Bay Vampir Mafya

👑 1 👑

Pamuk prenses'in hikayesini bilmeyen yoktur. Kraliçe kar gibi beyaz teni, kan kırmızısı dudakları, siyah saçları olsun benim çocuğum demiş. İşte benim annem ölmeden önce aynısını bizde de istemiş ve olmuş.

Kar beyazı ten rengi, kan kırmızısı dolgun dudaklarımız vardı. Bir farkımız vardı bizim, saçlarımız siyah değil beyazdı.

"Nefes kalk hadi". Sesini duymamazlıktan gelmeye çalıştım ama nafile olmadı. "5 dakika daha ne olur".

Üstümden yorgan hızla çekildi. "kalk yoksa geç kalacağız okula." hızla gözlerimi açtım, bugün okulun ilk günü, olamaz ben nasıl unutum. "NEFES!.... hadi kalk! " ikiz kız kardeşimin dedikleri ile kalkmam bir oldu.

"ben okulu unuttum yaa" kollarını birbirine bağlayıp kafasını sağ omuzuna hafif yatırdı ve güldü. "sorma bende unuttum ama teyzem sağ olsun beni kaldırdı, kalk hadii! Geç kaldık okulun ilk günü".

Hızla banyoya girip yüzümü yıkadım. Bugün okulun ilk günü daha doğrusu bizim ilk günümüzdü. Ankar'dan İstanbul'a taşınmak zorunda kaldık. Bu arada ben Nefes içeride olan kız ise ikiz kardeşim Hayat, birbirimize çok benziyoruz sadece bizi ayırt eden benim kulağımın yanında ki küçük ben.

Koca mavi gözler, beyaz saçlar ve beyaz tenimiz vardı. Saçlarımız doğuştan böyle, görenler bize garip bakıyordu. Bazıları hastalık diyor ama ben ve kardeşim hasta değiliz.

Odama girip koşar adımlarla dolaba ilerledim. Hayat'ın üstünde ki kıyafetlerin tıpkısını giydim. Krem rengi kazak, boynuma mürdüm rengi fular, pantolon olarak lacivert dar pantolon giydim.

Hızla aynanın önüne geçip hafif makyaj yaptım. Çantama birkaç eşya koyup telefonumu aldım. Aşağı inip kapıda bekliyen Hayat'ın yanına uçarak gittim.

Hızla dışarı çıktık arabaya yöneldim.
Arka koltuğa oturup kemerimi takıp koltuğa yaslandım. "heyecan yok da şu üniversite sınavı var ya ondan korkuyorum, okulun ortalarına doğru okula başladık." kafamı çevirip Hayat'a baktım. Gülümseyip elini sıktım.

"bende de var o korku, ama Ankara'da en azında az da olsa konu öğrendik notları falan alırız, korkma toparlarız biz."

"iyi ki varsın, seni çok seviyorum." gözü doldu, ona baktıkça benim de gözlerim doluyordu. Ön koltuktan öksürük gelince o tarafa döndük.

"bana bakın ben buradayken ağlamak yok! Hatta hiç yok!" derin bir nefes alıp. "kızlar siz bana hatırasınız, annenizden bana bırakılan son ailemsiniz." Hayat teyzemin omuzunu sıkıp "peki teyzem ağlamayacağız, gidelim artık yoksa geç kalacağız" teyzem kafasını sallayıp arabayı çalıştırdı.

Kozan Kolej'e gidiyorduk. Okul baya büyük ve güzeldi. Bahçesi kocamandı. Okulun içine girdik, dışı kadar içide güzeldi ortalıkta kimse yoktu.

İkizim'in elini tutup etrafta müdürün odasını aradık. En sonunda bulduk, en üst kata koymak için çok mu özen gösterdiniz okul zaten 4 katlk çık çık bitmedi.

Kapıyı iki kere tıklatıp içeri girdik. Koltukta 35 yaşlarında bir kadın vardı. Elinde ki notları düzeltip kenara koydu. Bize bakıp başta şaşırdı sonra kendini toparlayıp gözlüğünü burnunun ucuna kadar çekti. "yeni öğrenciler misiniz?" Hayat konuştu benim yerime. "evet hocam, yeni öğrencileriz. Ben Hayat Deniz ikiz kız kardeşim Nefesi Deniz" kadın gözlüğünü geri taktığında elindeki dosya'ya bakıp "12\A sınıfı kızlar" dedi. Teşekkür ederek odadan çıktık.

Hayat müdürün taklidini yapıp duruyordu "hiç sevmedim bu kadını" gülüp kafa salladım, en sonunda sınıfı bulduk. Kapıya vurup açtım ilk ben girdim sınıfa. Bütün herkes bize baktı. İçeri girip hoca'nın yanına ilerledim "şey biz yeni öğrencileriz hocam" tahtaya baktığım da Matematik konuları vardı.