Oyunumuz Hayat/TAMAMLANDI

"Biz Olduk Mu?"

  Saatler geçmek bilmiyordu ve Cem hala uyuyordu.Kavga ile de olsa bir şekilde odaya girmeyi başarmıştım.Yanındaki tekli koltuğa oturup ellerini tuttum ve çaresizce uyanmasını bekledim.Neden bilmiyorum ama iyi haberi alsam bile gözyaşlarım akmaya devam ediyordu.Kulağına yaklaşıp konuşmaya başladım.

-Ne olur aç artık gözünü...ben seninle şakalaşmayı,sohbet etmeyi çok özledim.Sesini duymayı özledim.Yapma bunu bana...kalbim çok acıyor.Anladım ki ben sensiz yaşayamazmışım.Ne olur duy beni sensiz olmaz...sensiz olmaz.

  Artık gözyaşlarım yerini hıçkırıklara bırakmıştı.Kapının açılma sesini duysamda geri çekilmedim.Tanıdık bi koku beni kendine çekip başımı göğsüne yasladı kafamı kaldırdığım da Barış'ın kızgın ve yaşlı gözlerini gördüm.Ben de bir elimle Cem'in elini tutup diğerini de Barış'ın göğsüne yasladım.

-Neden uyanmıyor Barış?

  Barış'ın titreyen sesi ağladığının kanıtıydı.

-Bilmiyorum kızılım...ama tek bildiğim şey eğer uyanırsa Cem'i bir güzel benzeteceğim...Çünkü...benim kızılımı hiç kimsenin ağlatmasına izin veremem.

  Cem'in elini bırakıp Barış'a daha çok sarıldım ve hıçkırarak ağlamaya başladım.Biraz sakinleştikten sonra konuşmaya başladım.

-Canım yanıyor Barış...hem de çok.Ben şu kısacık zamanda ona o kadar alışmışım,o kadar aşık olmuşum ki o böyle bir anda gidince kendimi dipsiz karanlık bir kuyudaymış gibi hissettim.Korkuyorum...beni bırakmasın.Lütfen.

-Korkma birtanem o uyanacak...uyanacak ve önce sana sıkı sıkı sarılacak sonrada bunu ona yapanların peşine düşeceğiz.

  Biz birbirimize sarılırken doktor hanım odaya girdi.

-Hanginiz hastanın yakını?

  Hiç tereddüt etmeden cevapladım.

-Benim.

  Kadın kafasını sallayıp eliyle kapıyı gösterdi.

-Konuşmamız lazım.

  Kafamı sallayıp dışarıya çıktım.Kadın da peşimden gelip konuşmaya başladı.

-Bakın size açık konuşacağım hastanın durumu iyi ancak bu adlî bir vaka.Bu yüzden polise haber vermemiz gerekiyor.Olay yaşanırken siz orada mıydınız?

-Anlıyorum.Bu arada ben avukat Hayal Aydın ve evet oradaydım.Bu sebeple elbetteki kanun neyse onu yapacağım dan emin olabilirsiniz.Polisleri çağırın.Bu bir kaza değildir.Aksine cinayete teşebbüstür.

-Böyle düşünmenize sevindim.Normalde böyle vakalara polisi karıştımamamız için çok tehdit edildim.

-Önemli değil.

  Dedim ve avukat kimliğimi orada bırakıp odaya geri döndüm.Barış'ın sesini duyunca ayaklarım buz tutmuşçasına kilitlendi.

-Cem...biliyor musun Hayal benim her şeyim?...olmayan kız kardeşim o benim.O şimdi ağlıyor ya...bir yanım senin boğazını sıkıp öldürmek isterken,diğer yanım da...sana sonsuz teşekkür etmek istiyorum.Biliyor musun Hayal aşka inanmaz,hatta aşık olanlarla da dalga geçer.Ama sen...sen onun inadını kırmayı başardın.Şimdi uyan...uyan ve kardeşimin akan gözyaşlarını benimle birlikte sil.Kalk hadi...kalksana.

  Bu son cümlelerinde sesi titremeye başlamıştı canımın.Ardindan hıçkırıklara boğulması da uzun sürmedi tabiki.Bir müddet o orada beb burada,o seslice ben sessizce ağlamaya devam ettik.Sonra Barış'ın konuşmasını duydum.