တာရာမင်းဝေအားလေ့လာခြင်း

သူႏွင့္ဘာသာတရား

သူႏွင့္ဘာသာတရား
***************
ဘာသာတရားနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ေတာ့ ဆရာတာရာမင္းေဝဟာ ဒြိဟစိတ္ေတြ ႐ွိေနခဲ့သလားေတာ့ မသိပါဘူး။ တစ္ခါတစ္ခါ သူၫႊန္းဆိုျပတဲ့ စာေတြဟာ ယံုၾကည္ျခင္း၊ မယံုၾကည္ျခင္း မသဲမကြဲ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕စာေတြမွာ သူက ယံုၾကည္ျခင္းကို ထုတ္ျပၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ စာေတြက်ျပန္ေတာ့ မယံုၾကည္ျခင္းကို ထုတ္ျပျပန္တာလည္း ေတြ႔ရျပန္ပါတယ္။
(တစ္ခါ တစ္ခါ ကိုယ့္ကိုကိုယ့္ ေခ်ာင္းၾကည့္စမ္းပါ။
ေခ်ာင္းၾကည့္ေပၚက္ကိုေတာ့ ၊ ဘုရားသခင္ဆီ ေမးၾကည့္ေပါ့။) (ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ စံပယ္ျဖဴမွ) ဒီမွာ ဆရာတာရာမင္းေဝက ေခ်ာင္းၾကည့္ေပၚက္ကို ဘုရားသခင္ဆီ ေမးၾကည့္ခိုင္ထားပါတယ္။ လူဟာ မိမိကိုယ္မိမိ ျပန္ျမင္ႏိူင္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ အဲဒီလို ျပန္ျမင္ႏိူင္ဖို႔အတြက္ ဘုရားရဲ႕ တရားဓမၼေတြလိုအပ္ပါတယ္။ ဒီမွာ ဘုရားသခင္ကို ေမးခိုင္းထားတယ္ဆိုတာက ဒီအခ်က္ကို အဓိက ဦးတည္ခ်င္ေနတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ေခ်ာင္းၾကည့္ေပၚက္ဆိုတာက စိတ္နဲ႔ေခ်ာင္းၾကည့္ရတဲ့အေပၚက္ပါ။ ဒါေပမယ့္ သူကေမးပဲေမးခိုင္းတာပါ။
ဘုရားသခင္ဟာ တကယ္ပဲ မိမိကိုယ္မိမိ ျပန္ျမင္ႏိူင္ေလာက္တဲ့ တရားဓမၼ(ေခ်ာင္းၾကည့္ေပၚက္)ကို ေပးႏိူင္ပါရဲ႕လား။ ဒါကို ဆရာတာရာမင္းေဝက အၿပီးသတ္မွာ မေျပာျပထားပါဘူး။ ေတြးယူၾကည့္ဖို႔ပဲ ႐ွိပါေတာ့တယ္။ ဆိုေတာ့ ေနာက္ပိုင္းေသာ ကာလေတြမွာ ဆရာတာရာမင္းေဝဟာ ဘာသာတရားနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ဘယ္လို႐ွိတယ္ဆိုတာ အတိအက်မသိႏိူင္ေလာက္ေအာင္အထိ သူဟာ သူစာေတြမွာ ဒိြဟေတြနဲ႔ ကြယ္ဝွတ္ထားခဲ့တယ္လို႔ ယူဆစရာေတာ့ ႐ွိခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ထူးျခားစာြပဲ သူဟာ
ခရစ္ယာန္က်မ္းေတြကို ႏွံႏွံစပ္စပ္ ေလ့လာထားတာကို ေတြ႔႐ွိရပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ ခရစ္ယာန္က်မ္းထဲက စာသားတစ္ခ်ိဳ႕ကို သူ႔ဝထၳဴေတြထဲမွ ထုတ္ယူသံုးစြဲထာတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ သူ ထုတ္ယူသံုးစြဲခဲ့တဲ့ ခရယာန္ က်မ္းေတြကို ထုတ္ျပရရင္
၁။
ေယာဘဝထၳဴ (ယင္းကို မနက္ျဖန္ခါမွာ ထားခဲ့တဲ့မ်က္ႏွာ၊ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ဧဒင္ကေခ်သည္ ဆိုတဲ့ စာအုပ္မ်ားမွာ သံုးစြဲခဲ့ပါတယ္။)
၂။
႐ွင္မႆဲ၁၇:၂၀( ယင္းကို ယႏၲယားအေရခြ႔ံနဲ႔လူမွာ ထည့္သြင္း အသံုးျပဳခဲ့ပါတယ္။)
၃။
ကမ႓ာဦးက်မ္း (ယင္းကို ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ဧဒင္ကေခ်သည္မွာ အသံုးျပဳခဲ့ပါတယ္။)
၄။
သုတၳံက်မ္း (ယင္းကို ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ဧဒင္ကေခ်သည္မွာ အသံုးျပဳခဲ့ပါတယ္။)
၅။
သမၼာက်မ္းစာ (ယင္းကို သင္ႏွင့္နံနက္ခင္းကိုသာ ဝင္ခြင့္ျပဳမည္ စာအုပ္မွာ သံုးခဲ့ပါတယ္။)
မွတ္ခ်က္။ ။ယင္းအခ်က္အလတ္မ်ားမွာ အျပည့္အစံု မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ဆက္လက္ျဖည့္စြတ္စရာေတြ က်န္႐ွိေနပါေသးတယ္။