The diary of a vampire (completed)

Τρίτη 31 Οκτωβρίου

Σήμερα μετά από αρκετό καιρό βρέθηκα με τους θετούς γονείς μου. Ήταν συγκινητικό, γιατί μπορεί να μην τα πηγαίναμε καλά, αλλά αυτοί με μεγάλωσαν, αυτοί μου δημιούργησαν τις παιδικές μου αναμνήσεις, αυτοί με προστάτεψαν τόσες φορές από υπερφυσικούς κινδύνους που εγώ μέχρι προσφάτως αγνοούσα.

Μαζί με τον Νόρμαν ξεκινήσαμε το ταξίδι και πραγματικά, μπορεί να λείπω μικρό χρονικό διάστημα αλλά η φύση έξω από την αποικία έχει αλλάξει τόσο πολύ. Έχει γίνει πιο μουντή, πιο καταθλιπτική, έτσι ακριβώς όπως μου άρεσε όταν ήμουν ακόμα άνθρωπος.

Στο αυτοκίνητο προς το σπίτι των θετών γονιών μου επικρατούσε μία αμήχανη σιωπή καθώς και οι δύο σκεφτόμασταν το χτεσινό γεγονός.

Ήμουν κάτω στην αίθουσα πυγμαχίας και χτύπαγα έναν σάκο το μποξ. Όταν όμως αισθάνθηκα την παρουσία κάποιου σταμάτησα και προσπάθησα να καταλάβω ποιος ήταν, όμως οι σκέψεις του ήταν μπερδεμένες οπότε δεν μπόρεσα να καταλάβω από ποιον προέρχονταν, έτσι άφησα τις αισθήσεις μου να με καθοδηγήσουν. Μόλις ένιωσα την παρουσία πίσω μου, τα μάτια μου γέμισαν από κάτω φλέβες και του επιτέθηκα βάζοντας τον κάτω στο πάτωμα. Τελικά ο αόρατος εισβολέας δεν ήταν άλλος παρά ο Νόρμαν.

Μείναμε σε αυτήν την άβολη στάση (αυτός από κάτω και εγώ από πάνω του) για αρκετή ώρα κοιτώντας ο ένας βαθιά μέσα στα μάτια του άλλου, ούτε καν ανοιγοκλείσαμε τα μάτια μας. Σιγά-σιγά τα πρόσωπά μας πλησιάζουν από μόνα τους, τα χείλη μας απείχαν ένα χιλιοστό, κυριολεκτικά ακουμπούσαν το ένα το άλλο. Ο Νόρμαν με πιάνει από τα μάγουλα και διώχνει αυτήν την απόσταση που χώριζε τα χείλη μας. Το φιλί ήταν απλό γλυκό τρυφερό έδειχνε αγνά συναισθήματα.

Όταν όμως ξύπνησα από την νιρβάνα που μου δημιούργησε το φιλί σηκώθηκα από πάνω του και με την ταχύτητα που διαθέτω σαν βρυκόλακας έφυγα. Για το υπόλοιπο της ημέρας κλειδώθηκα στο δωμάτιο μου μη επιτρέποντας σε κανέναν να μπει μέσα. Όλη την ώρα καθόμουν και ακουμπούσα τα χείλη μου, είχα ακόμα την αίσθηση των χειλιών του πάνω στα δικά μου, και ακόμα την έχω...

Α/Ν

Παιδιά ζω δεν πέθανα απλός life hates me so... yeah.😔

Αλλά θα προσπαθήσω να ανεβάζω πιο συχνά. Όσοι παρακολουθείται από την αρχή την ιστορία θα ήθελα να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ και να σας ενημερώσω πως η ιστορία θα λάβει τέλος μάλλον προς τα τέλη, αρχές Ιανουαρίου έτσι όπως το έχω σκεφτεί αλλά θα δούμε γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι ιδέα μπορεί να κατεβάσει το μυαλό της συγγραφέα (μμμ είσαι και συγγραφέας μην χέσω🙃)

Τα λέμε πάω να σκοτώσω την ενοχλητική φωνούλα

BYEEE