Dochter van de duivel

verloofd

'Brave meid.' zei God.
'Luce! Doe het niet! Jij kan het echt in je eentje redden! Je hebt me niet nodig daar!' riep pap.
'Pap, jij bent me meer waard als regeerschap over de hel of mijn vrijheid.' antwoordde ik.
God wenkte me. Ik liep langzaam naar hem toe.
'Laat mijn vader eerst gaan.'
'Oké.' papa mocht weg.
'Pap!'
'Luce!' we knuffelden elkaar lang.
'Satan, ik wil tijd doorbrengen met mijn toekomstige vrouw.' pap gromde, net als ik.
'Oh nee, jij komt met mij mee.' hij trok me weg bij pap.
'Ik zal blij zijn wanneer ik die spuuglelijke hoornen en zwarte ogen nooit meer moet zien.' fluisterde hij.
'Tja.' hij sleurde me letterlijk mee naar de hemel.
'Jij gaat mijn duiveltjes kant, ik haar deze kant.' zei ik. Ik werd in een kamer opgesloten. Ik glimlachte vals.
'Hey pap.'
'Sorry meisje. Ik zal goed voor Diabolo zorgen.' zei hij.
Ik hoorde voetstappen.
'Moet ophangen.'
'Doei'
'Morgen is de trouw. Jammer dat pappie er niet bij kan zijn. Je moeder wel.' ik keek hem boos aan. Hij ging weer weg.
'Ow. Morgen komt er wel iemand met je jurk.' ik zuchtte.. geen uitweg mogelijk. Ik ging maar in mijn bed liggen en keek naar een tv-programma.
_______________________________________________
HEY.
WEER EEN HOOFDSTUK. IK HOOP DAT HET LEUK WAS!
DOEI!!!