POLİS ABİ

Bölüm 3 - Acı

"Her şeyi affedin ama vatana ihanet edeni asla affetmeyin." -Hz Ali.💟

SEVGİLİ OKURLARIM. BÖLÜMLERİN NE ZAMAN GELECEĞİ BELLİ OLMUYOR NE YAZIK Kİ. İLHAM GELDİKÇE YAZIYORUM. ORTALAMA 3 GÜN İÇİNDE YENİ BÖLÜMLER GELİYOR. OKULUM VAR. UMARIM BEĞENİRSİNİZ.💕 İYİ OKUMALAR.🙇

@@@

Neden herşey bu kadar kötü olmak zorundaydı. Tam güzel bir güne başladım derken. Bir yerlerden bir şekilde kötü haberler geliyordu. Dilanların evinde otururken abim aramıştı.
Annem kalp hastasıydı daha önce ameliyat olmuştu ve tekrar kalp krizi geçirdiğini söyledi abim. Ayakta durmakta güçlük çekip bayılmışım. Uyandığımda;

"Alihan abi annem nasıl? Nolur iyi olduğunu söyle lütfen." Diye ağlamaya başladım. Bana sarılıp;

"Ameliyata almışlar. İyi olacak merak etme." Diye teselli etmeye çalıştı. Ama olmuyordu işte teselli edemiyordu.

"Lütfen beni ona götür." Dedim sakin bir sesle.

"Arabayı hazırlıyorum. Çantanı telefonunu alıp aşağı in." Dedi ve çıktı odadan bende çantamı telefonumu alıp ayakkabılarımı giydim. Evden dışarı çıktım. Arabaya bindik. Yaklaşık bir 30 dakika sonra hastaneye ulaşmıştık. Babamdan sonra annemi kaybetmeye dayanamazdım.

Hastaneye girdik ve lobide duran kadına annemin ismini verdim. 3. Kattaki ameliyathane de olduğunu söyledi. Hemen yukarı çıktık. Çıkmamla duvarın dibine oturmuş ağlayan abimi görmem bir oldu. Bana hep askerler güçlü olur ağlamazlar derdi. Şimdi o halinden eser yoktu. O güçlü asker yerine tükenmiş bir abi vardı karşımda. Bizi görünce ayağa kalktı ve bana sıkıca sarıldı.

"Abim bak üzme kendini. Annem iyileşecek. O ameliyattan çıkacak. Yine sana kızacak bana evi toplamiyorum diye söylenecek. Bak eminim o bizi bırakmayacak."Dedim dediklerime ben bile inanmazken abimin inanmasını beklemiyordum.

"İnşallah kardeşim inşallah."Dedi ve dikleserek göz yaşlarını sildi. O sırada doktor ameliyathaneden çıktı hemen yanına gittik.

"Annemin durun nasıl doktor bey?"

"Şuan birşey söylemek için çok erken. Şimdilik uyuyor. Yarın sabaha kadar uyanmazsa elimizden gelecek bişey yok. Zaman belirleyecek herşeyi."

"Saolun" Dedim kısık ve aciz çıkan sesimle. Sesim böyle çıkınca içimde hep güçsüz hissederdim. Şuan gücümün son noktasına kadar tükenmiş gibi hissediyorum.

----------2 saat sonra-------------

Yaklaşık 2 buçuk 3 saattir burada bekliyorduk. Doktor çıkıp güzel bir haber vermemişti daha. Aniden 2 doktorun annemin kaldığı yoğum bakıma doğru koştuğunu gördüm.
'Allahım nolur anneme bişey olmasın' diye yalvarıyordum içimden.

Ölüm allahın emriydi. Karşı çıkamaz veya sorgulayamazdım. Ama annem ölürse nasıl yaşardım ki. Nefes almak yaşamak olur muydu o zaman. Her nefes aldığımda nefessiz kalırdım. Nefes almak denilmezdi buna. Yaşarken ölmek denirdi ancak.

Doktorlar çıktı. Annem ile aynı ünitede yatan bir kadın kalp krizi geçirmiş. Hayata zor döndürmüşlerdi.

Üzülsem mi sevinsem mi bilemedim o an. Kim bilir o kadının da çocuğu torunu bir ailesi vardı. Sevinsem bencillik olurdu. Ve ben kesinlikle bencil bir insan değildim. Kesinlikle olmazdım.

