Hoofdstuk 6 : Memories

95 5 0
                                    

Ik voelde iets wat warmte afstraalde langs mijn hoofd gaan . Als if ik op auto-pilioot sta doe ik mijn mond open .Ik proefde kleine korreltjes waar niet veel smaak aan te brenen viel .Rijst dus . Na dat ik gegeten had voelde ik mijn rolstoel weer bewegen . Ben je zenuwachtig voor de operatie . ja knikte ik .Ik duwde mijn nagels in mijn vel van mijn armen omdat mijn buik pijn doet van de zenuwen . Dit was mijn grote moment nog effe en dan kan ik weer zien !

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwart , het enige wat ik zag was zwart . Ik zag mijn benen maar ik kon ze niet bewgen mijn hele lichaam deed niks . Het leek wel alsof ik opgesloten was in een donkere kooi verweg van iedereen .Ik schreeuwde me de longen uit het lijf . En na een tijd kon ik mijn eerste teen bewegen en daarna gingen mijn benen ook en ik kreeg weer controle over mijn lijf . Ik was helemaal uitgeput . Ik veegde het zweet van mijn voorhoofd .Toen ik eenmaal stond begon iemand te zingen . Ik kende die stem maar waarvan wist ik niet . Ik probeerde me het te herrineren . Een stekend gevoel begon op te zetten . Ik wist het weer dat liedje en die stem behoorde tot mijn moeder . Meteen stopte het stekende gevoel . Mooie herrineringen gingen voor bij . Het was prachtig . hereneringen van ik met mijn zusje samen aan het spelen . Toen ze voor mij opstond toen een jongen aan mijn haren trok . Hoe trost mijn ouders waren op mijn raporten . Mijn hobby , hardlopen hoe vrij ik me toen voelde . Meteen wou ik het gevoel weer hebben ik begon te rennen . Terwijl op de muren en het plafon en de grond beelde van mijn ouders en zus stonden ik liet tranen van geluk . Maar wanneer mijn tranen vielen kreeg ik beelden van . Hoe vaak ik nu huilde en van het ongeluk . De beelde stopte , alleen de beelden van het ongeluk bleven herhalen . Mijn hoofd begong pijn te doen en opeens zakte ik in een mijn benen kon ik niet meer bewegen . Ik pakte met mijn handen mijn benen vast en ging liggen als een balletje . De beelden bleven me voorbij flitsen mijn hoofd begong steeds meer pijn te doen . Ik wou schreeuwen maar er kwam geen geluid uit ik begong te huilen . Eindelijk had ik mijn stem terug . Laat het stoppen ! God help me ! Er kwamen alleen maar schreeuwen uit wanhoop de pijn was precies dezelfde als die van het ongeluk . OPEN JE OGEN ! Klonk een zware manelijke stem ik probeerde te herringeren wie het was maar de pijn liet me het niet zien . Open je ogen schat hoorde ik een vrouw proberen te schreeuwen maar het kwam er uit als een snikkende gillende geluid . Ik sloot mijn ogen en begon te huilen en te schreeuwen en eindelijk lukte het me ik kreeg mijn ogen open en zag ......

Cliffhanger :)

I'm back .

Wat vonden jullie ervan ?

weird colours (on hold)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu