Kıyamet Öncesi Sessizlik : A.R.A.F

Hafıza

Batuhan'dan:

Hastaneden çıkalı 10 gün olmuştu.Herkes benim için yapmadıkları şakrabanlıklar kalmıyordu.Şimdi ise merdivenlerden çıkarken durdum ve bir anda gözümün önünde ahunun buradan inişi geldi.

Kafamı iki yana salladım ve derin bir nefes alıp derinin odasına girdim.Derin yatağın üstüne uzanmış dergilere bakarken benim geldiğimi görünce toparlandı ve gülümseyerek "Abi bir şey mi istedin" dediğinde hayır anlamında kafamı salladım.Zaten bu hayatta bir tek şey istemiştim onu da kaybettim.

Derinin yanına oturdum ve "bu hafta almanyaya gidicekmişiz.Haberin olsun" dediğimde derin ayağa kalktı ve yüksek sesle"ya bıktım artık anlıyor musun abi.Habire hayatıma yön vermenizden bıktım usandım ben hiç bir yere gitmek istemiyorum!"dediğinde sinirlendim ve ayağa kalkıp sertçe"Almanyaya gidermisin demedim gidiyorsun dedim.Buda sana son sözüm!"dedim ve tam odadan çıkıcaktım ki bir anda benden önce kapıyı derya açtı.

Elinde tuttuğu derginin fotoğrafına bakınca bir anda afalladım.İçimdeki kara bulutlar bir anda dağılmaya başladı.Bu ,bu kapaktaki kız,Ahuydu.

Dergiyi deryanın elinden çekip aldım ve resme dikkatlice baktım evet bu ahuydu"ahu yaşıyor"dediğimde derya yanıma gelip resme bakınca bir anda eli ağızına gitmişti,gülüyordu.Derginin bu sayfasını koparıp cebime koydum ve hızlıca aşağıya inip arabaya bindim ve yazan adrese gittim.Hayal Cafe.

Hayal'den:

Çiçekleri suluyordum.Hava bugün muhteşemdi.Tolga yoldaydı ve beni alıp birlikte sahile gidicektik.Berra yı babaannesine bırakmıştık.Bugün bizim olucaktı.

Bir anda kapı ardına kadar açılınca müşteri geldi zannedip "Bugün kapalıyız,yarın aç-" bir anda adamın biri bana sarıldı.Kafasını boynuna görünce geriye ittim ve tokat vurdum.

Bu ne cürretti!Bana dokunma hakkını nereden alıyordu.Şaşkınca eli yanağında bana bakıyordu.Gözleri sulandı ve "ahu,bu,bu sensin!" gözünden bir damla yaş düştü ben ise olayın şokundaydım"Ahumu?Ne ahusu benim adım Hayal!"dediğimde dahada şaşırmıştı.

"Beni tanımadınmı?" diyince anlamsızca"beyefendi,Sizi ilk defa görüyorum!bakın kocam birazdan gelir ve sizi görürse gerçekten çok kötü olur!"dediğimde sinirlenmişti ve tıslayarak"KOCANMI!"dediği anda içeriye tolga girdi ve"Ben geldim aşkım"dediği anda adam arkasını döndü ve tolganın gülen yüzü birden bire soldu.

Elindeki çiçek yere düştü ve "Batuhan!" dedi şaşkınca tolga "se-sen bu-burayı na-nasıl buldun?" adının batuhan olduğunu öğrendiğim herif tolgaya doğru yürümeye başladı ve bağırarak"Lan!Sen benim olana nasıl sahip olmaya çalışırsın!"diyip tolgaya yumruğu geçirdi.

Ben ise çığlık atıp yanlarına gittim ,ayırmaya çalışıyordum.Lakin batuhan denilen herif tolgayı öldürüsiye dövüyordu.

Bir anda etraf kararmaya başladı.Gözümde bulanık bulanık bazı kareler oluşmaya başladı.Sahil gibi bir yerde birinin kollarında bir kadın vardı.O gülüşmeler kulağıma doldu ve etraf karardı.

Batuhan'dan:

Tolga pezevenginin ahu'ya karıcım'demesi içimdeki uyuyan aslanı çıkartmıştı.Çıldırmak üzereydim.Ard arda yumrukları tolganın suratına indiriyordum.Benim kadınıma dokunmak ha?hiç sanmıyorum!

