံယူခ်က္
****************
ဆရာတာရာမင္းေဝဟာ ကဗ်ာေရးသူ
တစ္ေယာက္ပီပီ ကဗ်ာအေပၚမွာ အလြန္မွ ခံယူခ်က္ရဲဝံတာကို ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကို သူေရးခဲတဲ့စာေတြထဲမွာပဲ
႐ွာေဖြေတြ႕႐ွိခဲ့ရပါတယ္။ သူက ကဗ်ာေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကဗ်ာႏွင့္ကာရံအေၾကာင္းကို သံုးသပ္ျပခဲ့ပါတယ္။
(ကဗ်ာဆရာတို႔၏ ကာရန္ျပဳဗဟို ဝါဒသည္ အလြန္ပင္ အားေကာင္းျပင္ထန္ခဲ့၏ ။
ကာရန္ပါလ်ွင္ ကဗ်ာ၊ ကာရန္မပါလ်ွင္
စကားေျပဟု ခြဲျခားၾက၏။
ထိုခြဲျခားခ်က္တြင္ ကဗ်ာကို ကာရန္က
ကိုယ္စားျပဳေနေၾကာင္း ထင္ထင္႐ွား႐ွား ေတြ႔ရေလၿပီ။ ကဗ်ာသစ္ေတြ ထြင္ၾက၏။ ကဗ်ာသစ္ဟု ေျပာၾက၏။ သို႔ေသာ္ ကာရံသစ္သာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကဗ်ာဆရာ ကိုယ္တိုင္ပင္လ်ွင္ ကဗ်ာႏွင့္ကာရံကို ထပ္လ်ွက္က်ေနသေယာင္ လံုးေထြး ျမင္ေယာင္ခဲ့သည္။ )
(ၿပိဳင္ျမင္းတို႔၏ ခြာသံမွ)
သူသံုးသပ္ျပခ်က္ဟာ ေခတ္ေပၚကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္အျမင္နဲ႔ ၾကည့္ရင္ မလြန္က်ဴးပါဘူး။ ေခတ္ေပၚ ကဗ်ာဆရာ
တစ္ယာက္အတြက္က ကာရံဟာ ကဗ်ာရဲ႕ အသက္မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြအတြက္က ကာရံအေပၚအရမ္းအာရံုစိုက္တဲ့အခါ ခံစားမူအား ေလ်ာ့နည္းသြားသလို ခံစားၾကရပါတယ္။ သူတို႔ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ဟာ စကားလံုးကာရံေအာက္မွာ ေပ်ာက္႐ွသြားသလို ခံစားၾကရတတ္ပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္းျခင္းရာေတြေၾကာင့္ပဲ ဆရာတာရာမင္းေဝက ကာရန္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
ထပ္မံေဖာ္ထုတ္ျပပါေသးတယ္။
(ကာရန္တစ္ခုကို ႐ိုအီလာလ်ွင္ ကာရန္ပံုစံ ေနာက္တစ္ခု တီထြင္ၾကသည္။ ကဗ်ာပေဒသာ က်မ္းႀကီးမွာလည္း မာတိကာတိုး၍ စာမ်တ္ႏွာ ထူလာသည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ ကဗ်ာသည္ ကာရန္ဟူေသာ အရာတစ္ခု၏ ပံုစံမ်ိဳးစံုႏွင့္ လွည့္ပတ္တုတ္ေႏွာင္မူကို မ႐ူမလွ ခံလာရသည္။ထိုသည္ကို သတိျပဳမိေသာ ကဗ်ာဆရာ အခ်ိဳ႕က ေတြးေခၚ ဆင္ျခင္လာၾကသည္။ ကဗ်ာဆိုသည္မွာ အဘယ္နည္း။ ကာရန္ဆိုသည္မွာ အဘယ့္နည္း။)
(ၿပိဳင္ျမင္းတို႔၏ ခြာသံမွ)
ကဗ်ာဆိုသည္မွာ အဘယ္ပါနည္း။
ဒီေမးခြန္းကို
