Dochter van de duivel

Proloog

'Luce, duurt het godverdomme nog lang!'
'Pa-hap, ik ben een meisje hoor.' zei ik toen ik de mascara weglegde. Ik liep de kamer uit en mijn hakken tikten op de vloer.
'Ha! Ik ben groter!' snoof ik toen ik mijn vader in kostuum zag. Door die zwarte hakken was ik de grote in huis. Ik had een rood kleed aan dat tot de grond kwam, met een split op mijn bovenbeen. Bij de split zat er een zilveren robijn. Ook had ik mijn ketting aan. Zilver, met een karmijnrode steen. Mijn bruine haren waren opgestoken. Zucht.
'Waarom dat lange gezicht. Ik kan het etentje ook afzeggen hoor.' zei mijn vader stil. Ik schudde.
'Ik ga toch. Charon brengt me desnoods naar de overkant.' zei ik. Pap zuchtte en rolde met zijn ogen.
'We moeten gaan.' zei hij. Ik volgde.
'Hey Charon.' groette ik de man op de veerboot vriendelijk.
'Dag Luce, je ziet er goed uit.' Antwoordde hij vriendelijk. Ik knikte. We sprongen fit uit de veerboot.
'Tot straks Charon.' groette pap hem. We zagen de immense tafel al staan. En ja, God ook. Ik zuchtte.
'Wees maar niet te beleefd ' zei pap. Ik glimlachte. We kwamen in het half hemel, half hel deel. Meteen verscheen een aureool en 2 engelenvleugels. Ik zuchtte.
'Je ziet er niet uit.' fluisterde pap.
'Weet ik.' antwoordde ik.
'Dag Satan en?' zei God. Pap werd alleen maar bij zijn familienaam aangesproken, dus ja.
'Luce Satan. De dochter.' zuchtte ik.
'Dag mam.' groette ik toen mijn moeder.
'Dag Lucinde.' ik zuchtte.
'Luce.' ik legde nadruk op mijn naam 'Niet Lucinde.' Ik ging zitten.
_____________________________________________
HEY.
IK GA PROBEREN DE HOOFDSTUKKEN ONGEVEER EVENLANG TE HOUDEN, MAAR IK KAN NIETS BELOVEN. DOEI!!!

 VERDER DUBBEL HOOFDSTUK OMDAT IK MIJN DIPLOMA 2E GRAAD HEB GEHAALD *WOOHOO!!* EN OOK WEL OMDAT DIT HOOFDSTUK 1 IS.