သူႏွင့္ၿပိဳင္ျမင္းတို႔၏ခြာသံ-၂
(ယေန႔ေခတ္သည္ အသိပညာေခတ္၊
အတတ္ပညာေခတ္တို႔ကို လြန္ေျမာက္ၿပီးေသာ နည္းပညာေခတ္ျဖစ္သည္။ သိပၸံကမာၻမွာ ယေန႔ေခတ္လူတို႔၏ အသိညဏ္မွာ ပိုျမင့္မားလာခဲ့သည္။ အာရံု၏အခ်က္အလတ္ (sensory data)ေတြ မ်ားျပားလာသည္။ ထိုေၾကာင့္အႏုပညာတစ္ဦး၏ အႏုပညာအာရံု၀င္စားမူ(Inspiration) သည္လည္း လ်ိဳ၀ွတ္ဆန္ျပားလာသည္။ အခ်ိဳ႕ကဗ်ာ၊အခ်ိဳ႕၀ထၳဴမ်ားသည္ မ်ဥ္းသေဘာ၊ အကြတ္သေဘာတို႔ကိုေက်ာ္လြန္ကာ ပင့္ကူအိမ္သေဘာကိုပင္ ေဆာင္သည္အခါေဆာင္လာ၏။pg.8)
ဒါက ၿပိဳင္ျမင္းတို႔ရဲ႕ခြာသံထဲမွာ ဆရာတာရာမင္းေဝ
ေဖာ္ျပထားတဲ့ စာပိုဒ္တစ္ခုပါ၊ ေခတ္ႀကီးလ်ွင္ျမန္
တိုးတတ္လာသလို စာေပပံုစံေတြဟာ လိုက္ပါစီးဆင္း ေျပာင္းလဲသြားၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အကုန္လံုး ေျပာင္းလဲသြားသလာဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
က်န္ခဲ့တဲ့ အရာေတြက သူ႔အေဟာင္းအတိုင္းပဲ
လွပေသသပ္စာြက်န္ခဲ့ပါတယ္။ ထပ္မံအားထုတ္တဲ့
အသစ္ေတြကသာ လိုက္ပါစီးေမ်ာေျပာင္းလဲ ကုန္ၾကတာပါ။
ဆရာတာရာမင္းေဝ ဆိုလိုတဲ့သေဘာကို
နားလည္ဖို႔လည္း လိုပါတယ္။ အေဟာင္းကို ခ်စ္ပါ
တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို ့ေခတ္မွာလည္း ထပ္မံျပဳလုပ္တဲ့အရာဟာ အေဟာင္းျဖစ္ေနလို႔ေတာ့ မရေတာ့ပါဘူး။ ခံစားမူကိုပဲ ဆန္းသစ္ခ်ဲ့ထြင္ေနဖို႔လည္း လိုပါတယ္။ အခုဆို လူတစ္ခ်ိဳ ့ဟာလည္း အြန္လိုင္းေပၚမွာ စာဖတ္လာႀကပါျပီ။ ဒီလိုဖတ္ေတာ့ ေရးပံုေရးနည္း အသစ္ေတြ အေႀကာင္းအရာအသစ္ေတြကို ေတြ ့ရွိလာႀကပါတယ္။ ဒီလိုေတြ ့ရွိမူမ်ားစြာထဲမွာ ခုခ်ိန္ထိ အျမင္ဆန္းေနေသးတဲ့ ေမာ္ဒန္ဝထၳဴတို ဆရာေတြ အေၾကာင္းကိုလည္း ဒီစာအုပ္ထဲမွာ ေျပာျပထားပါေသးတယ္။
(သစ္သားပန္းပုဆရာက သူ၏ အႏုပညာ
ၾကားခံပစၥည္းျဖစ္ေသာ သစ္သားကို အမ်ိဳးမ်ိဳး
ထြင္းထုျပဳလုပ္ေသာ...သူ၏ပန္းပုပညာကို
ခ့်ဲထြင္သည္။ ေမာ္ဒန္ဝထၳဴတိုကလည္း သူ၏ စကားလံုးၾကားခံပစၥည္း(Verval medium)ကို အမ်ိဳးမ်ိဳးထြင္းထု ပံုေဖာ္ကာ ေမာ္ဒန္အႏုပညာကို အသက္သြင္း၏ ။ ထိုသို႔ျဖင့္ သူ၏ဝထၳဴတိုမ်ားသည္
ဆန္းသစ္သည္ႏွင့္အမ်ွ အသိရခက္ေသာ (Mystification)သေဘာကို ေဆာင္လာသည္။ pg-9)
