Kıyamet Öncesi Sessizlik : A.R.A.F

ATEŞ

İyi okumalar vote ve yorum yapmayı unutmayın....

Sonunda okula gelmiştik.Okul çok güzeldi.Hem de baya güzeldi.Okula girer girmez herkesin gözü batuhanda ve uzaydaydı.ben ise onların arkasında kalmıştım.Bu ikisi önden yürürken bir anda ikisinin ortasına bodoslama daldım ve ikisininde koluna girip yürümeye başladım.Artık kızar bakmıyorlardı.Yanımıza bir kız geldi ve batuhan hemen kolumu bıraktı.

Kız batuhana sarılınca sinirden ölücektim.Ya daha dün akşam bana bu adam seni seviyorum dedi ya.Kız batuhandan ayrıldıktan sonra kız "Bunlar kim canım?" dediğinde batuhan bize baktı ve eliyle göstererek "bu uzay  arkadaşım buda ahu kardeşim" dediğinde şaşkınca batuhanın yüzüne bakmıştım.

Kardeş!Daha dün beni öperken kardeş demiyordu.Yalancı.Batuhandan gözlerimi çekmeden"ben müdürün yanındayım kardeşim!"dedim iğneleyerek ve hızlı adımlarla yanlarından ayrıldım.Bunun hesabını çok pis sorucaktım.

Sonunda müdürün yanından çıkmıştım.Tam sınıfa girecekken birden bire arama geldi telefonu cebimden çıkarttım arayan özel numaraydı.Telefonu açtım ve biri konuşmaya başladı "Merhaba güzelim.Elimden o kardeşinle birlikte kaçabilirsin ama unutma ben şu anda silahımla birlikte ensenizdeyim.Sonunuz yakın.Bu akşam saat 8'de uçurumun oraya gel!" dedi ve kapattı.

Gözümden bir damla yaş düştü.Mutlu son beklerken ,kafamı yana çevirdim ve sınıfa girmekten Vazgeçtim.Koşarak okulun çıkış kapısına gittim. Ders saati olduğu için kimse yoktu.Koşarak arabayı buldum ve düz kontak yapıp arabayı çalıştırdım.

Uzayın beni böyle görmesini istemiyordum.Kardeşimle sadece iki gün görüşebilmiştik.Sadece iki gün.Batuhan desen,herneyse.Eve varmıştım.Kapıyı açtım veiçeri girip çekmecelerden birinden kağıt kalem çıkarttım.Gözlerimden düşen yaşlarla iki adet mektup yazmaya başladım.İlk mektubum Uzayaydı.

Uzay'a

Hayat bizi pek iyi şartlarla bir araya getirmedi.Ama seni yinede çok seviyorum.Çok kısa sürdü bu bir araya gelişimiz.Daha çok vakit geçiririz 18 yılın acısını çıkarırım diye düşünmüştüm.Seni çok seviyorum.Bugün ölücem biliyorum.Beni Unutma.seni çok seven  ABLAN

Mektubu katlayıp zarfın içine koydum ve batuhan için bir tane yazmaya başladım.

Batuhan'a

Belki kalbinde bir yer edinemedim.Yada ettim bilmiyorum.Ama ben seni çok sevdim.Kalbim senin için atıyordu.Gözyaşlarım senin için atıyordu ve bu dudaklar senle hayat buluyordu.Şimdi gidiyorum.Gitmek istemiyorum ama elimde olan birşey değil.Ölümü kimse engelleyemez hem de hiç kimse.Beni hiç bir zaman unutma.Seni seven AHU

Bu mektubu da zarfa koymuştum ve ikisininde odasına koymuştum.Birden telefonum çalmaya başladı arayan kişi yine gizli numaraydı hemen açtım ve adam konuşmaya başladı"Uçurumdan Vazgeçtim.Hmmm bence sana nasıl bir ölüm yakışır bi düşüneyim...."dedi ve bir kaç saniye bekledikten sonra kahkaha atmaya başladı ve büyük bir heyecanla"Buldum,Yanarak ölüceksin!"dedi ve telefonu kapattı.

Bir anda etrafta bir kilit sesi duyuldu.Kapıya koştum açmaya çalıştım lakin açılmıyordu.Diğer kapıları açmaya çalışıyordum lakin onlarda açılmıyordu.Pencerelere baktım tahta gibi birşey çakmaya başladılar "İMDAT!" diye bağırıyordum.Bir kaç dakika sonra  her taraftan duman gelmeye başladı.

Bağırıyordum.Öksürerek telefona doğru koştum.Lakin telefon kapalıydı.Lanet olsun.Koşarak kapılara vuruyordum lakin artık göz gözü görmüyordu.Bir anda yanıma ateşten tahta parçası düştü.Büyük bir çığlık attım.Ev cayır cayır yanıyordu.Yere çömeldim ve bir anda gözüm karardı.Ölümden kaçamazdım.Yaşamdan nasıl kaçamıyorsam.