De volgende dag.
Ik strekte me nog eens en kwam toen uit bed. Mijn outfit bestond uit een standaard zwart shirt (deze keer met rode randen) en een even zwarte rok. Ik deed er maar Rode all-stars onder aan... Gaan "halen" in een mensenwinkel.
Mijn vader liet goedkeurend zijn blik over me heen glijden. 'Ziet er goed uit, luce' zei hij. 'Zal ik je die vluchtroute laten zien?' vroeg hij toen. Ik knikte. In mijn kamer was de weg. Ik liep weer naar de grote toonzaal en ging naar buiten staren. Ik zag enkele dingen witter worden.
'Pap?' zei ik.
'O nee.'
'Kom met me papa. Tot alles hier weer kalmer is.' zei ik.
'Nee lieverd. Niet vergeten, je horloge iedere avond en als je 2 uur op aarde bent. En, geen jongens kussen, want dan is het een duivel zodat ze daar denken dat we zijn.' zei pap.
'Pa-hap.' zuchtte ik.
'Ga je koffer pakken, en vertrek dan. anders zijn alle engelen nog niet over. Ik ga je missen Luce. Ow, en vergeet geen valse naam op te geven, mijn meisje.'
'En Diabolo dan?'
'Neem hem maar mee. Hij is van jou.'
Ik knikte. 'Ik ga je ook missen.' ik rende weg richting mijn kamer.
'Boekenkast als dakje, koffer pak je. ' zei ik. Ik lachte. Het kon nog onnozeler. Tegelijkertijd haalde ik Diabolo uit zijn stal. Even later stond de koffer naast me, volledig gepakt.
'Op naar Charon.' zei ik. Ik maakte de geheime wand los en ging erin.
_____________________________________________
HEY.
WEER EEN HOOFDSTUK. IK HOOP DAT HET LEUK WAS!
DOEI!!!
JE LEEST
Dochter van de duivel
General FictionLuce is de dochter van de duivel. Maar op een dag moet ze naar de aarde. Ze moet leren zich als mens te gedragen en haar echte identiteit moet geheim blijven. Zal ze haar geheim kunnen behouden, of wordt ze ontmaskerd? En ja, hier wordt in gevloekt...
