Dochter van de duivel

en naar het kasteel

'Charon, Jennifer, Jen, Charon' stelde ik elkaar voor.
'Aangenaam Jennifer.' zei Charon.
'Aangenaam meneer Charon?' slikte Jennifer. Ik grinnikte.
'Jen, hou je armen binnen, tenzij je wél wilt overlijden. Het is wat warm voor jou.' zei ik. Ze knikte en Charon begon te varen. Even later stapten we weer af.
'Tot straks Char!' riep ik.
We liepen naar het kasteel en er werd langs alle kanten gebogen voor ons.
'Wow. Is dat altijd zo?' fluisterde Jennifer.
'Heb je het over de fauna en flora, het kasteel of het buigen?' vroeg ik.
'Alle 3!'
'Jep,jep en jep.' antwoordde ik.
'Maar kom, ik hoor niet zo aardig te zijn. Straks gaan ze mij en mijn vader nog in twijfel trekken.' zei ik terwijl ik de grote poort van het kasteel opentrok, maar hem weer toe deed.
'Doe jij eens.' ik grinnikte zacht. Jennifer hing er met heel haar kracht aan maar kreeg er geen centimeter beweging in. Ik lachte en opende hem met mijn pink. Jennifer keek met open mond toe.
'Supersterkte.' Antwoordde ik. Ow.
'Pap! Ik heb bezoek mee.' riep ik. Meteen stond pap er.
'De beroemde Jennifer?' vroeg hij.
'Duh.'
'Aangenaam me..me..meneer... De.. dui..duivel.' stotterde Jennifer. Ik lag op de grond van het lachen.
'Hmmm. Zo katholiek?' vroeg hij. Jennifer keek vragend.
'Pap kan gedachten lezen, ik heb een schild om hem buiten te houden.' zei ik.
'Gelukzak.' antwoordde Jennifer.
'Pap. Mag ik Jennifer ontvoeren naar mijn kamer?' vroeg ik.
'Ja. Veel plezier met huiswerk maken.'
'Pap! Blijf uit mijn vriendins hoofd.' riep ik.
'Moet ik de dienstmeisjes vragen voor 3 personen te koken?' ik keek naar Jennifer.
'Graag.' zei ze. We liepen naar mijn kamer.
'Hij is erg meisjesachtig hoor ' zei ik vlak voor ik de deur opende.
_____________________________________________
HEY.
WEER EEN HOOFDSTUK. IK HOOP DAT HET LEUK WAS!
DOEI!!!