Muzafferin bir eli Nefisenin eli üzerinde, diğer eli Nefisenin dudaklarında dolaşıyordu. Ve git gide daha çok yakınlaşıyordu ona. Ve artık bir-birlerinin nefesini hiss ediyorlardı. Bu ikisini de çok fazla heyecanlandırmışdı. Nefise gözlerini çoktan kapatmış, Muzaffer ise bu anın tadını çıkarırmışcasına ilk kez bu kadar yakından izliyordu Nefiseyi.
Nefise Muzafferin nefesini o kadar yakından hissediyordu ki sanki bir şey konuşursa dudakları onun dudaklarına dokunurmuş gibi hiss ediyordu.
Ve artık sanırım "ilk öpücük" zamanıydı Nefmuz için
Muzaffer gözlerini kapatır. Vee işte o an... Aman tanrım o neydi😡 tam öpüşücekken aniden Nefisenin telefonu çalıyordur(🙄)
Nefise telaşlı şekilde hemen gözlerini açar ve Muzafferden ayrılır. Muzaffer ise hem şaşkındır ve hem de çok bozulmuşdur(resmen güzelim dakikaların sonu hüsranla bitmişdi. Anın büyüsü bir telefon ziliyle bozulmuşdu)
N: te telefon çalıyor
M: açmasan
N: o olmaz Halide teyze arıyor
Nefise yaramazlık yapmış çocuklar gibi telaşlı bir şekilde telefonu açar
N:a alo, Halide teyze
H: Nefise kızım kusura bakma bu saatde seni de rahatsız etdim ama(bence de🙄)
N: yok yok rahatsız etmedin de noldu kötü bir şey mi oldu noldu çocuklar iyi mi (Muzaffer çocuklar kelimesini ilk önce algılayamamışdı, ama sonra (M: çocuklar? nasıl yani çocukları mı var? Onun çocukları mı? Acaba onun mu?) Muzaffer böyle bir ihtimali hiç düşünmemişdi önceden)
H: yok kızım yok telaşlanma iyiler, çocuklar çoktan uyudu zaten. Kızım, benim Kayseride bir komşum vardıya Zahide
N: kapı konşun olan mı
H: hah o işte, vefat etmiş kızım
N: ayy yaaa, çok üzüldüm.Başın sağolsun teyze, Allah rahmet eylesin(Muzaffer meraklanmışdır, acaba kim ölmüş diye düşünüyordur)
H: dostlar sağolsun yavrum. Şimdi ben yarın Kayseriye gitmeliyim Nefise. Bunu haber vermek istedim sana haberi de az önce aldığım için şimdi aradım.
N: tamam tamam Halide teyze, sen git ben erkenden dönücem eve zaten
H: tamam canım, kendine iyi bak iyi geceler
N: iyi geceler
M: noldu kim ölmüş, kimdi seni arayan?
N: şeey, Halide teyzeydi arayan. Yardımcım. Yani uzun yıllardır benimle. Teyzem hatta annem gibi. Eski mahalleden çok yakın olduğu bir komşusu vefat etmiş de, yarın erkenden oraya gidicek. Haber vermek istemiş.
M: Allah rahmet eylesin.
N: amin
M: Nefise..
N: efendim?
M:.... ben bir şey sormak istiyordum
Nefise çocuklarını sorucağını tahmin eder ama...
N: buyurun
M: çocuklar dedin demin, senin mi?
N: evet benim, benim çocuklarım
Muzaffer bir sonraki cümleyi kuramaz.
N: şaşırdınız mı?
M: yoo, aslında çocuklar lafını duyduğum zaman senin çocukların mı diye düşünürken biraz şaşkındım ama
N: iki kızım var
Muzaffer garip olmuşdur biraz.
M: Allah bağışlasın. Daha önce hiç konuşmadık bu konuları ama benim de bir oğlum var
N: öyle mi?negüzel,Allah size de bağışlasın evladınızı :)
M: amin..amin de yine siz biz mi olduk şimdi?
N: pardon aklımdan çıkıyor bazen😊
M: ee kızlarının adı ne?
N: Büyük kızım Cemre, küçüğü Aysun. Peki senin oğlunun?
M: Mert
(Gülümserler)
N: kaç yaşında?
M: 7
N: Aysun da 7.
M: Cemre?
N: 17
M: genç kız desene
N: evet :)
Muzaffer Nefiseye kocasıyla ilgili sormak ister ama tereddüt eder
Nefise Muzafferi düşünceli görür ve neyi sormak istediyini anlar
N: eğer kocamı merak ediyorsan ayrıldık
Muzaffer sormadığı halde bu cevabı duymayı beklemiyordu.
M: şeey ben, aslında dosyanda bekar olduğunu okumuşdum. Ama
N: kocam öldü mü yoksa ayrıldık mı diye merak etdin sanırım
M: aslında,,, evet
N: ayrıldık.
M: neden diye sorsam abartmış olurmuyum?
N: ihanet etdi bana
M: aptalın tekiymiş. Senin gibi bir kadına ihanet etdiyine göre🙂
Nefise bunu beklemiyordu ama hoşuna da gitmişdir Muzafferden bunu duymak :)
Nefisenin aklına aniden Muzafferin evli olup olmadığı geldi. Onunla ilgilendiyini başından hiss etdiyi için ihtimal vermemişdi ama şimdi düşünüyordu. Az önce bir nefes kadar yakınında olan bu adam bekarmıydı evlimiydi. Ve artık bu soruyu sormak ister
N: sen?
M: been? Ben de bekarım. Kaybetdim karımı yıllar önce
N: pardon ben hatırlatmak istememişdim özür dilerim. Başın sağolsun(şu an rahatlaması ve sevinmesi gerekiyordu ama çok garip hissetmişdi nefise)
M: yok hatırlamak üzmüyor artık. Yaralar zamanla kabuk bağlıyor. Benimkide bağladı, acıtmıyor artık.
Nefise hayran bir bakışla Muzaffere bakıyordur.
N: zor olmalı annesiz bir çocuğu tek başına büyütmek. Yani aslında ben de kızlarımı yalnız büyütdüm sayılır ama yine de bayramdan bayrama gördükleri bir babaları var. İstedikleri zaman bir telefon uzaklarında olan.
M: çocuklar babadan değil anneden yetim kalır Nefise..ben bir şekilde alışdım da, oğlum için zor. Annesizlik çok zor. Malesef benim gibi oğlum da anne sevgisinden mahrum büyüyor.
N: annesiz mi büyüdünüz siz de?
M: evet, çok küçükken öldü
N: benim de
Muzaffer bir şey söylemez. Öylece susar ikisi de...
Muzaffer telefondan önce olanları konuşmak ister ama lafa nasıl giriceyini bilemez. Nefise ise bunu hiss eder ama kesinlikle konuşmak istemez.
N: artık kalkalım mı üşüdüm
Muzaffer hemen ceketini çıkarır ve Nefisenin sırtına doğru ilerler. Nefise hiç beklemiyordu bunu ve ceketi sırtına koyan anda Muzafferin kollarının arasında bulur kendini aniden. Muzaffer ceketi Nefiseye sarmış ama kollarını Nefiseden çekmiyordur.
Nefise az önceki sahnenin devamının geldiyini hiss eder ve hemen bedenini Muzafferin kollarından çekercesine ayağa kalkar.
N: geç oldu gidelim artık hem ceketinizi de alın siz üşüyüceksiniz
M: tamam gitmek istiyorsan gidelim ama ceketi almıyorum, merak etme üşümüyorum.