"Abi anneme bişey olurs-" cümlemi tamamlayamadan abim sinirle sözümü kesti.

"Saçma sapan konuşup benjm tepemin tasını attırma."

"Anne sudur. Allah kimseyi susuz bırakmasın."

Dua ediyordum. Elimden başka bişey gelmezdi. Anneme bir söz vermeliydim. Ölse bile ağlamamalıyım. Ölünün arkasından ağlanmaz. Ölü acı çeker. Diye duymuştum bir yerlerde. Hem zaten Allah kuluna taşıyamayacağı yükü yüklemezdi. Saat baya geç olmuştu. Uykum vardı ama annem bu haldeyken uyuyamazdım. Abim benim iç sesimi duymuş gibi;

"Alihan Merve'yi eve götür uyusun biraz saat geç oldu."

"Abi annem bu haldeyken benim gözüme uyku girer mi? Ya ben uyurken ona bişey olursa
Uyuyamam ben annemi bu halde bırakıp gidip eve uyuyamam. Anlıyor musun?" Diye geri çevirdim abimin bu isteğini.

"Merve beni deli etme. Git eve yat. Ben burdayım bişey olursa ararım." Çok uykum olduğu için bu teklifi geri çevirmek istemiyordum. Hem abim arardı. Dediğini yapardı.

"Tamam gidiyorum. Alihan abi geliyor musun?"

"Geliyorum."

---------Ev---------

Eve gelmiştik. Pek uykum yoktu. Gözlerimi kapatıp annem için dua ettim. Baya uzun bir süre dua ettikten sonra uykum gelmeye başlamıştı. Annemi düşünmekten pek rahat uyuyamıyacaktım ama 3-4 saatlik uykudan zarar gelmezdi.

Sabah 5 buçukta telefonumun çalması ile uyandım. Kimdi beni bu saatte rahatsız eden dengesiz. Diye düşünürken abimin aradığını fark ettim inşallah anneme bişey olmamıştı.
Telefonu açtığımda abim ağlıyordu.

"Abi bişey olmadı de. Abi..... abi cevap ver." Diye bağırdım.

"Kardeşim... Merve o cennete gitti." Diye zorlukla söyledi abim hıçkırıklarının arasından. Ne yani bu zamana kadar yanımda olan annem beni bırakmış mıydı.? Babamdan sonra oda terk etmişti beni.

"Abi ne olur şaka yaptığını söyle. Abi diyorum hadi şaka yaptım kardeşim iyi o desene." Diye ağlamaya başladım.

Abim ses vermeden kapattı telefonu. Şaka değildi işte. Oda bırakmıştı beni. Ölüm kokulu bir abim vardı şimdi geriye kalan. Oda ölüm kokuyordu zaten. Ne zaman gidip geleceği belli olmazdı.

-------Hastanede------

Hastaneye gelmiştik. Hala şaka olsun diye umut ediyordum. İnşallah şaka yapmıştır. Allahım ne olur şaka olsun ne olur. Annemide alma benden. Şuan yaptığımın çok yanlış olduğunu biliyordum. Allahın emriydi Ölüm karşı çıkamadım. Ama bu acının da tarifi yoktu. Abimin yanına gittiğimizde bir oraya bir buraya yürüyordu ağlayarak.

"Abi.... nerde?" Diye sordum.

"Morgda." Dedi çıkmaya çalışan hıçkırıklarının arasından. Dağ gibi abim bu hale geldiyse şaka yapma ihtimali yoktu.

"Abi sende gideceksin. Ben... Ben yanlız kalıcam. Abi ben nasıl yaşayacağım onsuz?" Diye sordum. Ağlamamak için kendimi zor tutarken.

@@@@@@@@@@

HEYYOO NASILSINIZ CANLARIM. UMARIM HOŞUNUZA GİDEN BİR BÖLÜM OLUR. BİRAZ KISA OLDUĞUNUN FARKINDAYIM. AMA DAHA DÜN BÖLÜM YAYIMLADIM. YANİ 1 GÜNDE BU KADAR İYİ GİBİ BENCE. BÖLÜMLER DAHA SIK GELECEK..💘💘
UMARIM BEĞENİRSİNİZ.💕 SİZLERİ SEVİYORUM İYİ OKUMALAR SAĞLICAKLA KALIN..😍💕💟🙇💘🌟⭐💥🌜💘