Muzaffer ve Nefise için o an sadece onlar vardı. Kısacık saniyelerde zaman durmuştu, dünya yoktu sanki kainatın bir boşluğundaymışlar gibi, insanlar yokmuş, ağaçlar yokmuş...
Muzafferin bir eli Nefisenin belinde, diğer ise omzundaydı. Nefisenin elleri Muzafferin göğsünde... Sağ eliyle Muzafferin solundaki o hızlı çarpıntıyı hiss ediyordu ve kendi kalbinin çarpıntısıyla aynıymış gibi geliyordu. Bu an hiç bitmesin istiyorlardı...
Saniyelerin ardından Nefise ve Muzaffer öpüşmeyi keser ama yine de çok yakınlardır. İkisi de gözlerini açmıyordur. Ve ikisi de gülümsüyorlardır. İkisinin de kalbi çok hızlı çarpıyordur❤❤ Gözlerini ilk Muzaffer açar. Nefise hala olanlara ve en önemlisi kendisine inanamamaktaydı. Ama şu an bunları düşünmüyordu,düşünemiyordu..bu anı yaşıyordu, sanki kalbi yıllardır durmuşdu, sanki bitkisel hayatdaymış da şimdi atmaya başlamışdır kalbi, şimdi yaşamaya başlamış gibi hiss ediyordu...
Muzaffer o kadar çok mutluydu ki😍 Evet, sevdiyi kadından karşılık almışdı hem de hiç beklemediyi şekilde💑 Ama buna hep inanmıştı. İki insan bir birini seviyorken aşılamayacak hiç bir engel yokken bu ilişkiyi yaşamak için hiç bir engel yoktu. Nefise de anlamışdı bunu. Bu aşka karşı koyamıyıcağını anlamışdı. Kendine söz geçiremiyordu ve artık geçirmek istemiyordu. Kalbi mantığını da ikna etmişdi çünki :) Muzaffere olan aşkını daha fazla inkar edemiyordu kendine. O "hayır aşık değilim" demek istiyordu kalbine ama kalbi haykırıyordu "deli gibi aşıksın Nefise" diye.. Bu kadar kısa sürede aşık olurmuydu insan? Evet. Aşk zaten en kısa sürede oluşurdu.hal böyleyken nasıl karşı koya bilirdi ki?😍 Aşka teslim olmanın zamanıydı💘
Nefise gözlerini açar ve Muzafferin gözlerinin içine bakar. Muzaffer ve Nefise ikisi de aşk sarhoşu olmuşlardır😍 Nefise yavaş yavaş elini Muzafferin göğsünden indirir ve kendini yavaş yavaş geri çeker. Muzaffer de ellerini Nefisenin belinden çeker ve ellerini tutar. Sessizliyi bozan ilk taraf ise Muzaffer olur😊
M: sen benim karanlığıma güneş gibi doğdun Nefise, kalbim yıllardır durmuş sanki şimdi tekrar çalışmaya başlamış, meğerse senden önce ne kadar mutsuz, ne kadar yalnızmışım..(Nefisenin gözlerinin içine bakarak, arabir gözlerini Nefisenin dudaklarına burnuna saçlarına dolaştırarak konuşuyordur Muzaffer👀Nefise de heyecanla onu dinliyordur❤)
Nefise biraz sessizlikten sonra konuşmaya başlar...
N: sanki rüyadaymışım gibi hiss ediyorum şuan.. sanki gerçek olmasını istediyim bir rüya bu,hiç uyanmak istemediyim bir rüya Muzaffer❣ (sözcükler kalbinden dökülmeye başlar. Çünki o kadar yoğun şeyler yaşıyordu ki sözler taşıyordu artık kalbinden)
Muzaffer elleriyle Nefisenin yüzünü okşar ve ona yakınlaşarak sarılır, sımsıkı sarılır. Nefise de aynı şekilde😍 Sanki yıllardır seviyorlarmış da şimdi kavuşmuşlar gibi😍( eee aşkın derinliyi için zamana ihtiyaç yoktur. Belki de zamanın yenik düştüyü tek şey aşktır❤)
Muzaffer ve Nefise biraz daha orda kaldıktan sonra otele dönerler. Artık odalarının karşısındadırlar.
M: senden ayrılmak istemiyorum Nefise, hep yanımda olmanı istiyorum hep benimle kalmanı, seni her saniye seyretmek doya doya yaşamak istiyorum seni.. (der ve Nefisenin elini öper)
N: ben de, yani ben de seninle beraber olduğum zamanlarda çok mutluyum
M: bu kadar mı yani
N: bu kadar değil🙂
(Muzaffer Nefiseye yaklaşarak)
M: Ne kadar peki
(Nefise eliyle Muzafferi göğsünden azıcık iter ve durdurur)
N: olduğu kadarını anlatmak için kelimeler yetersiz desem? :)
Muzaffer bu cümleden sonra uzun uzun Nefiseye bakar😍
M: Seni seviyorum
N:....
M: 👀
N: SENİ SEVİYORUM❤
