Bay Vampir Mafya

👑 "Özür Dilerim" 👑

Bu bölümü umarım beğenirsiniz yorumlarınızı bekliyorum iyi okumalar😊😊

"Çünkü ben sana aşık oldum" Alp'in sinirli bakışları yok olurken belirsiz bir ifade içinde bana bakıyordu, o koyu lacivert olan gözleri bana nasıl bakıyordu anlamak imkansızdı.

Arabayı çalıştırdı tekerlekler kendini yırtarcasına çıkarttığı ses beni rahatsız etmişti, boş yolda hızla ilerliyorduk ne ben, ne o konuştu. Daha demin ki sözlerimden sonra.

Eve geldiğimizde beni beklemeden arabadan çıktı. Kapıyı şiddetli bir şekilde kapadı, arkadan valizimi alıp eve doğru ilerledi ben ise ona şaşkın bir ifadeyle bakıyordum. En sonunda kendimi toparlayıp arabadan aşağı indim.

Yanıma koşarak gelen İrem'e baktım "iyi misiniz Nefes hanım?" kafamı olumlu anlamda salladım "iyim İrem teşekkür ederim" dedim, adımlarım benden istemsiz gidiyorken eve girdim.

Alp oturma odasında siyah bir dolabı açıp içinden sıvı bir şey alıp içti, kaldığım odaya yavaş adımlarla çıkarken Emin ve Enes abimin bana böyle davranmaları canımı yakmıştı. Özellikle de Emin abimin söyledikleri, odaya girip hayata karşı sarhoş olmuş bedenim beni bir o tarafa bir bu tarafa savuruyordu, yorgunlaşmış bedenim beni taşımakta zorlanıyordu.

Ruhum bedenime ağır basıyor sığmıyordu, ruhum bedenimden daha yaşlıydı, neden ben? mutlu olmak benim hakkım değil mi? Dışarıdan gören bana "zenginsin, paran var daha ne derdin olsun ki" diyor bilmiyor ki param olsa da o para bir işe yaramıyor Annemi, Babamı, Umut'u, Çocukluğumu geri getirmiyor. Söyleyin eğer benim bu isteklerimi getirirse bütün mirasımdan, varlığımdan vazgeçerim.

Zenginler mutlu diye bir şey yok onlar da acı çeker tıpkı benim çektiğim gibi.

Başım ağrıyor gözlerim ise ağlamaktan yanıyordu. Yatığım yatakta boş tavana öylesine bakıyordum. Odanın kapısı açıldı, gözlerimi tavandan ayırıp gelen kişiye baktım. Alp di, elinde ki ilk yardım çantasıyla sinirli bakışlarla bana doğru geliyordu. Bileğimi sıkıca kavrayıp kaldırdı beni, elime sardığı kazağımın parçasını hızla çıkardı, canımı yaktığının farkında mıydı?

"Alp canımı yakıyorsun" elimde ki küçük cam kırıklarını teker teker çıkarıyordu, camları elimden çıkardıkça bağırdım ama umursamadı sanki bilerek acı çekmemi sağlıyordu, acıyan göz altlarımdan damlalar birer birer düştü, elini kaldırıp silmedi, umursamadı, görmezden geldi.

Elime tentürdiyot döktüğünde gözlerimi sıkıca kapadım, umursamaz davranışlar sergiliyordu, gazlı bezi elime bastırarak sardı gözüne baktım 'canımı yakıyorsun' demeye çalıştım ama anlamadı beni, lacivert olan gözlerinde bir duygu kırıntısı dahi yoktu. Bant yapıştırıp malzemeleri alıp kapıyı hızla çarpıp çıktı.

Ağzımdan bir hıçkırık koptu, elime baktım, gözlerimi sildim, başımı yastığa koydum, kendimi ikiye katlayıp sesiz çığlıklarımla, isyan eden feryadımla uyumaya çalıştım, daha çok acılarımı kapamaya çalıştım.

Kapı tekrar açıldı Alp'in geldiğini sanıp kafamı kapı tarafına çevirdim. Ama gelen Alp değil, kızlardı Hayat'ın kırmızı olmuş gözleri bana hüzünle bakıyordu. "Nefes" dedi kısık sesiyle hafif doğruldum. Kendimi başlığa yaslayıp elime yastığı aldım. Esil saçlarımı okşayıp göz yaşlarımı sildi.

'Emin abimin böyle davranmasını inanamıyorum" saç tutamlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdığında "özür dilerim Emin abimin adına" dedi buruk sesi. "Nefes bir şey demiyecem misin?" ellerimle oynadım. gözlerim yanıyor, kalbim yok oluyordu. Kapı açıldı bütün bakışlar o tarafa döndü benim bakışlarım haricinde.