ဆရာတာရာမင္းေဝက သူ႔ကိုယ္သူလည္း ျပန္ေမးခဲ့တာပါ။ သူက ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြဘက္က ရပ္တည္ခဲ့ေသာ္လည္း ကဗ်ာက်မ္းစာအုပ္မ်ားကို မ်တ္ကြယ္ျပဳထားသူမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ ဆရာတာရာမင္းေဝဟာ သူ႔ကို တံဆိပ္ကပ္တာမ်ိဳးေတြကိုလည္း မႏွစ္သက္ပါဘူး။ ဒါကို ၿပိဳင္ျမင္းတို႔ရဲ႕ခါြသံစာအုပ္ထဲမွာ ထင္ထင္႐ွား႐ွားေတြ႔ျမင္ႏိူင္ပါတယ္။ သူဟာ အႏုပညာ လြတ္လပ္ခြင့္ကို အလြန္မွ ျမတ္ႏူိး သူ ပီပီ သူ႔အား ေဝဖန္ေဘာင္ခတ္ထားျခင္းမ်ိဳးကို မႀကိဳက္မႏွစ္သက္ပါဘူး။ သူဟာ သူ႔ခံယူခ်က္နဲ႔ သူ႔အႏုပညာကို ပံုေဖာ္ခဲ့ပါတယ္။ သူနဲ႔အျမင္မတူရင္လည္း သူက ဝမ္းနည္းေနတတ္တဲ့ သူမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ စာေရးသမားတိုင္းဟာ ပန္းစိုက္သမားေတြပဲလို႔ ခိုင္းႏိႈင္းၿပီး သူ႔အပင္မွ ပြင့္ေသာပန္းပဲေလဟု စိတ္ႏွလံုး ၿငိမ္းေအးစာြနဲ႔ ခံယူသေဘာထားတတ္သူ တစ္ေယာက္ပါပဲ။
မည္သို႔ပင္ဆိုေစ သူက ကဗ်ာအေပၚမွာ ေသြးရဲခဲ့သူ တစ္ေယာက္ဆိုတာကေတာ့ ေသခ်ာခဲ့ပါတယ္။ ထိုသို႔ေသြးရဲမူႏွင့္အတူ ေခတ္ေပၚကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ ခံစားမူကို သံုးသပ္ျပျပန္ပါတယ္။
( လူ႔ယဥ္ေက်းမူ ျမင့္မားၿပီး ေခတ္စနစ္တို႔ တိုးတတ္လာသည္ႏွင့္အမ်ွ အႏုပညာ တည္ဖြဲ႔မူသည္လည္း သိမ့္ေမြ႔နတ္နဲလာၾကပါတယ္။ ကဗ်ာအဓိပၸါယ္ကို ႐ွာရင္းနဲ႔ ကဗ်ာမ်ိဳးဆက္သစ္ေတြလည္း ထက္ျမက္ရင့္က်က္လာၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ လူငယ္ပီပီ ဆန္းစစ္ေဝဖန္ၾကပါတယ္။ ကာရန္ဟာ ကဗ်ာရဲ႕ အစစ္အမွန္တရား(Reality) မဟုတ္တာကို သူတို႔သိျမင္ လာၾကပါတယ္။ ဒီေနာက္မွာ ကာရန္ကဗ်ာက ခ်မွတ္ေပးတဲ့ ခြင္(Frame)အတြင္းကို စကားလံုးေတြ အကန္႔အသတ္နဲ႔ ေပးသြင္းေနရျခင္းဟာလည္း ခါးသီး စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ စာလံုးအေနအထား၊ အသံအေနအထားေတြဟာ ဒီလိုျဖစ္ရမယ္ဆိုေသာ္ ကာရန္ရဲ႕ စီးမိုးျခယ္လွယ္မူကို သူတို႔ မႏွစ္ၿမိဳ႕ၾကေတာ့ပါဘူး။ ျပ႒ာန္းခံဝါဒ ၊
တရားေသဝါဒေတြကို လူငယ္ေတြဟာ မမုန္းသည့္တိုင္ ခ်စ္လည္းမခ်စ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။)
(ၿပိဳင္ျမင္းတို႔၏ခြာသံမွ)
ဆရာတာရာမင္းေဝ ဆိုလိုတာက ယေန႔ေမာ္ဒန္ေခတ္ကဗ်ာဆရာေတြဟာ ကာရန္ကို ပစ္ပယ္လိုက္ၾကတာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကဗ်ာမွာ ကာရန္ကို သံုးသင့္တယ္လို႔ထင္တဲ့အခါ သံုးၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကာရန္ဟာ အရမ္းအေရးႀကီးတဲ့ အေနအထားမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာဆရာက ခ်ဥ္းကပ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါကို သူက ေသခ်ာသေဘာေပၚက္ နားလည္ေစခ်င္ခဲ့တာပါ။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္အတြက္ကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္ ။ ကာရံဟာ ကဗ်ာရဲ႕အသက္
ဘယ္လိုမွျဖစ္လာမွာမဟုတ္ ပါဘူး။
-----------------------------
