Bay Vampir Mafya

👑 5 👑

Havanın soğuk olma nedeniyle yatağa iyice sokuldum, ev sıcaktı ama ben yinede üşüyordum.

Yüzme soğuk ve ıslak şeyin temas etmesi ile çığlığı basıp sıcak yatağımdan hızla kalktım.

Ne olup biteni anlamak için etrafa baktım, tam yanı başımda elinde bardakla bana gülen Alp'i görene denk. Kaşlarımı çatarak çemkirdim "ya manyak mısınız! insan böyle mi uyandırır ya, hava zaten soğuk!" elindeki bardağı komedinin üzerine koydu.

"kalk seninle işim var, unutma iddiayı biz yendik o yüzden 1 hafta boyunca ben ne istersem onu yapacaksın. Şimdi kalk! çok yorulacaksın emin ol!"

Vicdansız adam, gamsız, öküz, ayı neyse sinirle yataktan kalkıp karşısına dikelim "kıyafetim yok ne yapacağım" bana, ben ne yapıyım dercesine baktı. "benim kıyafetlerden veriyim istersen?" ciddimisin diye baktım kafasını sabır dikercesine kaldırdı ve yanımdan geçti. Uyuz ne olacak.

Odadan çıkıp Kardelen'in odasının önüne geldiğimde kapıyı tıklatım bekledim. "gel" siye bağırdığında kapıyı yavaşça açıp kafamı uzatım, yatakta oturmuş bana bakıyordu. Beni görünce gülümsedi, ayağa kalkıp yanıma geldi. "Nefes canım bir şey mi oldu?" parmaklarımla oynamaya başladım, sanki bir suç işlemişim de azarlanacak bir çocuk gibi ellerimle oynuyordum.

"şey seni rahatsız ettim kusura bakma ama hiç kıyafetim yok, biliyorum sen dolabını yeniliyorsun ama gerçekten hiç giyecek kıyafetim yok" ona masumca baktım. Kafasını salladı. "tamam merak etme dolabımda azda olsa var kıyafet onlardan verebilirim." gülümseyip içeri girdim.

Şuan kardelen bana kıyafet seçiyorudu. "bu nasıl? bak çok güzel olur sana" bana gösterdiği siyah beyaz askılı tulum'a baktım. "dene istersen, al" elime verdiği tulumu, elbise dolabında giydim. Odaya girdim. Bana bakarken gözleri parlıyordu.

Ellerini birbirine çarparak "işte bu bekle" hızla küçük dolabını açıp birşeyler aradı, en sonunda bulup hızlı adımlarla yanıma geldi. "tak bu bandanayı" bana uzattığı bandanayı da bağladım. Ayakkabılarımı da giydim.

Bana bakarak gülümsedi "bebek gibi oldun, İnan bana sizin ablanız falan olsam dışarı çıkartmam" gülümsedim. "elbise için sağol."

"önemli değil hadi inelim aşağı" elimi tutup odadan çıktık. Bütün herkes masada oturuyordu. Kardelen Hayat'ın yanına oturdu bende Cemre'nin yanına oturdum. Hayat'ın ise üstünde siyah kazak ve siyah dar pantolon vardı. Bana bakıyordu. "Nefes hava soğuk üşürsün". "hırka alırım merak etme" kafasını sallayıp Ceylan teyzeye döndü.

"Ceylan teyze bugün malesef ki sizinle Alış-verişe gelemiyoruz". Bunu söylerken o kadar tatlı ve üzgün söylemişti ki kıyamadım, aslında Hayat da benim gibi oturaklı bir kızdı.

Kızdı ama babam ölünce tek kaldık, kendini avutmak için bunları yapıyor.

Normalde Hayat tam da Benim gibi bir kız. Oturaklı, terbiyeli, yemek konusunda uzman sayılır, Alış-veriş konusunda benden iyi. Çok iyi bir kızdır Hayat. Onun değişimi beni zorluyordu farkında değil, kendini güçlü göstermek istiyordu. Aslında kendi olduğu zaman daha güçlü oluyor ama farkında değil.

Ceylan teyze elindeki su bardağını bırakıp Hayat'a baktı. "neden canım bir sorununuz mu var? Ne oldu?." bu sefer konuya ben dahil oldum.

Boğazımı temizleyip masaya kollarımı koyup parmaklarımla oynamaya başladım yeniden. "Ceylan teyze dün Alp ve Alpay hocamız bize dedi ki, 'son sınavlar iki hafta sonra başlayacak, sizi çalıştıralım' dedi bizde Hayatla kabul ettik, bir hafta boyunca. Canımız hocalarımızla sınavlara çalışalım dedik yani" Allah beni almasın yalana gel allahım sen affet.