Ahu bizi ayırmaya çalışıyordu lakin içimdeki aslan bir türlü sakinleşmiyordu bir anda arkamdan gelen cam sesi ile bir saniyeliğine tolgayı vurmayı bıraktım ve arkama göz ucu ile baktığımda ahu nun yere düşecek olduğunu görünce tolganın üstünden kalıktım ve ani bir refleks ile ahuyu tuttum.

Kucağıma aldığımda tolga kanlar içinde yerden kalkmaya çalışıyordu tam ayaklandı ki yüzüne bir tekme geçirip bayılttım. Hızlı adımlarla arabaya bindirdim ve bende binip hastaneye doğru yol aldım...

Hastahaneye geldiğimde ahuyu kucağıma aldım ve koşarak hastahaneye girdim.Sedye isteyip ahuyu sedyeye yatırdım ve ahuyu doktorun ellerine bıraktım.Psikoloji kitabında okuduğum kadarıyla bu ya ciddi bir beyin sarsıntısıydı yani 3.dereceden hafıza kaybı yaşıyordu yada bu ahunun tıpa tıp ikiziydi.

Bir kaç dakikanın ardından doktor dışarıya çıktı ve "Size iki şey sorucam beyefendi ilki içerideki hasta herhangi bir nefes yolu tıkanıklığı geçirdimi?" diye sorduğunda O alevlerin içinde yanan ev aklıma geldi ve kafamı iki yana salladım ve doktora bakıp"evet bir yangın olayı geçirdi"dediğimde doktor durdu ve "peki bu yangında ne kadar bulundu?" dediğinde cevap verememiştim lakin evin yarısının küle dönüşmesi aklıma gelince "tahminimce 30-35 dakika kadar" dediğinde doktor kafasını aşağıya yukarıya salladı ve elini beyaz önlüğün cebine koyup"Tam tahmin ettiğim gibi.Beyefendi hanımefendi şu anda 3. Dereceden bir beyin hasarı almış.3. Derecenin ne demek olduğunu biliyormusunuz?"dediğinde kafamı aşağıya yukarıya salladım  derin bir nefes aldım ve "Ya kendimi hatırlatıcam yada-'durdum ve derin bir nefes verip" Ömür boyu yok olucam!"dediğimde doktor kafasıyla onayladı.

Bir kaç tavsiyeden sonra içeri girdim ve ahu beni görünce hızlıca doğruldu ve üstündeki battaniyeyi sıkıca kendine doğru çekti.Ben ise normalde bu yaptığına sinirlenip o battaniyeyi kaldırıp yanına yatar sarılırdım lakin şu anda bunu istemsiz yaptığı için kafamı eğmekle yetindim.köşede duran sandalyeyi aldım ve yatağın yanına çektim ve oturdum.

Ellerimi birleştirdim ve dudağımın birini ısırarak"Daha iyimisin"dediğimde bana sinirli sinirli baktı sonunda ise dayanamayıp"seni gördüm daha kötü oldum!"dediğinde kafamı eğip sırıttım.

Oda sinir olmuşcasına"Ne gülüyorsun,Hastamısın sen!?"dedi ve tam yataktan kalktı ve yanımdan geçerken kolunu kavradım ve kendime çekip kucağına düşmesini sağladım.Kulağına doğru eğildim ve erkeksi bir ses tonuyla"Evet,hastayım.Ama senin hastanım"dediğimde donup kalmıştı.

Bu duruma bıyık altından gülümsüyordum.Sinirin biraz yatışmasına şaşırmıştım.Tam kendime yaklaştırıp öpücektim ki yediğim tokatla neye uğradığımı şaşırdım.İşte benim kızım!kucağımdan kalktı ve hızla odayı terk etti.Terk ederken de ayağındaki gümüş zilli halhalı yere düştü.

Gitmesine izin verdim.Yere eğildim ve halhalı avucuma alıp cebime attım.Ellerimi cebime koydum ve ıslık çalarak odadan çıktım.Evet Ahu soydan bu senin hayal yüce olarak son günlerin.Herşeyi planlamıştım.İlk işim evlilik dairesine gitmek olucaktı.Bu tolga piçinin ne planladığını bulmam lazımdı....

Biliyorum çok geç yazdım ama affedin beni.Okul dersler felaket yoruluyorum.İyi Okumalar.Kitabımı okumaktan asla vazgeçmeyin.....