Oyunumuz Hayat/TAMAMLANDI

FİNAL

Hepinize yeniden merhaba 😊 Zaman makinemiz ile geçmişe gittik sıra şimdiki zamanda ardından da geleceğe gidip flashbackler ile hikayemizi sonlandıracağız.Eveeet sevgili Oyunumuz Hayat ya da eski adıyla Bitmeyen Sevda yolcuları şimdiki zamana hoşgeldiniz...

Barış

Hayat hem Hayal için hem de bizim için zorlaşmıştı.Hayal'i kontrol altında tutmak eskiden çok ama çok kolaydı ama şimdi Nuray Teyze'nin ölümüyle dengeler değişti.Zamanla gerçek Hayal'i tedavi sürecinde sevmeye başladığımı asla inkar edemeyeceğim.Kendimi bu yapay hayatta kaybetmeye başladım.Diğerleri de öyle.Artık Almina bu kargaşada kalmak ve sevdiği adamın sürekli başka bir kızla olmasına katlanmak istemiyordu.Haksız da sayılmazdı da orası ayrı mesele tabii.Bir tek o mu?Hayır.Ben artık mesleğimi özledim diyebilirim.Sırf kariyer için tüm hayatımı bir hastanın etrafında döndürmekten de bıktım.Almina,Clara,Kaan,Cem,Ayla hepimiz bu süreçte çok yorulduk ve farkettik ki değişme tamamen Hayal'in başından geçen olaylara bağlı.Yani onca çaba,emek hepsi...hepsi gitti.Artık buna bir dur dememizin vakti geldi.

Hayal

Sabah uyandığımda Cem'in evindeydim.Yavaşça doğrulup etrafıma bakındım.Ortalık gereğinden fazla sessizdi ve ben neler olduğu konusunda hiçbir şey hatırlamıyordum.

-Acaba içki filan mı içtim?Ama içsem hatırlarım.Yani en azından içmeden öncesini.Cem!

-Efendim!

Ayağa kalkıp onu evin odalarında aramaya başladım.Mutfak,salon,misafir odası derken aklıma çalışma odası geldi.Kapıyı açıp yanına yaklaştım.Ona neden burada olduğumu sormayı düşünsem de karar değiştirip sormaktan vazgeçtim.Elimi omzuna koyup ne yaptığını sordum.

-Yeni davalar aldım.Onlar için uğraşıyorum.

-İlginç şeylere benziyor.

-Öyle.Tuhaf tuhaf şeyler var.

-Tehlikeli mi yine?

-Sence?

-Niye alıyorsun ki o zaman?

-Aldık işte başımıza bir bela yine.Çekeceğiz.Başka çarem yok.

-Anladım.Dava süresince buradayım o zaman.

-Hayır hayır gerek yok.

-Hayır var.Bir daha seni o halde bulmak istemiyorum.

-Sen unutmadın mı onu?

-Unutmam imkansız.O yüzden buradayım.

-Kabul.Boynum senin için her zaman kıldan ince,biliyorsun.

-Yaaa öyledir tabi.

Kahkaha atarak kafasını iki yana salladı ve elindeki işe geri döndü.Bende sıkılarak etrafta gezinmeye başladım.

Oda fazla fazla antikaydı bana göre.Varaklı eşyalar,siyah deri bir koltuk.Koyu kahverengi ve siyahın uyumuyla dekore edilmiş çalışma odası pek tarzım olmasa da hoşuma gitmişti.Çalışma masasının tam önünde duran koltuklardan birine oturup sehpanın üzerindeki dergiyi elime aldım ve okumaya başladım.Dikkatimi çeken şey ise Cem sadece kendinin olduğu birkaç dergiyi almıştı.Onun dışında da kocaman bir kütüphanesi vardı.Tabi,benim oraya girmem yasak.Neden mi?

Zamanında Cem'in evini şöyle bir elden geçireyim derken en sevdiği kupasını kırmıştım.O gün bu gündür bana kütüphane yasak.

Bir anda çalan telefonla irkildim.Benim irkildiğimi görünce kahkaha atarak dışarı çıktı.İyi de neden burada konuşmadı ki?