Chapter 2

57 4 0
                                    

Chapter 2:

(Nate's POV)

- 7:40am -

May 20 mins. pa ako bago mag start klase ko. What to do? Haaay!

*tingin sa kaliwa, tingin sa kanan*

Yun! Alam ko na! 

Ugh. No choice, Mag - MRT nalang ako at bababa ng Boni Station. Wala ng ibang paraan e.

--- Sa  MRT (Araneta - Cubao Station) ---

Buti nalang walang pila.

*bili ng ticket*

*antay ng train*

Ayan naaaa! Ayan naaaa!

.

.

.

.

.

.

What the?! Bakit siksikan?! O_O Parang de lata. Grabe. Third time ko lang sumakay ng MRT at yung past experiences ko, nakaupo ako. Ano ba to!!

Pag ako di pa sumakay, panigurado lalo akong ma-lalate neto. No choice.

"Excuse me."

*siksik*

"Ooops!"

*tulak*

"Sorry....sorry po."

*Out of balance*

"Awww."

*sigh*

Ano ba naman to. Bakit Lord?! Literal na de lata talaga yung feeling. Yung amoy din. (-.-") Di sa maarte ako, di lang talaga ako  sanay e. Ahh! Bahala na talaga, andito na to.

Announcer : "Santolan Station, Santolan."

"Ay grabe!"

"Teka po! Aray aray!"

'Kaasar. Mas  dumami pa yung tao. Pano na ba to! Gusot gusot na yung uniform ko. Pawisan na din ako. May aircon pero parang wala din sa dami ng mga taong to.

Announcer : "Ortigas Station, Ortigas"

"Haaaaay salamat!" nasabi ko ng malakas habang paupo sa bakanteng upuan sa tapat ko, sabay umupo na ako.

Napalakas ata yung pagkakasabi ko kasi  nakatingin sakin ngayon yung dalawang babaeng katabi ko. Si Ate na naka-suot ng SM na uniform at si Manang na madaming dalang plastic na pinamilhan nya yata.

Tumungo nalang ako... mejo nakakahiya e. *Awkwaaaaard*

.

.

.

.

Nagsibabaan na yung ibang pasahero. Mejo lumuwag na din yung loob ng train.

Announcer : "Shaw Station, Shaw"

"Isang station nalang!" bulong ko.

"Ma! Ma!" sigaw ng babae sa labas pag bukas ng train door.

Teka, babae ba to? Ang maton kumilos e. Naka-cap sya na black, nakatali ang buhok, naka-oversized na blue shirt sya, 3/4 na short at madami syang dala. Pumasok sya at pumunta sa katabi kong babae.

"Grabe Ma! Ang init! Kanina pa ako nag hihintay sayo. Ang bigat kaya netong mga to." sabay angat ng dalawang  malalaking plastik na ewan ko ba kung anong laman.

Too little, Too much.Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon