The diary of a vampire (completed)

Τετάρτη 29 Νοεμβρίου

Καταφέραμε και πήραμε το Νόρμαν πίσω. Επιτέλους, η καρδιά μου πήγε να σπάσει όλες αυτές τις μέρες που έλειπε.

Για να τους αποκαλύψει πράγματα για εμένα του στράγγιξαν ότι αίμα είχε ο οργανισμός του μέσα, πράγμα παρα πολύ επίπονο για έναν βρυκόλακα.

Ευτυχώς ο Eric με άφησε να πάω μαζί τους περισσότερο για να πάρω τον Νόρμαν μέσα από τις φυλακές των Lahmians. Με την δύναμη που έχω για να ελέγχω το μυαλό, έκανα τους άλλους να νομίζουν ότι ήμαστε Lahmians. Βέβαια από την χαρά μου, παρασύρθηκα και έχασα την ψευδαίσθηση. Κατευθείαν κατευθύνθηκαν προς τα εμάς στρατός των Lahmians, όμως με μία μου λέξη όλοι πέθαναν. Ήταν ένα ξόρκι που μου έδειξε η Evelin, προκαλεί αιμάτωμα στον εγκέφαλο και εμποδίζει την θεραπευτική ικανότητα των βρυκολάκων.

Μόλις βγήκαμε από την φυλακή έδωσα στον Νόρμαν να πιει λίγο από το αίμα μου και τον ανάγκασα να φύγει. Είχα μια δουλειά να τελειώσω. Ακόμα με την ψευδαίσθηση ότι είμαι Lahmian πέρασα μέσα και βρήκα το δωμάτιο που ήταν η κοπέλα που είχα αλλάξει. Την κοίταξα προσεκτικά για να βεβαιωθώ ότι ήταν αυτή και την σκότωσα. Είχα στο νου μου να πάρω και τους μάγους που βοήθησαν αλλά από ότι φάνηκε τους είχαν ενώσει με την ζωή της κοπέλας γιατί είδα γύρω στους δέκα μάγους να πέφτουν νεκροί.

Χωρίς πολλά πολλά έφυγα και με την βοήθεια του Εμίλ και της Lias κάναμε το βασίλειο των Lahmian να πιστέψει ότι όλο αυτό το γεγονός δεν συναίβει ποτέ. Βέβαια εγώ σαν άπειρη σε αυτό, λιποθύμησα. Όταν ξύπνησα ο Νόρμαν αλλά και όλη μου η οικογένεια ήταν μέσα στο δωμάτιο μου και περίμεναν να ξυπνήσω.

Όταν ξύπνησα όλοι με αγκάλιασαν, βέβαια μετά έφυγαν και με άφησαν μόνη με τον Νόρμαν, το οποίο ήταν πολύ άβολο. Ξανακάθησε το κρεβάτι μου και μου είπε καταλέξη "Δεν σε πληροφόρησε κανείς πως όταν προσφέρεις σε κάποιον, που δεν είναι η οικογένεια σου, το αίμα σου μπορεί να δει της σκέψης σου".

Κοκάλωσα όταν μου το είπε αυτό. Ανακάθησα στο κρεβάτι μου και τον παρότρυνα να συνεχίσει, αυτός δεν είπε λέξης, μόνο έκανε πράξεις, πράγμα σπάνιο για την εποχή μας. Βέβαια ξέχασα ότι ο Νόρμαν μεγάλωσε σε μία άλλη εποχή όπου τα πράγματα ήταν πιο απλά και οι άνθρωποι τολμούσαν να δείξουν τα αληθινά τους συναισθήματα.

Με φίλησε αργά και στοργικά δεν έβαλε πάθος απλώς με φίλησε γλυκά, σαν να ήμουν το πιο εύθραυστο πράγμα στον κόσμο. Και ήμουν όντως, μία λέξη του μπορούσε να με απογειώσει αλλά και να με καταστρέψει. Ευτυχώς έκανε σωστή επιλογή λέξεων
"Και 'γω σε θέλω είτε είσαι η Βαλεντίνη, είτε η Valencia αγαπώ το ίδιο και τα δύο πρόσωπά σου".

Ειλικρινά δεν νομίζω να μπορούσε να κάνει καλύτερη επιλογή λέξεων.

Α/Ν

Αν θέλετε τον Νόρμαν τον βγάζω για πούλημα αφού τελειώσει η ιστορία 😉