Oyunumuz Hayat/TAMAMLANDI

TÜMÖR

-Of ama anne.Bir kerede benim sözümü dinlesen ne var yani.

Diyerek kafamı iki yana salladım.Artık uyumalarından sıkıldığım için arkadaşlarımı teker teker uyandırmaya başladım ama tabi ki kolumda olan serumdan dolayı seslenmekle yetindim.

-Kaan!Kaan!Ya Kaan kalkar mısın ya artık!Sıkıldım ben!

Benim seslenmemle yavaş yavaş gözlerini açan Kaan gülümseyerek yattığı yerden doğruldu.

-Kalktım prenses kalktım.Evet dinliyorum,yine neye ve kime sıkıldı canın?

-Sana Kaan,sana ve şu hala uyumakta olan vicdansız arkadaşlarıma.Ya ben uyuyamıyorum ama siz maşallah burada mışıl mışıl uyuyorsunuz.Hele hele Clara ve Ayla.Ya sen o ikisini bir uyandırır mısın?

Kahkaha atarak ayağa kalktı ve esas duruşa geçti.

-Emredersiniz leydim.

-O zaman çabuk bir şekilde emirlerime uy asker hadi.

Dedim ve koltuktaki arkadaşlarımı işaret ettim.Kaan tam ilerleyecekken Ayla ayağa kalktı.

-Hiç uğraşma bence,ben uyandım.

Kaan kafasını sallayarak bir süre Ayla'ya öylece baktı.Sanki onun hakkında bir şeyler düşünüyormuş gibiydi ya da üzüldüğü bir şey var gibi.

-İyi o zaman sen Clara'yı uyandır.Bende diğerlerine bir bakiyim hem doktorla da konuşurum Hayal'i ne zaman taburcu edeceklerini falan sorarım.

Dedi ve odadan çıktı.Ayla ise arkasından öylece bakakalmıştı.Kafasını iki yana sallayıp ellerini önce yüzüne kapattı sonra da saçlarından oflayarak geçirdi.Ardından Clara'yı uyandırmaya başladı.

Clara'yı uyandırmak istiyorsan öyle seslenerek uyandıramazsın.Bir anda bana dönüp hızla sarıldı ve ağlamaya başladı.O kadar şaşırmıştım ki ağlamasına.Ben uyurken neler olduğunu daha da çok merak etmeye başlamıştım ama şu an düşünmem gereken tek şey dostumun omzumda hıçkırarak ağlaması olduğundan bunu es geçerek bende ona sıkıca sarıldım.

Ayla ne kadar belli etmese de aramızdaki en duygusal,en kırılgan ve en ayrıntıcı insandır.Sırf bu yüzden eğer Ayla gerçekten bir şeye bu kadar içerlemiş ise bunda elbet bir şey vardır.Çünkü o bu noktaya gelene kadar zaten iyice düşünmüştür.

Artık dayanamayacak duruma geldiğimde Ayla'yı kendimden uzaklaştırıp dağılmış saçlarını düzelttim ve gözyaşlarını sildim.

-Anlat bakalım ne oldu?

Bir süre ne diyeceğini bilmeyerek etrafına bakındıktan sonra karar vererek gülümsedi.

-Sana sevindim.Şükür,ne güzel iyisin,uyandın.

Kaşlarımı çatarak işaret parmağımı ona doğru salladım.

-Bana bak,sen beni başkalarıyla mı karıştırdın?Ben anlamadım mı olayın Kaan olduğunu.Şimdi hiç beni araya katıp konuyu kapatmaya çalışma Ayla.Tamam şimdi anlatma ama bu hiç anlatmayacağın anlamına gelmiyor.Yakın zamanda yani buradan çıkınca hemen bir kızlar gecesi yapıp her şeyi anlatıyorsun.Tamam mı?

Kafasını sallayıp bir daha sarıldı ama bu sefer geri çekildiğinde yüzünde değişik ve anlamlandıramadığım bir ifade vardı.

-Neyse hadi sen uyandır şu uykucuyu.

Kafasını salladı ve eline yatağın yanındaki küçük masada duran su şişesini aldı.

-Bu sefer seslenmeyeceğim.O hakkını çoktan kaybetti.